IP-PB3/423-564/08-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. C Polska, reprezentowanej przez Pełnomocnika - Panią A K, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 18 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i handlu cementem. W związku z tym Wnioskodawca zawiera również transakcje z podmiotami zagranicznymi, które realizowane są w walutach obcych. W tym zakresie Wnioskodawca m.in. nabywa usługi od podmiotów zagranicznych, sprzedaje towary odbiorcom zagranicznym oraz zawiera umowy pożyczki z podmiotami zagranicznymi.

W 2005 r. w celu zabezpieczenia przed wahaniami kursów walut i zabezpieczenia się przed stratami powstałymi na skutek zmian notowań walut, Wnioskodawca zawarł umowę zwaną umową "hedgingu" (dalej zwaną "Umową") z C H G F Ltd. (dalej zwana "C HU"). Na mocy postanowień Umowy Wnioskodawca uzyskał zabezpieczenie przed zmianami notowań walut obcych w stosunku do złotówki.

Zgodnie z Umową, w przypadku powstania strat kursowych po stronie Wnioskodawcy, C HU jest zobowiązany pokryć te straty i wypłacić Wnioskodawcy ich równowartość. Natomiast w przypadku powstania po stronie Wnioskodawcy zysków kursowych Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić na rzecz C HU kwotę odpowiadającą równowartości uzyskanych przez Wnioskodawcę korzyści kursowych. O tym, czy Wnioskodawca uzyska od C HU płatność, czy też będzie musiał dokonać płatności na rzecz C HU decydują wahania kursów walut na rynkach walutowych.

Wzajemne zobowiązania stron wynikające z Umowy są kalkulowane na podstawie wysokości różnic kursowych wynikających z ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy i obliczonych przez niego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Podstawą do wzajemnych rozliczeń są kwoty ujemnych i dodatnich różnic kursowych, jakie Wnioskodawca odnotował w przyjętym okresie rozliczeniowym według wartości wynikających z jego ksiąg rachunkowych. Na tej podstawie ustalane są kwoty wzajemnych zobowiązań stron, czyli kwoty jakie każda ze stron powinna zapłacić na rzecz drugiej strony.

Zgodnie z Umową, w terminie 30 dni od dnia zakończenia roku finansowego Wnioskodawcy oraz w terminie 30 dni od zakończenia pierwszego półrocza roku finansowego, Wnioskodawca zobowiązany jest przekazać C HU bilans i rachunek wyników odpowiednio za te okresy. Na podstawie tych dokumentów Wnioskodawca zobowiązany jest określić wysokość:

* kwoty, która powinna zostać zapłacona na rzecz Wnioskodawcy przez C HU (o ile wskutek rozliczeń strat i zysków kursowych kwota do zapłaty przez C HU występuje),

* kwoty, która powinna zostać zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz C HU (o ile wskutek rozliczeń strat t zysków kursowych kwota do zapłaty przez Wnioskodawcę występuje).

Płatności wynikające z not wystawionych na podstawie umowy dokonywane są przez obydwa podmioty przelewem bankowym - nie jest dokonywana kompensata wzajemnych zobowiązań i należności stron wynikających z Umowy. Rozliczenia stron wynikające z Umowy dokonywane są co do zasady w okresach miesięcznych lub okresie rocznym w zależności od tego, czy straty lub korzyści kursowe dotyczą zrealizowanych lub niezrealizowanych różnic kursowych w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości.

Należności i zobowiązania stron wynikające z Umowy, a dotyczące naliczonych i zrealizowanych przez Wnioskodawcę różnic kursowych, są dokonywane w układzie miesięcznym. Po zakończeniu miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca wystawia notę księgową. Kwota określona w nocie księgowej jest występującą w danym miesiącu różnicą pomiędzy ujemnymi różnicami kursowymi, a dodatnimi różnicami kursowymi lub różnicą pomiędzy dodatnimi różnicami kursowymi, a ujemnymi różnicami kursowymi w zależności od tego, która kwota jest większa.

