IP-PB3-423-685/08-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2008 r. (data wpływu 8 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków niemieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków niemieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W marcu 2006 r. Spółka aktem notarialnym nabyła nieruchomość przemysłową zlokalizowaną w X przy ulicy T..../158. W skład zakupionej nieruchomości wchodzą m.in.:

* działka gruntu nr../42 o powierzchni 8.280 m#178;,

* budynek główny o powierzchni netto 7.753,60 m#178;

* budynek gospodarczy o powierzchni netto 162 m#178;.

Dla nieruchomości prowadzona jest przez Sąd Rejonowy księga wieczysta nr....... Budynki zostały wybudowane w 1974 r. przez Zakłady T T (ZTK T). Z ZTK T wydzieliło się przedsiębiorstwo państwowe D, które przejęło wybudowane budynki. Po likwidacji przedsiębiorstwa D budynki kilkakrotnie zmieniały właściciela. W latach 2007- 2008 Spółka dokonuje modernizacji i adaptacji zakupionej nieruchomości. Zgodnie z planem realizacji inwestycji budynki będą oddane do użytku i po raz pierwszy wprowadzone do ksiąg Spółki w drugiej połowie 2008 r.. W celu zastosowania właściwej stawki amortyzacyjnej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka zamierza stosować art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy. Spółka nie posiada jednak dokumentacji potwierdzającej jednoznacznie fakt oddania budynku po raz pierwszy do używania.

Spółka dysponuje następującymi dokumentami potwierdzającymi eksploatację budynków zakupionej nieruchomości (poniższy wykaz obejmuje również informację o podmiotach, do których wystąpiono z prośbą o dokumenty dotyczące nieruchomości niezależnie czy takie dokumenty później uzyskano):

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pomimo braku bezpośredniego dokumentu potwierdzającego datę przekazania budynku do eksploatacji Spółka ma prawo przyjąć dla celów amortyzacji podatkowej okres 10 lat, tj. 40 lat pomniejszone o 30 lat od daty wybudowania budynku (potwierdzone na podstawie opisanych dokumentów).

Zdaniem Spółki przepis art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje wyłącznie zdarzenia faktyczne, które umożliwiają wyliczenie okresu amortyzacji nie określając sposobu udokumentowania zdarzeń, w szczególności faktu oddania po raz pierwszy budynku do używania. Okres czasu, który upłynął pomiędzy pierwszym i drugim zdarzeniem wpływa na długość okresu amortyzacji i tym samym na wielkość stawki amortyzacji, z tym zastrzeżeniem, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. W rzeczywistości gospodarczej może to rodzić istotne wątpliwości, ponieważ budynki charakteryzują się długim okresem używalności ekonomicznej i w wielu przypadkach ich data wybudowania lub rozpoczęcia wykorzystywania do działalności gospodarczej przypada na okres lat siedemdziesiątych lub jeszcze wcześniejszy. W tych sytuacjach brak jest w dużej części dokumentacji potwierdzającej jednoznacznie fakt oddania budynku po raz pierwszy do używania.

Zdaniem Spółki w takiej sytuacji należy odwołać się do zapisu art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Spółka podjęła działania zmierzające do ustalenia faktów, jednak żaden z dokumentów posiadanych przez Spółkę nie można uznać za dowód "bezpośredni". Z posiadanych "pośrednich" dowodów wynika, że budynek został wybudowany przed 1978 rokiem, ponieważ w tym roku dokonano szkicu polowego budynku w związku z dokonywanymi pomiarami. Spółka nie może jednak wykazać związku szkicu z oddaniem budynku do użytku. Oddanie budynku do użytku jest ze swojej istoty oświadczeniem podatnika w zakresie zdolności budynku do wykorzystywania w działalności gospodarczej, w części dotyczącej zgodności z prawem budowlanym, także przez właściwe organy nadzoru budowlanego.

