IP-PB3-423-588/08-4/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2008 r. (data wpływu 3 kwietnia 2008 r.) oraz piśmie z dnia 19 czerwca 2008 r. (data nadania 20 czerwca 2008 r., data wpływu 23 czerwca 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 9 czerwca 2008 r. Nr IP-PB3/423-588/08-2/KB (data nadania 10 czerwca 2008 r., data doręczenia 13 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

Spółka powstała w dniu 20 września 2007 r. Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego przedmiotem działalności Spółki jest m.in. zbiórka, przetwarzanie gospodarowanie oraz sprzedaż zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (elektrorecykling). W celu zbudowania swojej pozycji na rynku Spółka dnia 23 października 2007 r. zawarła z podmiotem prowadzącym już działalność w zakresie elektrorecyklingu "Umowę o przejęcie i utworzenie rynku usług". Podpisując powyższą umowę kontrahent Spółki złożył oświadczenie, iż jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie zbiórki przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, oraz że zawarł umowy z określonymi klientami tworzące "Rynek Usług" w rozumieniu przedmiotowej umowy. Jednocześnie kontrahent Spółki zobowiązał się świadczyć na rzecz Spółki m.in. następujące usługi:

* przygotowanie strategii postępowania mającej na celu skuteczne przeniesienie "Rynku Usług" na Spółkę,

* podejmowanie z własnej inicjatywy lub na prośbę Spółki wszelkich działań, w tym nawiązywanie bezpośrednich kontaktów, inicjujących spotkania z klientami w celu prezentacji Spółki jako przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie elektrorecyklingu oraz dysponującego należytym doświadczeniem w tej materii,

* organizowanie na swój koszt spotkań z klientami z udziałem Spółki, w tym zapewnienie odpowiednich warunków logistycznych, oprawy spotkań oraz prezentacji Spółki,

- zapewnienie udziału przedstawicieli Spółki w spotkaniach z klientami,

* spowodowania pozytywnego nastawienia klientów do Spółki,

* wyjaśnianie wątpliwości klientów, udostępnianie klientom wszelkich informacji lub dokumentów dotyczących prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej,

* przygotowywanie dla klientów ofert współpracy ze Spółką,

* prowadzenie negocjacji z klientami mających na celu doprowadzenie do podpisania przez klientów odpowiednich aneksów do istniejących umów lub do zawarcia nowych umów wedle wzoru stosowanego przez Spółkę, tak aby Spółka stała się stroną umów z klientami (przejęcie klientów),

* podejmowanie wspomnianych czynności w stosunku do innych podmiotów niż klienci kontrahenta Spółki w celu ich pozyskania jako nowych klientów Spółki.

Z tytułu czynności wykonywanych na podstawie powyższej umowy kontrahentowi Spółki przyznane zostało wynagrodzenie. Jednocześnie zgodnie z odpowiednim postanowieniem umowy wspomniane wynagrodzenie miało stać się wymagalne w dniu 31 stycznia 2008 r., pod warunkiem, iż w tym dniu Spółka byłaby stroną umów z klientami na rok 2008 efektem których Spółka osiągnie roku określoną wysokość przychodów. Powyższy warunek został spełniony, w związku z tym kontrahent Spółki wystawił 1 lutego 2008 r. fakturę za swoje usługi. Powyższa kwota została przez Spółkę wypłacona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesiony przez Spółkę wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż związany bezpośrednio z osiąganymi przychodami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy momentem jego potrącenia powinien być dzień, na który ujęto go w księgach rachunkowych.

Zdaniem wnioskodawcy przedmiotowy wydatek stanowi dla niej koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem zawarta przez Spółkę umowa ma na celu zbudowanie odpowiedniej pozycji na rynku i pozyskanie klientów będących odbiorcami świadczonych przez nią usług. Jednocześnie wspomniany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z osiąganymi przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ww. ustawy, jako że nie można ustalić, jakie konkretnie przychody oraz przez jak długi okres czasu Spółka będzie je osiągała w związku z dokonaną transakcją. Z tego samego powodu nie można również przyjąć, iż wspomniany wydatek stanowi koszt pośredni dotyczący okresu przekraczającego rok podatkowy i powinien zostać w odpowiedni sposób przyporządkowany do poszczególnych lat podatkowych. Zatem zdaniem Spółki, przedmiotowy koszt powinien zostać potrącony w momencie jego poniesienia, za który zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy uznaje się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych.

Powyższe stanowisko znajduje swoje oparcie w interpretacjach organów podatkowych, np. Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 czerwca 2007 r. (sygn. ZD/4061-66/07) uznał, iż wydatek poniesiony przez podatnika na usługi polegające na pozyskiwaniu najemców należących do podatnika powierzchni biurowych stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu, przy czym koszt ten nie stanowi kosztu bezpośrednio związanego z osiąganymi przez podatnika przychodami. Dodatkowo Spółka zauważa, iż usługi przez nią nabyte nie spełniają definicji wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności nabyte usługi nie stanowią autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, wartości stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (tzw. know-how). Z tego względu wydatków na nabyte usługi nie należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, ale należy potraktować je jako koszty pośrednio związane z przychodem i zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem jak i prawidłowym udokumentowaniem. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka podpisała "umowę o przejecie i utworzenie rynku usług" z podmiotem prowadzącym działalność w zakresie electrorecyklingu. Umowa ta, zdaniem Podatnika, przyczynia się do budowania pozycji Spółki na rynku i pozyskanie klientów będących odbiorcami świadczonych przez Spółkę usług. W zakresie przedmiotowej umowy kontrahent Spółki podejmuje m.in. działania mające na celu nawiązywania bezpośrednich kontaktów z klientami i prezentacje Spółki jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie elektrorecyklingu, prowadzenie negocjacji z klientami, przygotowanie dla klientów ofert współpracy ze Spółką itp. Jednocześnie zgodnie z postanowieniami umowy za powyższe czynności kontrahentowi przyznane zostało wynagrodzenie, pod warunkiem, że w tym dniu Spółka byłaby stroną umów z klientami gwarantującymi określoną wysokość przychodów. Warunek ten został spełniony, w związku z tym Spółka poniosła koszt w postaci wypłaty wynagrodzenia.

Należy zauważyć, iż w kwestii kwalifikacji przedmiotowego wydatku w postaci wynagrodzenia jako kosztu uzyskania przychodu, istotne jest czy wydatek ten był racjonalny i gospodarczo uzasadniony, a więc czy celem jego poniesienia było osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu, co wcale nie oznacza, że przychód zostanie osiągnięty. W sytuacji przedstawionej we wniosku można się zgodzić ze stanowiskiem Spółki, iż wypłata wynagrodzenia kontrahentowi za usługi związane pozyskiwaniem klientów i z budowaniem pozycji Spółki na rynku w zakresie elektrorecyklingu, będzie dla niej stanowiła koszt uzyskania przychodów. Spółka bowiem dopiero zaczyna działalność zakresie przetwarzania oraz sprzedaży zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, w związku z tym nie ma ugruntowanej pozycji na rynku, a tym samym stałych odbiorców oferowanych przez nią usług. Powyższego wydatku nie można powiązać z żadnym konkretnym przychodem, a więc koszt ten powinien być potrącony w dacie poniesienia, stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy momentem poniesienia kosztu będzie dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Tym samym należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w przedmiocie kwalifikacji wypłaconego wynagrodzenia jako pośredniego kosztu uzyskania przychodów, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.