IP-PB3-423-60/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu 9 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi detektywistycze (główny przedmiot działalności). W trakcie realizacji zleceń od klientów spółka dokonuje zakupu usług gastronomicznych. Spółka korzysta z ww. usług w trakcie realizacji zlecenia, tj. obserwacji danej osoby bądź grupy osób. Zakup przedmiotowych usług spółka zalicza w całości do kosztów uzyskania przychodów, jako wydatek bezpośrednio związany z przychodem z tytułu realizacji zlecenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka ma prawo zaliczyć koszty usług gastronomicznych, wyłączonych z katalogu kosztów jako koszty reprezentacji, jednak w przypadku rodzaju działalności spółki nieodłącznie związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Zdaniem wnioskodawcy, zakup usług gastronomicznych nie jest związany z celem reprezentacyjnym. Ma on służyć możliwości zrealizowania przyjętego zlecenia, a więc w konsekwencji osiągnięciu przychodu po realizacji zamówionego zadania (usługi). Zakup usług gastronomicznych umożliwia wykonanie zlecenia klienta, a w niektórych przypadkach jest wręcz konieczne skorzystanie z usług restauracji, pubów, barów aby spełnić obowiązki zleceniobiorcy i wywiązać się z umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Związek ten może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Przedmiotowe wydatki winny również pozostawać w związku z prowadzoną działalnością tak, aby była możliwa ocena oparta na zasadzie logiki i zasad doświadczenia życiowego, że mogą mieć one wpływ na uzyskanie przychodu.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog tych wydatków zawiera art. 16 ust. 1 ustawy. Art. 16 pkt 28 ww. ustawy, stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu. Nie oznacza to, ze wydatki na zakup takich artykułów w każdej sytuacji nie będą mogły być zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów. Wydatki o charakterze gastronomicznym i na artykuły spożywcze tylko wtedy nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu, gdy będą miały charakter wydatków reprezentacyjnych.

Ponieważ pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej należy w tym zakresie kierować się wykładnią językową i orzecznictwem sądowym. Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego" pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo PWN, Warszawa 2002), reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Na gruncie orzecznictwa sądowego zaś można przyjąć, że w przypadku firmy reprezentacja to "dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów" (wyrok NSA z dnia 26 września 2000 r.-sygn. akt III SA 1994/99).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, można uznać, że ponoszone wydatki na usługi gastronomiczne nie mają charakteru reprezentacyjnego - nie mają na celu kształtowania pozytywnego wizerunku firmy, nie są związane z podejmowaniem klientów (osób zlecających wykonanie usługi detektywistycznej). Zatem, przedmiotowych wydatków poniesionych przez Spółkę nie należy traktować jako kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z wniosku wynika, iż wydatki te są związane bezpośrednio z realizacją usługi (zlecenia) będącego przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej i stanowią niezbędny element kompleksowego wykonania usługi. Służą one osiągnięciu przychodów z tytułu usług detektywistycznych i jako koszty prawidłowego funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej spełniają kryteria art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalające zakwalifikować te wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że wydatki te muszą być racjonalne co do zasady i co do wielkości, oraz odpowiednio udokumentowane, bowiem to na podatniku spoczywa obowiązek prawidłowego udokumentowania wydatków oraz wykazania istnienia związku przyczynowo-skutkowego tych wydatków z przychodem. Jedynie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów bądź w celu zachowania i zabezpieczenia ich źródła stanowią koszt podatkowy prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.