IP-PP2-443-1025/08-4/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2008 r. (data wpływu 27 czerwca 2008 r.), uzupełnionego pismem z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu 28 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania nabycia samochodów osobowych przewożonych do Polski z terytorium państwa członkowskiego (Niemcy), a uprzednio zaimportowanych z terytorium kraju trzeciego (Szwajcaria) - jest nieprawidłowe.

* sprzedaży w systemie VAT-marża zakupionych samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia samochodów osobowych przewożonych do Polski z terytorium państwa członkowskiego (Niemcy), a uprzednio zaimportowanych z terytorium kraju trzeciego (Szwajcaria) oraz sprzedaży w systemie VAT-marża zakupionych samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje zakupu samochodów używanych na terytorium państw trzecich np. Szwajcarii. Samochody są odprawiane (clone) w innym państwie Unii Europejskiej niż Polska np. Niemcy. Podatek od importu płacony jest w innym państwie członkowskim. Samochody są zgłaszane do odprawy celnej w innym państwie Wspólnoty niż Polska. Niemieckie organy celne stosują procedurę dopuszczenia do obrotu przy cleniu samochodu zakupionego przez Wnioskodawcę w Szwajcarii. Następnie samochód jest sprzedawany w prowadzonym przez Podatnika komisie na terytorium kraju w systemie VAT marża.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1

Zdaniem wnioskodawcy opisana transakcja nie jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru.

Zgodnie z art. 9 uptu przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z przedstawionego przepisu wynika, iż aby doszło do WNT, towar musi być nabyty na terytorium innego państwa Wspólnoty od podatnika VAT (określonego w art. 15 uptu) albo od podatnika podatku od wartości dodanej.

W sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę nie są spełnione przesłanki określone w art. 9 uptu gdyż Strona nie nabyła samochodu w innym państwie członkowskim ani od podatnika podatku VAT, ani od podatnika podatku od wartości dodanej. Samochody w ogóle nie są nabywane na terytorium Wspólnoty, zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie zostaje dokonane WNT opisane w art. 9 uptu.

Drugi przypadek WNT wskazany został w art. 11 uptu. W myśl powyższego przepisu przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Zdaniem Strony również powyższy przepis nie stanowi podstawy do rozliczenia WNT z tytułu samochodów nabytych w państwie trzecim i odprawionych w innym państwie Wspólnoty. Przepis ten dotyczy przede wszystkim podatników podatku od wartości dodanej, czyli podmiotów będących podatnikiem podatku od wartości dodanej w innym państwie Wspólnoty, analogicznie do krajowych podatników zdefiniowanych w art. 15 uptu. Tymczasem Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem w żadnym innym państwie Wspólnoty niż Polska. Nie ma żadnego innego nr NIP niż nadany przez krajowy urząd skarbowy. To, że zaimportowany towar został odprawiony w innym państwie Wspólnoty nie oznacza, iż nagle prowadzi w tym państwie przedsiębiorstwo w ramach którego dokonał importu. W związku z powyższym Strona nie dokonuje przesunięcia towaru, o którym mowa w art. 11 uptu, ponieważ w żadnym innym państwie nie posiada przedsiębiorstwa i nie jest z tego tytułu podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Sama treść deklaracji podsumowującej wskazuje, iż w przypadku Strony nie występuje WNT. W deklaracji tej trzeba wskazać nr kodu kraju i numer NIP kontrahenta, od którego dokonano nabycia. Ponieważ Wnioskodawca nie dokonał nabycia towaru z innego kraju ani nie dokonuje przesunięcia w ramach prowadzonego w innym kraju Wspólnoty przedsiębiorstwa to nie mógłby nawet wypełnić informacji podsumowującej.Niektóre indywidualne interpretacje organów podatkowych wskazują, iz podatnicy krajowi, którzy dokonują odprawy towarów w innych państwach Wspólnoty powinni rozliczać WNT (np. IBPP2/443-181/07/ASz/KAN-1326/10/KAN-3380/12/07). Jednak przedstawione interpretacje dotyczą odmiennego stanu faktycznego. Podatnik krajowy nie dokonuje odprawy celnej, odprawy dokonuje pośrednik fiskalny. Stąd podatnik może korzystać z jego nr NIP nadanego w innym państwie Wspólnoty. W Sytuacji opisanej we wniosku nie ma żadnego pośrednika fiskalnego, który jest podatnikiem w innym państwie Wspólnoty. Wnioskodawca sam dokonuje odprawy towaru, płaci należności związane z importem i przywozi samochody do kraju. Ponadto, Strona uważa, że za brakiem obowiązku rozliczania WNT przemawia fakt, iż za każdym razem kiedy Wnioskodawca dokonał przywozu samochodu, występował do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem VAT-24. W odpowiedzi otrzymywał zaświadczenia VAT-25, w którym urząd potwierdzał, iż brak jest obowiązku zapłaty podatku VAT.

