IP-PB3-423-542/07-2/DG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 marca 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IP-PB3-423-542/07-2/DG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 grudnia 2007 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania wydatków na imprezę integracyjną zorganizowaną dla pracowników, kontrahentów oraz przedstawicieli władz lokalnych za koszt uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2007 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków na imprezę integracyjną zorganizowaną dla pracowników, kontrahentów oraz przedstawicieli władz lokalnych za koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka we wrześniu 2007 r. zorganizowała imprezę o charakterze okolicznościowo-integracyjnym z okazji otwarcia nowego zakładu produkcyjnego w X. W imprezie integracyjnej brali udział pracownicy Spółki. Jednocześnie jednak Spółka zaprosiła na imprezę niektórych swoich kontrahentów (zarówno tych, którym Spółka sprzedaje swoje towary, jak i tych, od których kupuje materiały oraz usługi), a także przedstawicieli władz lokalnych. Podczas imprezy integracyjnej podawany był poczęstunek (zarówno w formie bufetu jak i serwowany do stołów) oraz napoje. W celu urozmaicenia imprezy w jej trakcie był również prezentowany program artystyczny. Spółka zapłaciła za imprezę integracyjną ze środków własnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt organizacji imprezy okolicznościowo - integracyjnej może zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Spółka uważa, że wydatki związane z organizacja imprezy integracyjnej zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Niewątpliwie bowiem na imprezie integracyjnej dochodzi do integracji, która powoduje lepsze poznanie się pracowników. Dzięki takiemu wydarzeniu w firmie poprawia się atmosfera w pracy, co pośrednio wpływa na wzrost wydajności, a także jakości pracy. Jednocześnie dzięki imprezie integracyjnej dochodzi do pogłębienia i polepszenia stosunków handlowych Spółki z kontrahentami. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, że istnieje związek przyczynowo - skutkowy o charakterze pośrednim pomiędzy poniesionym wydatkiem na zorganizowanie imprezy integracyjnej a osiągniętymi przychodami. Ponadto, argumentem za zaklasyfikowaniem przedmiotowych kosztów do kosztów uzyskania przychodu jest fakt, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Przedmiotowy przepis zawiera koszty, które nie mogą zostać potraktowane jako koszty uzyskania przychodu. W katalogu tym nie znajdują się koszty organizacji imprezy integracyjnej. Zdaniem Spółki kosztów organizacji imprezy nie można również zaklasyfikować do kosztów reprezentacji z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ze względu, iż pojęcie reprezentacji jest pojęciem nieostrym możliwe jest takie działalnie podatnika, które jednocześnie łączy reprezentację np. z reklamą. Przykładowo spot reklamowy wyemitowany w telewizji publicznej może nie tylko reklamować produkt, ale również wywoływać pozytywne skojarzenia dotyczące producenta związane z wrażeniem wystawności i okazałości producenta. Istnienie elementu reprezentacji w takiej reklamie jest więc niezaprzeczalne. W takiej sytuacji całe zdarzenie klasyfikuje się jednak jako reklamę (jej koszt jest kosztem uzyskania przychodu), bowiem to właśnie cel w postaci reklamy przeważa, podczas gdy reprezentacja ma zdecydowanie uboczny charakter. Jednocześnie element reprezentacji nie zostaje wydzielony i w konsekwencji stanowi koszt, mimo, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie powinien stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Do podobnej sytuacji dochodzi w przypadku zorganizowanej imprezy integracyjnej. Pomimo, że można się w niej dopatrzeć również działania o charakterze reprezentacyjnym jest to jedynie efekt uboczny zorganizowania imprezy, której zasadniczym elementem jest integracja pracowników. Dlatego wydatki na imprezę integracyjną mają bezsprzeczny związek z działalnością gospodarczą Spółki, a element poboczny, jakim jest reprezentacja nie może spowodować zaliczenia całości kosztów związanych z organizacją imprezy integracyjnej jako niebędących kosztami uzyskania przychodu. Tak restrykcyjne podejście byłoby, bowiem nieuprawnione, gdyż podatnik, który poniósł koszty związane znacząco z przychodem nie mógłby potraktować tych kosztów jako koszty uzyskania przychodu ze względu na marginalnie występujący element reprezentacyjny.

W rezultacie koszty poniesione przez Spółkę na organizację imprezy integracyjnej, w świetle powyższej regulacji powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodu jako odpowiadające definicji art. 15 ust. 1 oraz niezaklasyfikowane w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wnosi o potwierdzenie, ze koszty poniesione przez nią na organizację imprezy integracyjnej są kosztami uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Do katalogu kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika lub ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W praktyce za typowe koszty reprezentacji uznaje się:

* koszty związane z przyjmowaniem i utrzymaniem delegacji lub kontrahentów krajowych i zagranicznych,

* wydatki na usługi gastronomiczne związane z poczęstunkiem uczestników konferencji, posiedzeń organizowanych z okazji świąt branżowych, państwowych i firmowych,

* wydatki na kawę, herbatę, napoje, alkohol służące podjęciu kontrahentów,

* wydatki na upominki dla kontrahentów, nagrody rzeczowe służące reprezentacji, koszty produktów zużyte na degustacje.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Na gruncie orzecznictwa przyjmuje się, iż zorganizowanie imprezy integracyjnej dla pracowników firmy stanowi koszt uzyskania przychodu pod warunkiem wykazania przez podatnika jego związku z przychodem i właściwego udokumentowania. W każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, gdy wydatki poniesione zostały na zorganizowanie imprezy okolicznościowej oraz spotkań integracyjnych mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak impreza integracyjna nie służy takiemu celowi, a spotkania pracowników mają charakter typowo rozrywkowy i konsumpcyjny, to w takim przypadku nie można uznać, iż poniesione wydatki mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego podatnik powinien posiadać dowody dokumentujące integrujący i motywacyjny charakter imprezy, (np. przykładowy program imprezy integracyjnej przygotowany przez osoby odpowiedzialne za organizację spotkania, listy pracowników biorących udział w spotkaniu itp.).

Z opisu stanu faktycznego nie wynika, że impreza, nazwana przez Spółkę okolicznościowo - integracyjną z okazji otwarcia nowego zakładu produkcyjnego miała charakter motywacyjny czy integrujący pracowników. Ponadto uczestnikami takiej imprezy były osoby niezatrudnione w Spółce.

Zgodnie z powyższym poniesione przez Spółkę wydatki na zorganizowanie spotkania - imprezy okolicznościowo - integracyjnej z okazji otwarcia nowego zakładu produkcyjnego dla pracowników, kontrahentów oraz przedstawicieli władz lokalnych, na którym zapewniono m.in. oprawę artystyczną, poczęstunek (w formie bufetu i serwowany do stołu), nie mogą być uznane na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl