IP-PB3-423-855/08-2/MŚ - Czy wymienione w stanie faktycznym wydatki, które zostaną poniesione przez spółkę w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji akcji będą stanowić koszt uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2008 r. (data wpływu 10 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z publiczną emisją nowych akcji i wprowadzenia ich na Giełdę Papierów Wartościowych -jest nieprawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z publiczną emisją nowych akcji i wprowadzenia ich na Giełdę Papierów Wartościowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X S.A. ("Spółka" lub "X") jest spółką prawa handlowego, która zamierza wyemitować nowe akcje, które zostaną wprowadzone do publicznego obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. W związku z publiczną emisją akcji Spółka poniesie wydatki z tytułu wynagrodzenia za usługi związane z emisją akcji. Będą to w szczególności: koszty doradztwa prawnego, podatkowego, finansowego, przygotowania prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych (koszty biura maklerskiego: - opracowanie i analiza przedemisyjna Spółki, współpraca przy przygotowaniu Prospektu, złożenie wniosku do KNF, organizacja oferty przez sieć -zapisy na akcje, rozliczenie wpłat itp.), a także konieczne opłaty notarialne, sądowe i giełdowe oraz podatek od czynności cywilnoprawnych wynikający z podniesienia kapitału zakładowego. Celem emisji jest pozyskanie środków finansowych, które zostaną przeznaczone na realizację określonych celów ekonomicznych (działalność gospodarczą prowadzoną przez Spółkę). Kwoty pozyskane na skutek emisji akcji zostaną spożytkowane na prowadzenie działalności gospodarczej, z której uzyskane przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Ad. 1 Zdaniem wnioskodawcy wszystkie wymienione w stanie faktycznym wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji akcji w celu pozyskania kapitału będą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki. Wydatki te są bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez X. Ich ponoszenie jest uzasadnione dążeniem do pozyskania kapitału, co pozwala na dalszy rozwój działalności Spółki a więc zmierza do zachowania źródła przychodów. Kwoty pozyskane na skutek emisji akcji zostaną spożytkowane na prowadzenie działalności gospodarczej, z której uzyskane przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przepisy ustawy w aktualnym brzmieniu nie odnoszą się specyficzne do kwestii kwalifikacji dla celów podatkowych wydatków ponoszonych przez podatnika w związku z publiczną emisją akcji. Dlatego też ich kwalifikacja podatkowa powinna nastąpić w oparciu o ogólne zasady określone w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi on:

Przedmiotowe wydatki zostaną przez Spółkę poniesione w sposób definitywny. Zostaną one pokryte z aktywów Spółki i nie zostaną jej zwrócone w jakiejkolwiek formie. Związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą jest oczywisty, gdyż poniesione wydatki będą służyły pozyskaniu finansowania dalszego prowadzenia działalności gospodarczej X, a nie finansowaniu działalności innych podmiotów gospodarczych czy też jakimkolwiek celom prywatnym (Z pisma Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z 3 marca 2004 r. (PD-llJ423ł1J04): "sformułowanie "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" powinno być interpretowane w ten sposób, iż za koszty uzyskania przychodów może być uznany wydatek, który pozostaje w związku o charakterze przyczynowo - skutkowym lub gospodarczym ze źródłem przychodów".)

Zgodnie z brzmieniem przytoczonego powyżej przepisu u.p.d.o.p., jeżeli wydatek jest poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to stanowi on koszt uzyskania przychodu. Przy czym kwalifikacja wydatków jako kosztów uzyskania przychodu, jak również ocena celowości poniesionych kosztów dla prowadzonej działalności, należy przede wszystkim do podatnika (Wyrok NSA z 23 września 1998 r. (I SA/Gd 986/97), NSA w wyr. z 28 listopada 1997 r. (sygn. I SA/Gd 5 13/96). Sam wydatek musi być powiązany z osiągnięciem przychodu, któremu służył w sposób bezpośredni lub pośredni. W art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. za koszty podatkowe ustawodawca uznaje nakłady mające na celu nie tylko bieżące uzyskiwania przychodów, lecz również zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów w taki sposób, aby przynosiło ono przychody w przyszłości. W przypadku Spółki analizowane koszty są ponoszone na pozyskanie finansowania koniecznego dla prowadzenia i rozwijania dotychczasowej działalności gospodarczej.