Jeżeli w miesiącu kalendarzowym kwota ujemnych różnic kursowych jest większa od kwoty dodatnich różnic kursowych, to wówczas C HU zobowiązany jest kwotę stanowiącą równowartość tej różnicy zapłacić na rzecz Wnioskodawcy. Jeżeli natomiast w miesiącu kalendarzowym kwota ujemnych różnic kursowych jest mniejsza od kwoty dodatnich różnic kursowych, to wówczas Wnioskodawca zobowiązany jest kwotę stanowiącą równowartość tej różnicy zapłacić na rzecz C HU. Płatność jest dokonywana po zakończeniu roku finansowego.

Za każdy miesiąc kalendarzowy Wnioskodawca wystawia notę księgową, w której uwidoczniona jest kwota różnicy między dodatnimi, a ujemnymi różnicami kursowymi, która stanowi kwotę, jaką powinna zapłacić odpowiednio Wnioskodawca lub C HU. Podstawą do wzajemnych rozliczeń są kwoty zrealizowanych różnic kursowych (ujemnych i dodatnich), jakie Wnioskodawca osiągnął w określonym miesiącu kalendarzowym według wartości wynikających z ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy.

Powyższy sposób rozliczeń był stosowany w 2007 r. i wedle zamierzeń stron Umowy będzie kontynuowany w następnych latach.

W podobny sposób dokonywane są rozliczenia stron dotyczące strat i zysków wynikających z naliczonych, a niezrealizowanych przez Wnioskodawcę różnic kursowych. W przypadku naliczonych, a niezrealizowanych przez Wnioskodawcę różnic kursowych, rozliczenia stron dokonywane są na koniec roku finansowego. W tej sytuacji nota księgowa wystawiana jest przez Wnioskodawcę raz w roku, po zakończeniu roku finansowego.

Rozliczenie roczne obejmuje zyski lub straty kursowe wynikające z wszystkich niezrealizowanych różnic kursowych, a naliczone w trakcie danego roku kalendarzowego, w tym także niezrealizowane różnice kursowe od umów (m.in. pożyczek) w walucie obcej, które nie są aktualnie spłacane przez Wnioskodawcę. W przedmiotowej nocie księgowej wykazywana jest różnica między wartością dodatnich różnic kursowych, a wartością ujemnych różnic kursowych (naliczonych, a niezrealizowanych przez Wnioskodawcę). Płatności dokonywane są w następnym roku kalendarzowym.

W związku z powyższym, jeżeli w roku kalendarzowym kwota naliczonych, a niezrealizowanych ujemnych różnic kursowych jest większa od kwoty naliczonych, a niezrealizowanych dodatnich różnic kursowych, to wówczas C HU zobowiązany jest kwotę stanowiącą równowartość tej różnicy zapłacić na rzecz Wnioskodawcy. Jeżeli natomiast w roku kalendarzowym kwota naliczonych, a niezrealizowanych ujemnych różnic kursowych jest mniejsza od kwoty naliczonych, a niezrealizowanych dodatnich różnic kursowych, to wówczas Wnioskodawca zobowiązana jest kwotę stanowiącą równowartość tej różnicy zapłacić na rzecz C HU.

Na zakończenie 2007 r. Wnioskodawca wystawił notę księgową, na której uwidoczniona jest kwota różnicy między naliczonymi i niezrealizowanymi dodatnimi różnicami księgowymi, a naliczonymi i niezrealizowanymi ujemnymi różnicami kursowymi za dany rok podatkowy. Wykazana w nocie księgowej kwota powinna zostać zapłacona odpowiednio przez Wnioskodawcę lub C HU. Podstawą do wzajemnych rozliczeń są. kwoty naliczonych, a niezrealizowanych różnic kursowych (ujemnych i dodatnich), jakie Wnioskodawca osiągnął w danym roku kalendarzowym według wartości wynikających z ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy. Powyższy sposób rozliczeń był stosowany w 2007 r. i wedle zamierzeń stron Umowy będzie kontynuowany w następnych latach. Przykładowo w 2006 r. Wnioskodawca miał więcej strat z tytułu niezrealizowanych różnic kursowych niż zysków z tytułu niezrealizowanych różnic kursowych, co odpowiednio zostało ujęte w notach wystawionych przed C PL za 2006 rok. Natomiast w 2007 r. Wnioskodawca miał więcej strat z tytułu niezrealizowanych różnic kursowych niż zysków z tytułu niezrealizowanych różnic kursowych. Skutkiem tego, zgodnie z postanowieniami Umowy Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty odpowiednich kwot do C HU tytułem wynagrodzenia za świadczone na podstawie Umowy usługi zabezpieczające ryzyko kursowe ponoszone przez Wnioskodawcę.

