IP-PB3-423-781/08-2/ER - Zastosowanie właściwego kursu waluty do przeliczania wartości kosztu wyrażonego w walucie obcej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia wartości kosztu wyrażonego w walucie obcej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pkt 1.

Wnioskodawca nabywa usługi od kontrahentów zagranicznych oraz dokonuje zakupu towarów od dostawców mających siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej (dla potrzeb VAT omawiane transakcje kwalifikowane są odpowiednio jako import usług oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - WNT). Faktury dokumentujące te transakcje zawierają datę wystawienia dokumentu (faktury), a niekiedy także datę sprzedaży/wykonania usługi. Kwoty wykazane na fakturach wyrażone są w walutach obcych.

Pkt 2.

Wnioskodawca importuje towary od kontrahentów spoza Unii Europejskiej. Import towarów dokumentowany jest dokumentem celnym SAD oraz fakturą wystawioną przez zagranicznego dostawcę. Otrzymywane faktury zawierają datę wystawienia dokumentu (faktury), a niekiedy także datę sprzedaży. Kwoty na fakturach wyrażone są w walutach obcych. Z kolei dokument SAD wskazuje wartość przeliczoną na złote.

W związku z powyższym zadano następujące pytania oznaczone we wniosku numerami 2 i 3:

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania 2:

Dniem poniesienia kosztu w walucie obcej będzie dzień wystawienia faktury przez zagranicznego dostawcę/usługodawcę wykazana na tej fakturze. Jednakże w przypadku, gdy zagraniczna faktura wskazuje datę sprzedaży inną od daty wystawienia dokumentu - wówczas dniem poniesienia kosztu będzie data sprzedaży wykazana na fakturze. Kursem właściwym do przeliczenia wartości kosztu w walucie będzie zatem kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez zagranicznego dostawcę, a w przypadku, gdy faktura zawiera datę sprzedaży inną niż data wystawienia faktury - kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę sprzedaży wykazaną na fakturze.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania 3:

Spółka jest uprawniona do wyliczania kosztu dla celów art. 15 ust. 1 Ustawy CIT wg kursu wynikającego z dokumentu SAD, gdyż ten dokument jest podstawą ujęcia przez Wnioskodawcę kosztu w księgach - zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4e Ustawy CIT. Kurs wykazany na tym dokumencie jest także kursem stosowanym dla celów rachunkowych przez Wnioskodawcę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy zawarte w pyt. 2 i 3 w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej samej ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Na mocy art. 15a ust. 7 ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3 uważa się koszt wynikający z otrzymanej (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Zgodnie z wyżej powołanym przepisem prawa, przy ustaleniu różnic kursowych powinien być uwzględniany dzień wystawienia faktury. Do ustalenia różnic kursowych przyjmuje się bowiem koszt poniesiony, wynikający z faktury (rachunku) lub innego dowodu, a zatem przy przeliczeniu waluty obcej na złote należy przyjmować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, a nie dzień otrzymania faktury lub ujęcia (zaksięgowania) kosztu. Nie będzie to również dzień wystawienia dokumentu SAD.

Z powyższego wynika, iż uzasadnione jest, aby przy przeliczeniu kosztu poniesionego zastosować jednolity kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Należy równocześnie zwrócić uwagę, iż ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych decyduje o podatkowym momencie potrącenia kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), tj. o dacie powstania kosztu podatkowego, a nie o dacie z jaką powinien zostać przeliczony koszt, czy dacie rozliczania różnic kursowych na zobowiązaniach. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Natomiast dla celów przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote oraz ustalenia różnic kursowych stosuje się przepisy art. 15 ust. 1 i art. 15a ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy zawarte w pyt. 2 w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad 3.

Ze stanu faktycznego wynika, że import towarów dokumentowany jest dokumentem celnym SAD oraz fakturą wystawiona przez zagranicznego dostawcę.

Zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3 uważa się koszt wynikający z otrzymanej (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Przy wycenie wartości importu wpływającego na różnice kursowe należy przyjąć zatem kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury dokumentującej zakup towarów z importu, a dopiero w przypadku braku faktury z dokumentu SAD. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika natomiast aby miało miejsce brak faktury.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż analogicznie jak w pytaniu 2, właściwym kursem do przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej, będzie średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury, a nie według kursu wynikającego z dokumentu SAD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy zawarte w pyt. 3 w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock