IP-PP1-443-562/07-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2007 r. (data wpływu 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego przy naprawie firmowego samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. (data nadania) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego przy naprawie firmowego samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W październiku b.r. Podatnik spowodował stłuczkę osobowym samochodem firmowym, będącym środkiem trwałym w jego jednoosobowej działalności gospodarczej, ubezpieczonym od wartości brutto zarówno w zakresie odpowiedzialności cywilnej jak i AC. Naprawa została rozliczona bezgotówkowo między towarzystwem ubezpieczeniowym a warsztatem naprawczym, jednak wyłącznie do wysokości netto kosztów naprawy. W oparciu o fakturę VAT wystawioną przez warsztat Podatnik zapłacił podatek VAT z własnej kieszeni. Z informacji otrzymanej w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca dowiedział się, że kwoty VAT od naprawy powypadkowej nie może zaksięgować jako VAT-u naliczonego i odjąć go od VAT-u należnego płaconego miesięcznie, tzn. że wydatek ten w ogóle nie może pojawić się w księgach rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zasadne jest takie traktowanie tego wydatku - jeśli samochód byłby zarejestrowany jako prywatny i Podatnik wykupiłby taką samą polisę AC jaką ma w tej chwili, ubezpieczyciel wypłaciłby warsztatowi całą kwotę brutto widniejącą na fakturze za naprawę, co oznacza, że nie poniósłby żadnych dodatkowych kosztów jako właściciel auta. Natomiast będąc przedsiębiorcą wykupienie identycznej polisy AC skutkuje przeniesieniem na Podatnika ciężaru VAT od naprawy, którego nie może w żaden sposób zaewidencjonować. Podatnik pyta czy taka interpretacja podatkowa jest poprawna i nie mija się z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa oraz czy nie narusza praw Podatnika jako przedsiębiorcy w porównaniu z prawami osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej (fakt bycia przedsiębiorcą powoduje powstanie dodatkowego kosztu przy korzystaniu z tego samego produktu ubezpieczeniowego).

Zdaniem wnioskodawcy VAT od faktury za naprawę samochodu firmowego powinien być traktowany jako VAT naliczony i podlegać odliczeniu od VAT-u należnego w danym miesiącu, bez względu na rodzaj naprawy (serwisowa lub powypadkowa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawowe uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podlega ograniczeniom wskazanym w art. 88 cyt. ustawy. W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Zatem Podatnik podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabytych towarów i usług związanych z naprawą pojazdu o podatek VAT zawarty w fakturach dostawców i wykonawców usług, gdy wydatki te mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Z treści powołanych powyżej przepisów wynika więc, iż ustawodawca uzależnił możliwość uznania wydatków na remont powypadkowy samochodu za koszt podatkowy od objęcia go dobrowolnym ubezpieczeniem AC.

Z przytoczonych zatem regulacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wynika, iż decydującym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek: wydatek ten musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu, oraz nie może być on wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, nie uznawanym ustawowo za koszt uzyskania przychodu. Zatem jedynym kryterium wyłączającym możliwość zaliczenia wydatków związanych z remontem powypadkowym samochodu do kosztów uzyskania przychodów jest brak dobrowolnego ubezpieczenia samochodu. Realizacja powyższego prawa nie została ograniczona żadnymi dodatkowymi warunkami.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż samochód był objęty zarówno ubezpieczeniem w zakresie odpowiedzialności cywilnej jak i ubezpieczeniem dobrowolnym AC. Zatem skoro przepisy umożliwiają zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu powypadkowej naprawy samochodu objętego ubezpieczeniem dobrowolnym AC, w sytuacji opisanej przez Podatnika nie ma zastosowania ograniczenie zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uregulowania art. 86 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług wskazują terminy w jakich podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Zgodnie z art. 86 ust. 11 cyt. ustawy jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy. Ust. 13 art. 86 cyt. ustawy wskazuje, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zatem w świetle powyższych uregulowań prawnych, należy uznać, iż Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez warsztat, dotyczącej naprawy objętego ubezpieczeniem dobrowolnym samochodu, który został uszkodzony w wyniku stłuczki spowodowanej przez Podatnika. Wnioskodawca może zrealizować przysługujące mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w terminach wskazanych w art. 86 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.