W konsekwencji wydatki te mają bezpośredni związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę oraz jej funkcjonowaniem jako podmiotu gospodarczego, a także pośredni związek z przychodami generowanymi przez Spółkę. Ponadto, ponieważ akcje Spółki zostaną wprowadzone do obrotu publicznego na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie poniesione wydatki będą służyły również poprawie wizerunku i wiarygodności X jako spółki publicznej, co służy zachowaniu i ochronie źródła przychodów, a zatem pośrednio pozostaje w związku z utrzymaniem i zwiększaniem przychodów Spółki.

Zdaniem wnioskodawcy przyjęcie odmiennego toku rozumowania, czyli zakwestionowanie możliwości zaliczenia analizowanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów m.in. poprzez doszukiwanie się związku tych wydatków z samym faktem otrzymania środków z tytułu podwyższenia kapitału (tj. pozyskaniem finansowania zewnętrznego), które nie stanowią przychodu podatkowego (art. 12 ust 4 pkt 4 u.p.d.o.p.), byłoby nieuzasadnione. Tego typu rozumowanie stosowane konsekwentnie prowadziłoby do wniosków trudnych do zaakceptowania (także w świetle przepisów u.p.d.o.p. oraz praktyki organów podatkowych) polegających np. na nieuznawaniu za koszty uzyskania przychodów kosztów pozyskania finansowania dłużnego (np. prowizji zapłaconej bankowi od udzielonego kredytu, czy odsetek płaconych od tego kredytu), ponieważ kwota otrzymanego finansowania również nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p.). Wniosek taki byłby sprzeczny nie tylko z prawem, ale i z powszechnie akceptowanym i niekwestionowanym orzecznictwem organów podatkowych (zasadą jest bowiem, że odsetki i prowizje stanowią koszty podatkowe). Wniosek o zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów pozyskania finansowania dłużnego, a contrario wynika choćby z art. 16 ust 1 pkt 60 i 61 u.p.d.o.p., który wprowadza ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów niektórych kategorii odsetek. Gdyby odsetki, a więc wydatki na pozyskanie środków niestanowiących przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p.), miałyby nie być w ogóle kosztem uzyskania przychodów z uwagi na rzekomy związek z przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu, to wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 u.p.d.o.p. byłoby w ogóle niepotrzebne. Podobnie zbędne byłyby przepisy art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz pkt 11 i pkt 12 u.p.d.o.p., które regulują kwestie momentu lub sposobu potrącalności w koszty podatkowe kwot odsetek od pożyczek i kredytów.

Skoro ustawodawca powyższe przepisy w ustawie zamieścił to najwidoczniej uznał, że art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p. nie stanowi o generalnym wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na pozyskanie środków nie zaliczanych do przychodów zgodnie z wymienionych w art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p., czyli kwot otrzymanych pożyczek i kredytów. Konsekwentnie, nie ma zatem żadnych podstaw do twierdzenia, że wolą ustawodawcy było wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów analogicznych kosztów związanych z sąsiadującą z pożyczkami i kredytami kolejną kategorią wpływów nie zaliczanych do przychodów, czyli kwot otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. Jak już wspomniano, potwierdzeniem stanowiska zajmowanego przez Spółkę jest również fakt, że art. 16b ust. 2 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. wprost regulował kwalifikację podatkową wydatków poniesionych przez spółki akcyjne w związku z emisją akcji pozwalając na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Tym samym stwierdzić należy, że ustawodawca dostrzegł związek wydatków związanych z emisją akcji z przychodami podatkowymi spółki akcyjnej, zaś sam sposób ich rozpoznawania (poprzez odpisy amortyzacyjne) uwarunkowany był faktem, że wydatki te były traktowane jako wartości niematerialne i prawne również dla celów księgowych.

