IP-PB3-423-543/07-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2007 r. (data wpływu 7 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia wydatków poniesionych na ubezpieczenie samochodu osobowego przekazanego korzystającemu jako przedmioty umowy leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia wydatków poniesionych na ubezpieczenie samochodu osobowego przekazanego korzystającemu jako przedmioty umowy leasingu operacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy leasingu operacyjnego jako finansujący i oddaje korzystającym do używania m.in. samochody osobowe. Część samochodów będących przedmiotami umów leasingu przekracza wartość 20.000 euro.

Ze względu na fakt, iż w przypadku oddania pojazdu w leasing, właścicielem tego pojazdu wciąż pozostaje Spółka, jest ona również ubezpieczonym z tytułu polisy. Niemniej jednak. użytkownikiem jest korzystający. Spółka jako opłacający składkę AC, w przypadku samochodów o wartość powyżej 20 000 euro, zalicza do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie przedmiotowych pojazdów z uwzględnieniem limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p. tj. do wysokości ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Następnie Spółka dokonuje jednorazowej refaktury całego kosztu związanego z ubezpieczeniem AC na korzystającego. Refakturowaniu podlegają koszty ubezpieczenia samochodu o wartości powyżej 20 000 euro dokonywane w ramach umowy leasingu operacyjnego. Zwrot wydatków dokonany przez korzystającego, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., stanowi przychód w Spółce, w takiej wartości jaka uprzednio została zaliczona do kosztów uzyskana przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote wg kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Ponieważ, przedmiotowa regulacja nie odnosi się do transakcji zawieranych w ramach umowy leasingu, w tym do analizowanej sytuacji refakturowania wydatków na ubezpieczenie samochodu na korzystającego, zasadniczą kwestią pozostaje określenie, która ze stron transakcji jest zobowiązana zastosować przedmiotowy limit, tj.:

* inansujący opłacający składkę na rzecz zakładu ubezpieczeń i następnie dokonujący refakturowania wydatków na rzecz korzystającego, czy

* korzystający, który zwraca finansującemu poniesiony przez niego wydatek z tytułu ubezpieczenia.

Zdaniem Spółki, przedmiotowy limit dotyczy finansującego.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 49 ustawy ogranicza możliwość zaliczenia pełnej wartości składki na ubezpieczenie samochodu o wartości powyżej 20.000 euro do kosztów uzyskania przychodów. W świetle literalnej wykładni powołanego przepisu, limitowi podlega opłacona składka na ubezpieczenie pojazdu.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W ocenie Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji składką jest wyłącznie opłata dokonywana przez Spółkę na rzecz ubezpieczyciela. Natomiast płatność dokonywana przez korzystającego stanowi wyłącznie zwrot wydatków poniesionych przez Spółkę. Korzystający nie jest bowiem w omawianym przypadku stroną umowy ubezpieczenia, gdyż zarówno ubezpieczonym jak i ubezpieczającym jest Spółka. Zatem wpłata dokonywana przez korzystającego stanowi w efekcie zwrot wydatku poniesionego przez Spółkę na ubezpieczenie samochodu.

Zdaniem Spółki analizowany limit zaliczania wydatków ponoszonych na ubezpieczenie pojazdu do kosztów podatkowych będzie miał zastosowanie jedynie do Wnioskodawcy jako ubezpieczającego i opłacającego składkę ubezpieczeniową.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, w związku z faktem, że w ramach omawianej transakcji dochodzi do zwrotu wydatku z tytułu ubezpieczenia samochodu zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. W świetle przedmiotowej regulacji, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Biorą pod uwagę fakt, że część kosztu z tytułu ubezpieczenia nie została potraktowana przez Spółkę jako koszt podatkowy. W oparciu o powołany przepis Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu zwrotu wydatków przez korzystającego do wysokości wartości rozpoznanej wcześniej w kosztach podatkowych. Pozostała część wynagrodzenia otrzymanego od korzystającego nie powinna stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że:

* powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie samochodu z uwzględnieniem limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. do wysokości ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłoszonego przez narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia;

* powinna zaliczyć do przychodów, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a tejże ustawy, tę część zwróconych przez korzystającego wydatków na ubezpieczenie pojazdu, która uprzednio, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy, zaliczona była przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 12. ust. 4 pkt 6a z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl pkt 49 wymienionego powyżej art. 16 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie przedmiotowych pojazdów z uwzględnieniem limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 cyt. ustawy. Rozliczając poszczególne umowy leasingu operacyjnego, Spółka dokonuje refakturowania na korzystającego kosztów ubezpieczenia samochodu o wartości powyżej 20.000 euro. Jednocześnie wpłaty dokonywane przez korzystającego w związku z opłatą składki ubezpieczeniowej przedmiotu leasingu, uznawany jest przez Spółkę za przychód, w takiej wartości jaką uprzednio Spółka zaliczyła do kosztów uzyskana przychodów.

W świetle powyższego, Wnioskodawca jako finansujący oraz ubezpieczony z tytułu polisy AC, rozliczając wydatki poniesione w związku z opłacaniem składek na ubezpieczenie przedmiotowych pojazdów, zobowiązany jest do uwzględnienia limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 cyt. ustawy. W konsekwencji, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy, wpłaty dokonywane przez korzystającego na podstawie refaktury, prawidłowo uznawane sa przez Spółkę za przychód, w takiej wartości w jakiej uprzednio Spółka zaliczyła do kosztów uzyskana przychodów.

Odnosząc się do stanowiska wnioskodawcy zawartego w uzasadnieniu wniosku, iż limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy tylko finansującego, organ wydający interpretację zaznacza, iż dokonanie interpretacji w zakresie skutków podatkowych, jakie wywołuje poniesienie wydatków z tytułu składek ubezpieczeniowych w związku z umową leasingu u korzystającego, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, możliwe jest (po wyczerpującym przedstawieniu stanu faktycznego) na wniosek zainteresowanego, którym w tym przypadku pozostaje korzystający. Należy jednak zauważyć, że jeżeli z umowy leasingu wynika, że to korzystający ponosi koszty ubezpieczenia samochodu osobowego, to zaliczenie wydatków z tego tytułu do kosztów podatkowych ograniczone jest ww. limitem wynikającym z ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.