W 2007 r. Wnioskodawca wystąpił o interpretacje przepisów podatkowych zapytując właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego w jakim momencie Wnioskodawca powinien zaliczyć płatności wynikające z Umowy odpowiednio do kosztów lub przychodów podatkowych w 2005 r. i 2006 r.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na fakt, że opisany powyżej sposób rozliczeń zobowiązań i należności wynikających z Umowy był stosowany w 2007 r. i taki sposób rozliczeń powinien być kontynuowany w latach kolejnych, Wnioskodawca występuje z niniejszym wnioskiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące kosztów uzyskania przychodów:

Czy poniesione i zapłacone przez Wnioskodawcę wydatki wynikające z Umowy mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w całości.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć poniesione i zapłacone przez Wnioskodawcę wydatki wynikające z Umowy do kosztów uzyskania przychodów w dniu zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sprawie wydatki, jakie ponosi na rzecz C HU zgodnie z Umową mogą zostać zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów w całości. W ocenie Wnioskodawcy wydatki takie powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w chwili ich faktycznej zapłaty przez Wnioskodawcę na rzecz C HU.

O poprawności takiego stanowiska świadczą następujące argumenty:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wskazują, że określony wydatek poniesiony przez podatnika może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma wątpliwości, że wydatki, jakie Wnioskodawca zobowiązany jest ponieść na podstawie Umowy pozostają w związku z osiąganymi przychodami, jak też służą zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki w przyszłości.

Jak wynika z przedstawionego powyżej stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą nie tylko na rynku polskim, ale również na rynkach międzynarodowych, co bezpośrednio determinuje, że część wydatków i odpowiednio przychodów Wnioskodawcy jest lub może być rozliczana w walutach obcych. Podobnie w przypadku zaciągnięcia pożyczek denominowanych w walucie obcej, zamiana kursów walut może prowadzić do znacznego zwiększenia obciążeń Wnioskodawcy wyrażonych w walucie polskiej. Prowadzenie działalności na rynkach międzynarodowych, zawieranie umów z kontrahentami zagranicznymi oraz rozliczanie umów w walutach obcych i zaciąganie zobowiązań w walutach obcych powoduje, że Wnioskodawca bezpośrednio narażony jest na ryzyko kursowe wynikające ze zmian notowań walut obcych w stosunku do złotówki.

Zmiany notowań kursów walut w okresie od stycznia 2006 r. do stycznia 2008 r.:

* dolar amerykański - USD/PLN - 3,16 (31.01.2006) - 3.04 (31.01.2007) - 2,44 (31.01.2008)

* euro - EUR/PLN - 3,83 (31.01.2006) - 3,93 (31.01.2007) - 3.63 (31.01.2008)

* frank szwajcarski - CHF/PLN - 2,46 (31.01.2006) - 2,42 (31.01.2007) - 2,26 (31.01.2008)

* funt szterling - GBP/PLN - 5,61 (31.01.2006) - 5,93 (31.01.2007) - 4.85 (31.01.2008)

Przy umowach średnio i długoterminowych zmiany notowań określonej waluty mogą sięgać nawet kilkudziesięciu procent, co ma wymierny wpływ na wysokość zysku Wnioskodawcy lub poniesionej straty z określonej transakcji. Zmiany notowań kursów średnich walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski ukazuje powyższa tabelka - z zestawienia tego wynika, że w przypadku dolara amerykańskiego zmiana jego notowań wyniosła około 0,72 złotego.

Oczywiste jest zatem, że na przykład, o ile umowa zawarta przez Wnioskodawcę przy kursie 3,1 PLN/USD byłaby zyskowna dla niego, to już jednak przy kursie 2,5 PLN/USD umowa taka mogłaby generować stratę, co w dłuższym okresie czasu mogłoby doprowadzić Wnioskodawcę do niewypłacalności, a nawet upadłości. Dlatego konieczne i w pełni racjonalne jest zabezpieczenie się przez Wnioskodawcę przed stratami jakie mogą powstać na skutek zmiany notowań walut.

W związku z tym w pełni zasadne jest stwierdzenie, że wydatki jakie Wnioskodawca ponosi z tytułu Umowy służą jego zabezpieczeniu przed stratami kursowymi, a zatem powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Podkreślenia wymaga, że Umowa ma na celu zabezpieczenie Wnioskodawcy przed ryzykiem kursowym wynikającym z zmian kursów walut i wyeliminowanie możliwości poniesienia przez Wnioskodawcę strat z tego tytułu. Zgodnie z Umową w przypadku powstania strat kursowych po stronie Wnioskodawcy C HU jest zobowiązany pokryć te straty i wypłacić Wnioskodawcy ich równowartość. Natomiast w przypadku powstania po stronie Wnioskodawcy zysków kursowych, jest on zobowiązany zapłacić na rzecz C HU kwotę odpowiadającą równowartości uzyskanych przez Wnioskodawcę korzyści kursowych. O tym, czy Wnioskodawca uzyska od C HU płatność, czy też będzie musiała dokonać płatności na rzecz C HU decydują de facto wahania kursów walut na rynkach walutowych.

Z konstrukcji Umowy wynika, że przed wahaniami kursów walut zabezpieczony jest jedynie Wnioskodawca oraz że wartość transakcji oparta jest na wartości różnic kursowych powstałych wyłącznie po stronie Wnioskodawcy. Dzięki temu ryzyko kursowe po stronie Wnioskodawcy zostało wyeliminowane, ponieważ zgodnie z postanowieniami Umowy ewentualne straty i zyski kursowe będą neutralne dla niego i nie będą wpływać na wysokość osiąganego przez Wnioskodawcę zysku z prowadzonej działalności gospodarczej. Wszystkie ewentualne straty zostaną pokryte przez C HU, który de facto przyjął na siebie ryzyko kursowe Wnioskodawcy zobowiązując się do pokrycia strat, jakie z tego tytułu Wnioskodawca może ponieść.

Wobec powyższego zasadne jest stwierdzenie, że przedmiotowa transakcja zabezpiecza źródła przychodów Wnioskodawcy z transakcji z podmiotami zagranicznymi rozliczanymi w walutach obcych. Nadto, wydatki wynikające z Umowy pozostają również w związku ze wszystkimi przychodami, jakie Wnioskodawca generuje z prowadzonej działalności gospodarczej. Generowanie strat na transakcjach rozliczanych w walutach obcych mogłoby, w dłuższym okresie czasu, po stronie Wnioskodawcy doprowadzić do trudności płatniczych, jak również do ograniczenia prowadzonej działalności lub nawet do niewypłacalności. Powyższe mogłoby uniemożliwić uzyskiwanie przychodów nawet na rynku krajowym z transakcji zawieranych z klientami polskimi. Utrata płynności finansowej, a nawet informacje o ewentualnych stratach Wnioskodawcy z tytułu zmiany notowań walut mogłoby bowiem osłabić renomę Wnioskodawcy i zaufanie do terminowego wywiązania się przez Wnioskodawcę z własnych zobowiązań. Powyższe mogłoby zaś przełożyć się na utratę klientów, a co za tym idzie również na utratę przychodów z działalności gospodarczej.