Co więcej, ustawodawca uchylając powyższy artykuł (dostosowując przepisy u.p.d.o.p. do znowelizowanych przepisów o rachunkowości, gdyż wydatki na założenie i rozszerzenie spółki akcyjnej nie stanowią od dnia 1 stycznia 2002 r. wartości niematerialnych i prawnych dla celów księgowych) na mocy art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 141, poz. 1179) przewidział możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie zamortyzowanej części wydatków poniesionych przed dniem 1 stycznia 2003 r. na założenie i rozszerzenie spółki akcyjnej do kosztów uzyskania przychodów bądź to poprzez kontynuację amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych bądź też poprzez jednorazowe zaliczenie nie zamortyzowanej części wartości niematerialnych i prawnych do kosztów uzyskania przychodów. Dowodzi to zatem, że nie zmieniła się zasada (analizowane wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów), lecz jedynie sposób rozpoznawania kosztów (z rozłożonego w czasie na zaliczenie jednorazowe).

Na końcu warto wskazać, na następujący pogląd wyrażany w doktrynie prawa podatkowego (Kazimierz Szczepański, Profesjonalny Serwis Podatkowy, Wydawnictwo Wolters Kluwer), zgodnie z którym art. 7 ust. 3 pkt 1 oraz 3 u.p.d.o.p. są interpretowane nieprawidłowo przez osoby kwestionujące możliwość zaliczania przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 12 ust 4 pkt 4 u.p.d.o.p. i przepisy cytowane powyżej. Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 oraz 3 u.p.d.o.p. przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. K. Szczepański zauważa: "W przepisie tym (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 u.p.d.o.p.,) ustawodawca odwołuje się do dwóch kategorii dochodów - niepodlegających opodatkowaniu oraz wolnych od podatku. Obie kategorie są scharakteryzowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, w dwóch różnych przepisach zamieszczonych w różnych rozdziałach ustawy. Dochody niepodlegające opodatkowaniu opisane są w art. 2 u.p.d.o.p., natomiast dochody wolne od podatku - w art. 17 u.p.d.o.p. Żadna z wymienionych kategorii nie jest natomiast objęta treścią art. 12 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p. Przepis ten wymienia kategorie, które w świetle ustawy nie są zaliczane do przychodów. Jest to kolejna, trzecia kategoria przychodów. Oznacza to, że norma art. 7 ust. 3 pkt 1 oraz 3 u.p.d.o.p. nie odnosi się do art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p.". Zatem kwestionowanie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów przedmiotowych wydatków jest wysoce wątpliwe nawet ze względów czysto formalnych, abstrahując od wszelkich argumentów podniesionych powyżej. Podsumowując, wydatki, które zostaną poniesione przez X w związku z planowaną publiczną emisją akcji będą stanowić w całości koszt uzyskania przychodów Spółki jako koszty ogólne związane z pozyskaniem finansowania oraz funkcjonowania Spółki które pozostają w pośrednim związku z jej przychodami.

Ad. 2 Zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pozostające w pośrednim związku z przychodami podatnika), są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli natomiast koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego r. podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z wskazanego powyżej przepisu u.p.d.o.p. wynika, iż w odniesieniu do kosztów pośrednio związanych z przychodami podatnika, w przypadku których nie ma możliwości wskazania konkretnego przychodu uzyskanego dzięki poniesionym wydatkom, zasadniczo koszty takie mogą zostać zaliczone do katalogu kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (także przed datą emisji i pozyskania kapitału).

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisko, iż analizowane w niniejszym wniosku wydatki powinny one zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w r. ich poniesienia. Jednocześnie należy wskazać, iż w przypadku wydatków poniesionych w związku z przeprowadzeniem planowanej publicznej emisja akcji Spółki nie będzie miał zastosowania przepis art. 15 ust 4d u.p.d.o.p., albowiem wydatki mają charakter jednorazowy w tym znaczeniu, iż nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy. W związku z powyższym Spółka wnosi jak na wstępie.

