IP-PB3/423-546/08-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. D przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2008 r. (data wpływu 4 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka D Sp. z o.o. (dalej "D" lub "Spółka") jest dostawcą odczynników medycznych oraz urządzeń diagnostycznych dla szpitali oraz firm zajmujących się diagnostyką medyczną. W ramach zawieranych umów, D zapewnia stałą dostawę odczynników na rzecz swoich klientów. Ponadto, udostępnia im urządzenia diagnostyczne, gdyż są one niezbędne do korzystania ze sprzedawanych przez Spółkę odczynników. W przypadku państwowych szpitali, urządzenia te oddawane są do używania w ramach umowy o współpracę lub na podstawie umowy dzierżawy.

Dostarczenie urządzeń stanowi, w większości umów, warunek konieczny realizacji kontraktu na dostawę odczynników (głównego źródła przychodów D). Urządzenia te stanowią środki trwałe D, od których zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych i zalicza je do kosztów uzyskania przychodów.

Co do zasady, podczas obowiązywania umowy, na mocy której urządzenia te znajdują się u klientów, podlegają one amortyzacji w Spółce. W większości przypadków, w sytuacji rozwiązania lub wygaśnięcia umowy z klientem, urządzenia te są zwracane D lub zawierana jest nowa umowa, w wyniku której współpraca jest kontynuowana.

W związku ze specyfiką branży w jakiej działa Spółka, umowy na zakup odczynników ze szpitalami (główny klient D) podlegają czasochłonnej procedurze przetargowej. Mogą zatem zaistnieć przypadki gdy umowa, na podstawie której urządzenie jest użytkowane przez klienta wygaśnie, a urządzenie pozostanie u dotychczasowego klienta, mimo wezwania przez Spółkę do jego zwrotu.

Powodem pozostawienia urządzenia u klienta może być chęć wykorzystania odczynników diagnostycznych zakupionych w ramach wygasłej umowy i nie zużytych dotychczas, a także wysokie prawdopodobieństwo podpisania kolejnej umowy na dostawę odczynników z D. W takim przypadku zwrot urządzenia do Spółki, a następnie ponowna instalacja u klienta prowadziłoby do ponoszenia nieuzasadnionych kosztów.

W efekcie, urządzenia D mogą pozostawać u klienta bez ważnej umowy do czasu wygrania przez D kolejnego przetargu i podpisania kolejnej umowy lub też ich zwrotu do magazynu D. W tym okresie nie dokonywana będzie sprzedaż odczynników, a urządzenie nie byłoby wykorzystywane przez klienta w celach diagnostycznych (urządzenia te mogą funkcjonować jedynie z odczynnikami zakupionymi od Spółki).

W przypadku zaistnienia powyżej opisanej sytuacji, Spółka ma wątpliwości, jak powinna postąpić z amortyzacją przetrzymywanych u klientów urządzeń do czasu podpisania nowej umowy na dostawę odczynników lub zwrotu tych urządzeń do magazynu D.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie mogła dokonać zawieszenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od urządzeń w okresie, w którym znajdą się one u klienta bez aktualnej umowy o dzierżawę lub współpracę, a kontynuować amortyzację od momentu podpisania nowej umowy o dzierżawę, aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka w okresie pozostawania sprzętu w szpitalu bez ważnej umowy, zamierza nie dokonywać od tych urządzeń odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych. W przypadku zwrócenia urządzenia D lub zawarcia nowej umowy, od daty zwrotu lub od daty zawarcia nowej umowy, Spółka zamierza kontynuować dokonywanie odpisów do końca przyjętego okresu amortyzacji.

Zdaniem Spółki, w powyższych sytuacjach, jeżeli będzie obowiązywać dalej umowa (lub też zostanie zawarta nowa umowa) na korzystanie z tego urządzenia, Spółka wznowi odpisy amortyzacyjne (wstrzymane w okresie pozostawania urządzenia u kontrahenta bez ważnej umowy) i będzie kontynuować je do momentu zrównania sumy wszystkich odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową danego środka trwałego. Oznacza to, że D zaliczy do kosztów uzyskania przychodów pełną wartość początkową środków trwałych, w formie odpisów amortyzacyjnych, a okres amortyzacji ulegnie w praktyce wydłużeniu.

Wstrzymanie dokonywania przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych urządzenia wynika z faktu, że urządzenie przetrzymywane u kontrahenta nie będzie bezpośrednio generować przychodów (w tym momencie urządzenia pozostają wyłącznie pośrednio związane z przychodami spółki, tj. urządzenia te są w pełni sprawne i będą mogły zostać wykorzystane w przyszłości do generowania przychodów).

Jak wskazuje Wnioskodawca, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkiem pozwalającym na dokonywanie amortyzacji środka trwałego jest, wykorzystywanie go przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością. W analizowanym okresie urządzenie to nie jest bezpośrednio wykorzystywane w działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę, że nie ma przepisu, zgodnie z którym należałoby w opisywanej sytuacji wyłączyć odpisy amortyzacyjne z kosztów uzyskania przychodów, Spółka będzie prawidłowo postępować zwiększając odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych.

W momencie podpisania kolejnej umowy, Spółka będzie mogła wznowić zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych danego urządzenia jako, że zacznie ono ponownie generować bezpośrednio przychody.

O maksymalnym okresie w ciągu którego można dokonywać odpisów amortyzacyjnych mówi, jak podaje Wnioskodawca, art. 16h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z nim odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową. Przepis ten, zdaniem Wnioskodawcy nie wskazuje na konieczność ciągłości dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, art. 16h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy mówi, że podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych co miesiąc, kwartał lub rok. Również ten przepis nie narzuca obowiązku dokonywania odpisów. Lecz wskazuje jedynie na taką możliwość.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, że przepisy nie zabraniają zawieszenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów do momentu zrównania sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową. Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że podatnik ma prawo zawiesić dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, następnie zaś kontynuować dokonywanie odpisów, aż pełna wartość środka trwałego zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do nielogicznych wniosków, a mianowicie do uznania, że wydatki na nabycie środka trwałego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej oraz generowania przychodów nie stanowiłyby w pełni kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock