IP-PB3-423-596/08-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 17l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opłaty za użytkowanie środków trwałych, gdy umowa leasingu traci charakter podatkowej umowy leasingu, o którym mowa w art. 17b ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 17l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opłaty za użytkowanie środków trwałych, gdy umowa leasingu traci charakter podatkowej umowy leasingu, o którym mowa w art. 17b ust. 1 ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł w dniu 29 czerwca 2007 r. umowę cesji na podstawie której wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki korzystającego (Ieasingobiorcy):

Czas trwania obu umów leasingu ustalono na 48 miesięcy. Miesięczna rata leasingowa wpłacana leasingodawcy za samochód ciężarowy wynosi 5.069,88 (bez VAT), a za ładowarkę kołową 8.316,43 (bez VAT). Pierwszy z korzystających używał samochodu będącego przedmiotem leasingu przez 31 miesięcy, a ładowarki kołowej przez 29 miesięcy. Do końca umowy leasingu samochodu ciężarowego pozostało 17 miesięcy, a do końca umowy leasingu ładowarki kołowej pozostało 19 m miesięcy, w czasie których spłatę rat leasingowych kontynuuje Wnioskodawca. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę rat leasingu operacyjnego ładowarki kołowej przejętej w drodze cesji.

Zgodnie z otrzymaną interpretacją indywidualną znak IP-PB3-423-516/07-3/MS umowa leasingu dotycząca przejmowanej ładowarki kołowej na dzień zawarcia umowy cesji nie spełnia warunków określonych w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem Wnioskodawca nie ma prawa zaliczać do kosztów uzyskania przychodów pozostałych do spłaty rat leasingowych na podstawie art. 17b ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca ponosi co miesiąc wydatki w kwocie 8.316,43 zł za używanie ładowarki kołowej oraz 5.069,88 zł za używanie samochodu ciężarowego tj. w wysokości rat leasingowych. Wydatki te związane są bezpośrednio z jego przedmiotem działalności, którą stanowi transport, magazynowanie i przetwarzanie odpadów gumowych. Konieczność używania ładowarki kołowej w zakresie działalności Wnioskodawcy wynika z faktu, że musi on rozładowywać załadowywać oraz przenosić z miejsca na miejsce olbrzymie ilości opon oraz miału gumowego powstałego w wyniku ich rozdrabniania. Używanie ładowarki jest w działalności Wnioskodawcy koniecznością z powodu tonażu przerabianych odpadów gumowych. Zastąpienie jej pracy pracą ludzką byłoby niecelowe lub wręcz niemożliwe. Bez korzystania z ładowarki kołowej osiąganie przychodów przez Wnioskodawcę byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione. Wnioskodawca dysponuje dokumentacją potwierdzającą poniesienie wydatków za używanie ładowarki kołowej. Także i w drugim przypadku używanie samochodu ciężarowego stanowi nierozłączny element działalności spółki. Zwłaszcza, że miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innej miejscowości niż siedziba spółki, w której prowadzona jest działalność biurowo-księgowa. Samochód będący przedmiotem leasingu to jedyny samochód w spółce niezbędny w jej działalności. Wykorzystywany jest głównie do przewozu zakupionych części zapasowych do maszyn i materiałów, które ulegają szybkiemu zużyciu. Dzięki temu możliwe jest rozdrabnianie opon bez długich przestojów wywoływanych awaryjnością urządzeń. Wnioskodawca dysponuje dokumentacją potwierdzającą poniesienie wydatków za używanie samochodu ciężarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zasadnie zalicza opłaty za używanie ładowarki kołowej oraz samochodu ciężarowego....... odpowiadające wysokości rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 17l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sytuacji, gdy umowa Ieasingu traci, charakter podatkowej umowy leasingu określonej w. 17 b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty używania ładowarki kołowej oraz samochodu ciężarowego..... odpowiadające wysokości spłat rat leasingowych Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącach, kiedy koszty te zostały poniesione.

W świetle stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego przepisu warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie przyczynowo - skutkowego związku pomiędzy wydatkiem, a osiągnięciem przychodu.

W art. 17l cyt. ustawy, określono, że do opodatkowania stron umowy, na mocy której jedna ze stron oddała do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty, zawartej:

Oznacza to, że w czasie trwania takiej umowy (najmu, dzierżawy oraz innej podobnej umowy) u najemcy (dzierżawcy) uiszczony czynsz jest w całości kosztem uzyskania przychodów.

Ocena przyczynowo - skutkowego związku pomiędzy wydatkiem, a osiągnięciem przychodu, możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca odpowiednio udokumentuje wydatki dotyczące wykorzystywanych w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, ładowarki kołowej oraz samochodu ciężarowego........ - odpowiadające wysokości rat leasingowych mogą być w całości uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 17l ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.