Na potwierdzenie swojej argumentacji wnioskodawca powołuje wyroki sądów administracyjnych i postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez organy podatkowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

W przypadku kosztów poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego należy zauważyć, że są to koszty bez których kapitał zakładowy nie mógł by być podniesiony. Zatem wymienione we wniosku koszty doradztwa prawnego, podatkowego, finansowego, przygotowania prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych (koszty biura maklerskiego: - opracowanie i analiza przedemisyjna Spółki, współpraca przy przygotowaniu Prospektu, złożenie wniosku do KNF, organizacja oferty przez sieć - zapisy na akcje, rozliczenie wpłat itp.), a także konieczne opłaty notarialne, sądowe i giełdowe oraz podatek od czynności cywilnoprawnych są bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (akcyjnego), funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo organizacyjnego ubezpieczyciela - a w towarzystwach powierniczych wartości aktywów tych funduszy.

Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki dotyczące podwyższenia kapitału zakładowego - koszty doradztwa prawnego, podatkowego, finansowego, przygotowania prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych (koszty biura maklerskiego: - opracowanie i analiza przedemisyjna Spółki, współpraca przy przygotowaniu Prospektu, złożenie wniosku do KNF, organizacja oferty przez sieć - zapisy na akcje, rozliczenie wpłat itp.), a także konieczne opłaty notarialne, sądowe i giełdowe oraz podatek od czynności cywilnoprawnych; nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy). Należy zauważyć także, iż podwyższenie kapitału zakładowego i związane z tym rozszerzenie działalności w określonej perspektywie czasowej będzie generowało zwiększone przychody, jednak będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej podmiotu. Z osiągnięciem tego przychodu będą wiązały się odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania. Okoliczność, że dokonując przedmiotowych wydatków Spółka zakłada, iż w efekcie będą one generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa ich bezpośredniego związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Rozpatrując określone wydatki jako wiążące się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane musi być w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Ponadto z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodem nie podlegającym opodatkowaniu. A zatem związane z tymi przychodami koszty uzyskania przychodów są neutralne podatkowo, tj. nie mogą pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł. Przepisy te odnoszą się do generalnej zasady, która wynika z art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód stanowiący nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami uzyskania tych przychodów.

Za prawidłowością stanowiska Spółki nie przemawia wskazana przez nią analogia do przepisów dotyczących pożyczek (kredytów). Zauważyć należy, iż odrębne uregulowania dotyczące pożyczek (kredytów), zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 10a, 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwalają na stosowanie analogii w podatkowym uregulowaniu kosztów związanych z korzystaniem z pożyczki (kredytu), a sytuacją w której podatnik uzyskuje kapitał w drodze podwyższenia kapitału zakładowego. Powołane wyżej przepisy art. 16 ust. 1 pkt 10a, 11 i 12 ustawy stanowią wprost o tym, które koszty, w przypadku pożyczki (kredytu) należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Brak jest natomiast takich szczegółowych uregulowań, które dotyczyłyby kosztów związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego. Należy zatem stosować ogólną regulację zawartą w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W kwestii powołanej przez Wnioskodawcę wykładni historycznej, należy zauważyć, iż uchylenie przez ustawodawcę (art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Dz. U. Nr 141 poz. 1179) z dniem 1 stycznia 2003 r. przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1 lit. b umożliwiającego zaliczenie określonego wydatku do kosztów rozliczanych poprzez odpisy amortyzacyjne ma ten tylko skutek, że nie jest możliwe ich zaliczenie w koszty w ten właśnie sposób. Oznacza to, że wydatek taki winien być oceniany według ogólnych zasad, te zaś w przypadku wydatków wymienionych przez Spółkę we wniosku o interpretację wykluczają uznanie ich za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać pytanie dotyczące momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jako bezprzedmiotowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę postanowień Naczelników Urzędów Skarbowych oraz orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Orzecznictwo sądów administracyjnych a tym bardziej postanowienia w sprawie interpretacji organów podatkowych nie stanowią źródła prawa i co do zasady wiążą strony postępowania podatkowego w konkretnej sprawie. Natomiast co do poglądów występujących w doktrynie prawa podatkowego, podkreślić należy że odzwierciedlają one indywidualne stanowiska ich autorów na dany temat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.