Przedstawione argumenty, zdaniem Strony, jednoznacznie wskazują, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczania podatku od WNT.

Ad. 2

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Ponadto, w myśl art. 120 ust. 10 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Wszystkie wskazane w powyższych przepisach warunki zostały spełnione aby samochody zostały sprzedane w drodze marży. Samochody są używane, ponadto tak jak przewiduje art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT nie zostały nabyte od podatnika, o którym mowa w art. 15 lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, z uwagi na ich zakup poza terytorium Wspólnoty. Ważne jest również, iż Wnioskodawca nie dokonał importu tych towarów w rozumieniu uptu. Importem jest bowiem, zgodnie z art. 2 pkt 7 uptu, przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Samochody zostały odprawione w innym państwie Wspólnoty stąd nie można mówić o ich imporcie na terytorium Polski. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powołane przepisy dają mu możliwość opodatkowania samochodów na zasadzie VAT-marża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania nabycia samochodów osobowych przewożonych do Polski z terytorium państwa członkowskiego (Niemcy), a uprzednio zaimportowanych z terytorium kraju trzeciego (Szwajcaria).

* prawidłowe - w zakresie sprzedaży w systemie VAT-marża zakupionych samochodów.

Ad. 1

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Natomiast pkt 4 art. 2 ww. ustawy stanowi, iż przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty.

W art. 36 ust. 1 ustawy ustawodawca zapisał, ze w przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przewozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonanym na terytorium kraju. Natomiast w art. 36 ust. 2 ustawy ustawodawca zapisał, iż w przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów nie będzie dokonany na terytorium kraju.

W przypadku więc, gdy przywóz towarów z państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie czynność taka pozostaje obojętna z punktu widzenia podatku od towarów i usług i nie powinna być uwzględniana przez podatnika w rozliczeniach z tytułu tego podatku oraz wykazywana w deklaracji VAT 7 po stronie podatku naliczonego.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie rozumie się nabycie prawa od rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonywanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce, jeżeli nabywcą towarów jest podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, albo też osoba prawna niebędąca podatnikiem, dostawca zaś powinien być podatnikiem w ww. rozumieniu.

W stanie faktycznym opisanym przez wnioskującego doszło do sytuacji, która w konsekwencji stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Otóż jeżeli towar został zaimportowany z kraju trzeciego (Szwajcaria) do kraju członkowskiego (Niemiec), gdzie została dokonana odprawa celna, jak opisuje wnioskodawca, a dopiero w następnej kolejności został przywieziony do Polski, wówczas miejscem importu są Niemcy. Przemieszczenie towaru z Niemiec do Polski będzie stanowić natomiast wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w ramach Wspólnoty.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że w chwili obecnej Polska funkcjonuje w ramach Wspólnotowego Obszaru Celnego. W związku z tym zarówno cło, jak i VAT należny w związku z importem towarów powstają w związku z wprowadzeniem towaru na obszar celny Wspólnoty. Oczywiście w zależności od tego, w którym kraju Wspólnoty to nastąpi inne będzie miejsce spełniania obowiązków związanych z rozliczeniem się z cła oraz z VAT. Zastosowanie procedury składu celnego pozwala na "przesunięcie" miejsca importu (w stosunku do towarów objętych tą procedurą nie pobiera się należności przywozowych aż do czasu jej zakończenia). Import jest wówczas jak gdyby uznawany za dokonany nie w miejscu faktycznego wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty, tylko w miejscu zakończenia tej procedury.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika jednak, że towar został odprawiony "ostatecznie" na terytorium Niemiec i w Niemczech zapłacono podatek należny z tytułu importu. W tym przypadku to tam właśnie powstaje obowiązek zapłacenia cła oraz VAT od importu - w tej sytuacji niemiecki podatek od wartości dodanej (MwSt), jako że wówczas import uznaje się za dokonany na terytorium Niemiec (w miejscu wprowadzenia towarów na wspólnotowy obszar celny) Wnioskodawca przemieszcza następnie przedmiotowe towary (samochody) na terytorium Polski. Oznacza to, że ma miejsce wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów. Taka transakcja zrównana jest z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. W ramach takiej transakcji powstaje VAT należny w Polsce z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (przemieszczonych do Polski z innego państwa członkowskiego (Niemiec) po zakończeniu odprawy celnej tym państwie (w Niemczech)).

