IP-PB3-423-801/08-4/ECH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.) oraz piśmie z dnia 29 lipca 2008 r. (data nadania 1 sierpnia 2008 r., data wpływu 5 sierpnia 2008 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 23 lipca 2008 r. Nr IP-PB3/423-801/08-2/ECH (data nadania 23 lipca 2008 r., data doręczenia 25 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełniony następnie pismem z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu: 5 sierpnia 2008 r.) w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług w szczególności przeznaczonych na cele reprezentacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik dokonuje w ramach prowadzonej działalności nabycia towarów i usług, z tytułu których wydatki netto nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Banku (czy to jednorazowo czy poprzez amortyzację podatkową) w szczególności na potrzeby reprezentacji (np. usługi gastronomiczne, artykuły spożywcze) i w rozliczeniu podatku od towarów i usług nie dokonuje odliczenia kwot podatku naliczonego VAT - wynikającego z zakupu takich towarów i usług, z uwagi na brak prawa do odliczenia wynikający z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek naliczony VAT przy zakupie towarów i usług, z tytułu których wydatki netto nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Banku (w szczególności na potrzeby reprezentacji), który nie obniża podatku należnego VAT - stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem wnioskodawcy, począwszy od 1 stycznia 2007 r. nie uważa się za podatkowe koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne i artykuły spożywcze - art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Równocześnie zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie - na zasadzie wnioskowania a contrario - do kosztów uzyskania przychodów podlega zaliczeniu podatek naliczony w sytuacjach, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W konsekwencji zatem podatnik przy nabyciu towarów i usług na potrzeby reprezentacji nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego gdyż takie uprawnienie z przepisów obowiązującego prawa mu nie przysługuje. Podobnie w przypadku innych wydatków, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Banku na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa zasady na jakich podatek VAT może stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy podkreślić, iż kategorią kosztu jest w tym przypadku podatek VAT a nie wydatek rodzajowy, z którego podatek ten wynika. Pogląd ten wzmacnia jeszcze dookreślenie tego podatku - podatek, który jest rozliczany w rozliczeniu podatku od towarów i usług, ale z pewnych przyczyn nie podlega odliczeniu (taką przyczyną jest właśnie zakaz wynikający z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT) a nie np. podatek VAT zapłacony w cenie nabywanego towaru czy usługi. Prowadzi to do wniosku, iż jeśli Bank nie ma - na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług z tytułu których wydatki netto nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Banku, w tym przeznaczonych na cele reprezentacji, to tym samym na podstawie wyraźnej regulacji art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie Bank jest uprawniony do zaliczenia niepodlegającego odliczeniu podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko takie potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach - pismo z dnia 19 lutego 2008 r. Nr IBPB 3/423-89/08/NG, a także decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 września 2006 r. (1401/PD-006-433/06/k.k.).

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę naliczonego od towarów i usług podatku związanego z wydatkami spełniającymi co prawda przesłanki art. 15 ust. 1 tj., poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów jednakże podlegające wyłączeniu na mocy art. 16 ust. 1 (w tym wydatkami przeznaczonymi na cele reprezentacji).

W świetle powyższego, nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na reprezentację w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w kwocie, w której nie przysługuje podatnikowi obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli wydatek związany jest z reprezentacją firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.