IP-PB3-423-618/08-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 14 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

P............. Spółka z o.o. w Zamościu otrzymała w 2001 r. - zgodnie z art. 17 ust. 5 Ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstw "P.............." - majątek (środki trwałe) z prawem dokonywania odpisów amortyzacyjnych (art. 17 ust. 8). Dodatkowo, P........ Sp. z o.o. korzysta ze środków trwałych, stanowiących własność P...... S.A, przekazanych jej do odpłatnego korzystania na podstawie odrębnej umowy.

Środki trwałe są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością przewozową. W 2007 r. została przeprowadzona w Spółce kontrola prawidłowości naliczenia podatku dochodowego od osób prawnych obejmująca lata 2003-2005. Kontrola trwała do sierpnia 2007 r. Kontrolujący zakwestionowali część wydatków o charakterze remontowym przy jednoczesnym uznaniu przez inspektorów Urzędu prawa do kwalifikowania tychże wydatków do ulepszenia w obcym środku trwałym i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Po zakończeniu kontroli przez inspektorów Urzędu, Spółka otrzymała w miesiącu sierpniu 2007 r. decyzję organu kontrolującego. W miesiącu sierpniu 2007 r. zostały sporządzone dokumenty 0T zwiększające wartość początkową środka trwałego, a od następnego miesiąca rozpoczęto naliczanie odpisów amortyzacyjnych zaliczając je do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo naliczyć odpisy amortyzacyjne od 1 stycznia 2006 r., czyli za okres nie objęty kontrolą podatkową i dokonać stosownej korekty CIT- 8 za 2006 r....

Zdaniem Spółki ma ona prawo do naliczenia odpisów amortyzacyjnych już od 1 stycznia 2006 r. czyli za okres nie objęty kontrolą p. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje argument, iż składnik ten figuruje w ewidencji środków trwałych. Zdaniem Spółki zwiększenie wartości użytkowanego środka nie jest ujawnieniem w rozumieniu art. 16d ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem tego artykułu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. (w przypadku Spółki przepis ten obowiązuje do 31 sierpnia 2007 r.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest:

* istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu;

* prawidłowe udokumentowanie poniesionego wydatku.

Koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów - to wydatek racjonalnie i gospodarczo uzasadniony, pozostający w związku przyczynowo-skutkowym albo gospodarczym z przychodem z danego źródła lub źródłem przychodu.

W myśl art. 16a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają (...) stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyta lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ponadto zgodnie z art. 16d ust. 2 powołanej ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy należy uznać, że aby amortyzacja środka trwałego mogła być kosztem uzyskania przychodu, dany środek trwały musi spełniać kryteria określone w art. 16a ust. 1 ustawy, a także musi zostać wprowadzony do ewidencji składników majątku podatnika najpóźniej w miesiącu przekazania (przyjęcia) środka trwałego do używania. Późniejszy termin wprowadzenia jest traktowany jako ujawnienie środka trwałego, ponadto brak w ogóle w ewidencji powoduje uznanie dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu.

Z treści złożonego przez Spółkę wniosku wynika, że przedmiotowe środki trwałe są użytkowane przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka posiada prawo ich użytkowania, a także zostały one wprowadzone do ewidencji składników majątku podatnika najpóźniej w miesiącu przekazania (przyjęcia) tych środków trwałych do używania.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Z treści § 1 ww. artykuły wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowa inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty - por. art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Korekta oznacza poprawienie błędu w tekście uprzednio złożonej deklaracji (zeznania), która zawiera wartości lub treści niezgodne ze stanem faktycznym.

W kontekście powyższego Spółka powinna prawidłowo naliczyć odpisy amortyzacyjne od posiadanych środków trwałych i złożyć korektę deklaracji CIT-8 za 2006 r. uwzględniając w niej prawidłowe wartości dotyczące odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.