Spółka podjęła działania zmierzające do ustalenia daty oddania budynku do użytkowania lub daty wybudowania budynku, zwracając się o dokumenty zarówno do poprzednich właścicieli nieruchomości jak również do wszelkich instytucji, które powinny takimi dokumentami dysponować.

Spółka podkreśla, iż na podstawie zebranych informacji można stwierdzić, że nie ma dokumentów potwierdzających oddanie budynku po raz pierwszy do używania. Można jednak potwierdzić, że budynki wchodzące w skład kompleksu ZTK T zostały wybudowane przed 1978 rokiem, więc od czasu ich wybudowania upłynęło ponad 30 lat. W związku z powyższym biorąc pod uwagę powyższe fakty i treść przepisów Ordynacja podatkowa Spółka stoi na stanowisku, że wskazane (będące w posiadaniu Spółki dokumenty) w niniejszym zapytaniu okoliczności uprawniają Spółkę do zastosowania minimalnego 10 -letniego okresu amortyzacji podatkowej budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika (...).

Z dniem 1 stycznia 2007 r. na mocy art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589) wprowadzony został do ustawy art. 16j ust. 1 pkt 4. W myśl ww. przepisu, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W przypadku budynków niemieszkalnych, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie, ustawodawca nie ustalił okresu, który uprawnia do uznania budynku za używany. Wskazał jedynie, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Ustawodawca nie określił również sposobu dokumentowania dotychczasowego okresu używania danego środka trwałego. Zatem w gestii podatnika pozostaje zebranie stosownej dokumentacji potwierdzającej fakt, że dany obiekt można uznać za używany albo jak w przedmiotowym wniosku, potwierdzającej okres jego używania.

W takiej sytuacji należy więc odwołać się do zapisu art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie, z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Ponadto zgodnie z treścią art. 181 Ordynacji podatkowej dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej (...).

Z treści wniosku wynika, iż Spółka nie dysponuje dokumentacją potwierdzającą datę przekazania budynku po raz pierwszy do eksploatacji. W posiadaniu Spółki są jedynie dokumenty wskazujące na możliwy okres ich wybudowania. Również Spółka w przedmiotowym wniosku wskazuje, iż żadnego z dokumentów posiadanych przez nią nie można uznać za dowód "bezpośredni". Z posiadanych "pośrednich" dokumentów wynika jedynie, że budynek został wybudowany przed 1978 r., ponieważ w tym roku dokonano szkicu polowego budynku w związku z dokonywanymi pomiarami. Jednocześnie Spółka podkreśla, iż nie może wykazać związku szkicu z oddaniem budynku do użytku. Oddanie budynku do użytku jest ze swojej istoty oświadczeniem podatnika w zakresie zdolności budynku do wykorzystywania w działalności gospodarczej, obecnie potwierdzanej, w części dotyczącej zgodności z prawem budowlanym, także przez właściwe organy nadzoru budowlanego.

Reasumując należy stwierdzić, iż w posiadaniu Spółki nie ma żadnych dowodów świadczących o momencie oddania budynku po raz pierwszy do użytkowania. Spółka posiada jedynie dokumentację na podstawie, której można określić ewentualny moment wybudowania budynku. Ponadto należy podkreślić, iż Spółka do ustalenia daty oddania budynku do eksploatacji nie wykorzystała dowodów wskazanych w art. 181 Ordynacji podatkowej, które mogłyby przyczynić się do ustalenia momentu oddania budynku po raz pierwszy do eksploatacji, tj. m.in. oświadczenia sporządzonego przez dotychczasowych właścicieli, pisemnego potwierdzenia przez świadków. Jednocześnie należy wskazać, iż składający oświadczenie musi być przy tym świadomy odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Tak więc będące w posiadaniu Spółki dokumenty (wymienione we wniosku) mogą jedynie wskazywać na datę wybudowania budynku, nie zaś na datę przekazania budynku po raz pierwszy do użytkowania.

Tym samym opisana we wniosku nieruchomość nie może być uznana za używaną przez okres 30 lat i w związku z tym art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.