Stanowisko takie znajduje uzasadnienie w orzecznictwie sądowym, którego przykładem jest wyrok WSA z 11 sierpnia 2004 r. sygn. akt l SA/Bk 159/04, w którym stwierdzono: "kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty w szerokim tego wyrażenia prawnego znaczeniu, a więc obok nakładów bezpośrednich również pośrednie nakłady, straty, wydatki niezbędne, które trzeba ponieść w relacji do któregoś z elementów bezpośrednich". Podobnie stwierdzono w uchwale składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2007 r. (II FPS 8/2006), w której to wskazano, iż "Ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem "przychodów" a nie "przychodu". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego przychodu, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu. W myśl dominującego w orzecznictwie sądowym poglądu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. (..) Może się bowiem zdarzyć, że mimo uzasadnionych ekonomicznie, uwzględniających zasady logiki, działań nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu." Identyczne stanowisko przedstawione zostało także w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 1998 r. (SA/Lu 230/97) oraz z dnia 12 września 1999 r. (l SA/Wr 482/97).

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty przez C HU. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki, jakie ponosi na podstawie Umowy stanowią koszt pośrednio związany z osiąganymi przez niego przychodami.

W związku z tym do wydatków tych należy zastosować przepis art. 15 ust. 4d i 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) i w oparciu o treść tych przepisów dokonać przyporządkowania poniesionych wydatków do określonego roku podatkowego. Zasadą jest przy tym, że "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związano z przychodami są potrącane w dacie ich poniesienia" (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego rozliczenia dokonywane są na podstawie not księgowych wystawianych przez Wnioskodawcę w układzie miesięcznym lub rocznym. Nota księgowa jest podstawą do wypłaty odpowiedniej kwoty przez C HU lub przez Wnioskodawcę na rzecz C HU, a płatności z tego tytułu następują po zakończeniu roku kalendarzowego. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy nie jest spełniona dyspozycja art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. Wnioskodawca nie otrzymuje faktury lub rachunku od C HU, co przemawia za stwierdzeniem, że wydatki wynikające z Umowy powinny zostać zaliczone w koszty podatkowe w momencie ich zapłaty przez Wnioskodawcę. Dlatego też w pełni zasadne jest stwierdzenie, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki wynikające z umowy powinny zostać zaliczone w koszty uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej zapłaty. Dodatkowym potwierdzeniem takiego podejścia do rozliczania kosztów wynikający z Umowy jest fakt, że zdaniem Wnioskodawcy przychody wynikające z Umowy również powinny zostać rozliczone na zasadzie księgowej. Analogiczne podejście zaprezentował również (odpowiadając na zapytanie Wnioskodawcy) Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 10 lipca 2007 r. (znak: 1471/DPR1/423-44/07/MK), gdzie w sprawie interpretacji przepisów obowiązujących w latach 2005 i 2006 stwierdzono, że: "koszty związane z realizacją przedstawionej we wniosku umowy będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie na podstawie art. 15 ust. 4, który dotyczy ujęcia kosztów bezpośrednio przyczyniających się do powstania przychodów w roku podatkowym, w którym przychód stał się należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy. Dodatkowo zaznaczyć należy, iż przez "poniesienie kosztu" należy rozumieć zarówno faktyczne i bezsporne poniesienie, jak i zarachowane w urządzeniach księgowych".

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym wydatki wynikające z Umowy zostały poniesione w celu osiągania przychodów i zabezpieczenia źródeł przychodów. A zatem w pełni zasadne jest zaliczenie przez Wnioskodawcę wydatków wynikających z Umowy w koszty uzyskania przychodów dopiero w dniu ich faktycznej zapłaty przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie zawartych we wniosku pozostałych pytań, dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych: stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów, stanu faktycznego w zakresie przychodów oraz zdarzenia przyszłego w zakresie przychodów, wydano odrębne interpretacje indywidualne Nr IP-PB3/423-564/08-2/MK, IP-PB3/423-564/08-4/MK i IP-PB3/423-564/08-5/MK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.