IP-PB3-423-794/08-2/GJ - Czy nieodpłatne użyczenie lokalu w ramach wykonywania obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, na pomieszczenia służbowe dla uprawnionego podmiotu wykonującego nałożone na niego zadania, będzie stanowiło przychód?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X...., przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 30 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu w ramach wykonywania przez X.... obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu w ramach wykonywania przez X obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 41 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 z późn. zm.). X obowiązana jest do wykonywania zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego. Obowiązek ten obejmuje nieodpłatne zapewnienie przez Przedsiębiorstwo, w ramach wykonywanej działalności X, technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania przez określone w przepisach uprawnione podmioty ich zadań. W ramach wykonywania obowiązków, X zawarło umowę z uprawnionym podmiotem na bezpłatne użyczenie lokalu w nowo wybudowanym budynku na pomieszczenie służbowe "XS".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne użyczenie lokalu w ramach wykonywania przez X obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, na pomieszczenia służbowe dla uprawnionego podmiotu wykonującego nałożone na niego zadania, będzie stanowiło przychód dla X.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 41 ustawy Prawo X, operatorzy są obowiązani do wykonywania zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w ustawie oraz przepisach odrębnych Obowiązek, o którym mowa wyżej obejmuje nieodpłatne zapewnienie przez operatora, w ramach wykonywanej przez siebie działalności X, technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania przez prokuraturę, sądy, organy kontroli skarbowej, a także uprawnione jednostki ". podległe Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Obrony Narodowej, () ich zadań określonych odrębnymi przepisami.

Szczegółowe warunki i sposób wypełniania przez operatorów obowiązków, o których mowa powyżej określa Rozporządzenie Ministra Transportu z dnia 30 kwietnia 2007 r. w sprawie wykonywania przez operatorów zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego (Dz. U. Nr 90, poz. 603). Przepisy tego aktu przewidują, że operator zapewnia uprawnionym podmiotom techniczne i organizacyjne możliwości wykonywania ich zadań poprzez m.in. przygotowanie obiektów, urządzeń oraz stosowanych technik i technologii X do wyodrębnienia przesyłek wskazanych przez uprawnione podmioty w celu przeprowadzenia uprawnionej kontroli, monitorowania, czasowego wyłączenia przesyłek z obrotu X lub ich zajęcia. Mając na uwadze powyższe uregulowania, bezsprzeczne jest, iż wykonywanie świadczenia w postaci nieodpłatnego udostępnienia lokalu przez X w omawianym przypadku, nie jest dobrowolne, a jest konsekwencją obowiązku wypełnienia zadań nałożonych na operatora publicznego.

Jednocześnie w myśl zasady określonej w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654, z późn. zm.) jeżeli podatnik udostępnia nieruchomość nieodpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nie posiadającymi osobowości prawnej, wówczas obowiązany jest wykazać z tego tytułu przychód podatkowy Wartość takiego przychodu równa jest kwocie czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości oraz ustalana jest na podstawie przeciętnej wysokości czynszów stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" Zgodnie natomiast z utrwaloną linią orzecznictwa sądów administracyjnych:

Sądy administracyjne stoją również na stanowisku, iż oprócz wskazanych powyżej kryteriów aby świadczenie nieodpłatne implikowało skutki podatkowe, musi być ono wynikiem chęci realizacji tego świadczenia przez świadczeniodawcę. Na konieczność istnienia po stronie świadczącego woli dokonania nieodpłatnego przysporzenia na rzecz drugiego podmiotu wskazuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2004 r. sygn. akt III SA 2004/02, niepubl., w którym Sąd podkreślił, iż działanie świadczeniodawcy wiązać się musi z jego pozytywną wolą, tzn., że chce on przekazać świadczeniobiorcy nieodpłatne świadczenie. Działanie bowiem, polegające na przekazaniu świadczenia, nie może być bezwolne. Podobne stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 28 sierpnia 1995 r., sygn. akt SA/Wr 2612/94, POP 1998/1/29, z dnia 24 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Kr 1227/97, niepubl, z dnia 12 maja 1999 r., I SA/Wr 115/98, niepubl.).

Jak już wskazano wyżej, nieodpłatne użyczenie lokalu na rzecz podmiotu uprawnionego, nie jest wynikiem chęci realizacji tego rodzaju świadczenia, lecz jest efektem nałożonych na Przedsiębiorstwo obowiązków. Oznacza to, że Przedsiębiorstwu nie pozostawiono swobody działania w omawianym zakresie. W przypadku użyczenia lokalu nie może być mowy o zamierzonej praktyce, która ma przysporzyć stronom jakichkolwiek korzyści kosztem zmniejszenia wpływów do budżetu z tytułu podatku dochodowego.

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przedmiotowej sprawie nieodpłatne świadczenie w postaci oddania w użytkowanie lokalu na pomieszczenie X, nie będzie generowało przychodu z tytułu jego wykonania przez Przedsiębiorstwo. Podstawowe znaczenie będzie miała okoliczność, iż po stronie Przedsiębiorstwa (świadczącego) brak jest pozytywnej woli jego realizacji na rzecz świadczeniobiorcy (upoważnionego podmiotu).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) u podatnika nieodpłatnie udostępniającego nieruchomość w całości lub części do używania innym podmiotom, powstaje przychód w wysokości równowartość czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, ustaloną na podstawie przeciętnej wysokości czynszów stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju. Jednocześnie powyższego rozwiązania nie stosuje się przy udostępnieniu:

Wskazane przepisy podatkowe jasno więc określają generalną zasadę ustalania przychodu z nieruchomości udostępnionych nieodpłatnie do używania, ze wskazaniem wyjątków wyłączających powstanie przychodu z takiego tytułu. Przesłankami powstania przychodu po stronie podmiotu udostępniającego nieruchomość jest bowiem:

Przepisy podatkowe nie uzależniają natomiast możliwości ich zastosowania od dobrowolności udostępnienia przez właściciela nieruchomości. Ponadto w wyłączeniach stosowania przepisu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawartych w ustępie 2 tego artykułu, brak jest wyłączenia w sytuacji udostępnienia nieruchomości na cele obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego.

W przypadku nieodpłatnego udostępnienia nieruchomości lub jej części innym podmiotom, przychodem udostępniającego jest więc wartość odpowiadająca równowartości czynszu należnego z tytułu najmu lub dzierżawy tej nieruchomości. Przychód powstaje również po stronie korzystającego z nieruchomości jako przychód na mocy art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

A zatem w przedmiotowej sprawie nieodpłatne udostępnienie nieruchomości przez X powoduje powstanie przychodu w wysokości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy.

W związku z powyższym w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.