W myśl bowiem art. 11 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego, w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Zatem przemieszczenie do kraju (Polski) towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty (w Niemczech) będzie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Nie znajduje w tym miejscu uzasadnienia stanowisko Strony jakoby, zapisy zawarte w ww. przepisie nie miały zastosowania do transakcji opisanej w stanie faktycznym. Wnioskodawca jest bowiem podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ustawy i dokonuje przemieszczenia towaru z innego państwa Wspólnoty. Towar ten należy do niego, gdyż został uprzednio zaimportowany z kraju trzeciego (Szwajcarii). Ponadto towar ten służy Stronie do wykonywania czynności opodatkowanych w kraju - jest elementem jego działalności gospodarczej - elementem prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. Nie jest w tym wypadku wymogiem aby Wnioskodawca posiadał przedsiębiorstwo w innym państwie członkowskim, czy był tam zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Co zaś się tyczy informacji podsumowującej VAT-UE, to stosownie do treści art. 100 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy podatku od towarów i usług, zarejestrowani jako podatnicy VAT-UE oraz osoby prawne niebędące podatnikami, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 - są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:

Wzór ww. informacji podsumowującej został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 13 października 2005 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów (Dz. U. Nr 201, poz. 1665). Stosownie do art. 100 ust. 3 ww. ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane:

Jak wynika z powyższych przepisów, podatnicy VAT mają obowiązek informować urząd skarbowy o dokonanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Obowiązek ten mają także podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów (zrównanego z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów), mimo, że są one szczególnym rodzajem transakcji wewnątrzwspólnotowych. Ich odmienność polega na tym, że w wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniu towarów występuje jeden podmiot. U podmiotu tego dochodzi do:

* wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w państwie członkowskim, z którego towary są przemieszczane, oraz

* wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w kraju.

Oznacza to, że podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów musi tą transakcję wykazać w składanej przez siebie informacji podsumowującej VAT-UE. A zatem zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy podaje swój numer identyfikacji podatkowej oraz kod kraju w którym zarejestrowany jest jako podatnik VAT-UE. W sytuacji będącej przedmiotem interpretacji będzie to przedrostek PL (o ile Wnioskodawca jest podatnikiem VAT-UE w Polsce) oraz nadany mu w kraju numer identyfikacji podatkowej.

Ad. 2

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawca nabywa towary używane (samochody) od podmiotów spoza terytorium Unii Europejskiej (Szwajcaria). Nie są to zatem podatnicy w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, ani też podatnicy podatku od wartości dodanej.

Import wspomnianych towarów używanych zostaje dokonany na terytorium innego państwa członkowskiego (Niemcy), a z tego państwa podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów. Jak wspomniano już wyżej transakcja wewnątrzwspólnotowa tego typu jest szczególna. Została ona wprowadzona do uregulowań prawno-podatkowych Wspólnoty z uwagi na wyeliminowanie zakłóceń konkurencji. Realizowane jest to w ten sposób, że dzięki opodatkowaniu wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w państwie członkowskim, do którego towar jest przemieszczany przestaje być opłacalny zakup towarów w państwach członkowskich o niższych stawkach podatku VAT w celu ich przetransportowania do państw członkowskich o wyższych stawkach VAT.

Transakcja taka w omawianym przypadku powinna być zatem rozpoznana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z przyczyn przedstawionych powyżej. Aczkolwiek rozpatrując możliwość zastosowania przez Wnioskodawcę systemu VAT-marża przy sprzedaży przedmiotowych towarów używanych (samochodów) pamiętać należy, że zostały one pierwotnie nabyte w państwie trzecim. W tym przypadku Strona nie będzie dostawcą tego towaru (samochodu) - inaczej niż w przypadku wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów - dostawcą będzie podmiot spoza Wspólnoty. Dlatego też, mając na uwadze powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo sprzedawać towary używane (samochody), które nabył uprzednio w kraju trzecim, w systemie VAT-marża.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.