IP-PB3-423-836/08-2/MB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2008 r. (data wpływu 26 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X S.A. posiadała wobec/do Y Spółki z o.o. w W wymagalne wierzytelności.

W stosunku do Y Spółki z o.o. w W została w dniu 6 czerwca 2003 r. ogłoszona upadłość.

Ponieważ masa upadłościowa ww. spółki nie wystarczała nawet na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego Sąd umorzył to postępowanie - postanowienie VIII U 18/05 z 18 lipca 2008 r., zgodnie z art. 218 § 1 Prawa upadłościowego.

Nie wszystkie należności X S.A. wobec Y Sp. z o.o. w W zostały zgłoszone syndykowi w obowiązującym terminie, wskutek czego w części nie znalazły się one na liście wierzytelności przedłożonej przez syndyka sędziemu komisarzowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wierzytelności nie zgłoszone w trakcie postępowania upadłościowego do masy upadłości, jednakże przysługujące do tego samego dłużnika i w identycznym stanie faktycznym, co do którego postanowienie takie zostało wydane, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, w sytuacji gdy Sąd umorzył postępowanie upadłościowe, prowadzone wobec dłużnika, z uwagi na okoliczność iż majątek dłużnika nie wystarczał nawet na zaspokojenie kosztów tego postępowania.

Zdaniem Spółki w omawianym stanie faktycznym nie ma możliwości odzyskania od dłużnika żadnych należności X S.A. (zarówno zgłoszonych jak i nie zgłoszonych) z uwagi na brak majątku dłużnika.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) p.d.o.p. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p. zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. Za wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 p.d.o.p., uważa się m.in. te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem sądu o umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Z powyższego, wynika, że w sytuacji gdy wierzyciel nie ma możliwości odzyskania należności, w stosunku do której wykazał przychód podatkowy, który jednak de facto nie nastąpił wskutek braku przysporzenia majątkowego wywołanego brakiem płatności ze strony dłużnika, ma on prawo zaliczyć taką należność w koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, iż utrata możliwości odzyskania należności będzie trwała i definitywna.

Postanowienie Sądu Rejonowego o umorzeniu postępowania upadłościowego z uwagi na fakt, iż majątek dłużnika nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów postępowania przesądza o braku możliwości odzyskania należności X S.A. zarówno w zakresie kwot zgłoszonych do listy wierzytelności jak i kwot do tej listy nie zgłoszonych, gdyż kształtuje stan faktyczny w odniesieniu do dłużnika, a nie konkretnej wierzytelności od niego należnej. Reasumując zdaniem X S.A., zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 p.d.o.p. wszystkie nieściągalne wierzytelności X S.A. posiadane w stosunku do ww. dłużnika, powinny być zaliczone jako koszty uzyskania przychodów, gdyż ich nieściągalność została udowodniona i udokumentowana przedmiotowym postanowieniem Sądu Rejonowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.