IP-PB3-423-516/07-3/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 lutego 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IP-PB3-423-516/07-3/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2007 r. (data wpływu 29 listopada 2007 r.), uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę rat leasingu operacyjnego przejętego w drodze cesji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków na spłatę, pozostałych po dacie przejęcia umowy leasingu operacyjnego w drodze cesji, rat leasingowych za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł w dniu 29 czerwca 2007 r. umowę cesji, na podstawie której wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki korzystającego (Leasingobiorcy) w umowie leasingu zawartej w dniu 2 lutego 2005 r., której przedmiotem jest ładowarka kołowa o cenie początkowej 370.000,00. Okres leasingu ustalono na 48 miesięcy a rata leasingowa wynosi 8.316,43 zł (bez VAT). Pierwszy z korzystających (cedent) używał przedmiot leasingu przez 29 miesięcy, do końca umowy leasingu pozostało 19 miesięcy licząc od dnia zawarcia umowy cesji (odpowiednio: przejęcia długu i cesji wierzytelności). W dniu 22.01.2007 pierwotny leasingobiorca w zamian za wniesiony aport objął 90% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością będącą drugim leasingobiorcą. Z tych względów w czerwcu 2007 r. dokonana została cesja przedmiotu leasingu z pierwotnego leasngobiorcy na rzecz wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, w przypadku zmiany stron umowy leasingu dokonanej w formie cesji z udziałem leasingodawcy, kwoty równe opłatom leasingowym ponoszone przez dotychczasowego korzystającego z leasingu oraz nowo korzystającego z leasingu z tytułu używania przedmiotu leasingu stanowią odpowiednio dla każdego z nich w okresie kiedy byli stroną korzystającą z przedmiotu leasingu ich koszt uzyskania przychodów w miesiącach, kiedy koszty te zostały poniesione, zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem wnioskodawcy w wyniku zawartej w dniu 29 czerwca 2007 r. umowy cesji wszelkich praw i obowiązków leasingobiorcy umowy leasingu operacyjnego zawartej w dniu 2 lutego 2005 r., wnioskodawca jako nowy korzystający nabywa prawo do zaliczania ponoszonych przez niego opłat leasingowych do jego kosztów uzyskania przychodów. Kwoty opłat wniesionych z tego tytułu przez pierwotnego korzystającego stanowią od 2 lutego 2005 do 29 czerwca 2007 r. jw. koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera definicję umowy leasingu, której realizacja uprawnia do zaliczania kosztów rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, przepis ten ustala warunki jakim winna odpowiadać umowa leasingu dająca podstawę do uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów. Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż ocenie podlegają jedynie warunki na jakich zawarta zostaje umowa. Umowa cesji z dnia 29 czerwca 2007 r. nie zmienia tych warunków. W wyniku tej cesji nie nastąpiło wygaśnięcie umowy z dnia 2 lutego 2005 r., nie została zawarta nowa umowa. Nie ma zatem podstaw do uznania, że ładowarka będąca przedmiotem Umowy z dnia 2 lutego 2005 r. była leasingowana przez okres krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji oraz, że suma ustalonych opłat nie odpowiada wartości początkowej. W umowie z dnia 2 lutego 2005 r. nastapiła jedynie zmiana stron tej umowy. Umowa zawarta w dniu 2 lutego pozostaje więc w mocy. W dniu 29 czerwca 2007 w wyniku cesji nie powstaje nowa umowa, ani nie zostały zmienione jej warunki. Przepis art. 17b ust. 1 u.o.p.d.oo.pr wymaga aby to umowa (czyli jej treść) spełniała wymagane warunki a nie ma wymogu aby strony tej umowy spełniały jakieś warunki, co do trwałości. Zatem zmiana stron umowy nie deroguje samej umowy. Zdanie wnioskodawcy zawartej cesji zmieniającej strony umowy leasingu spełnia warunki do uznania ponoszonych opłat za koszty uzyskania przychodów.

W świetle stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego przepisu warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie przyczynowo - skutkowego związku pomiędzy wydatkiem, a osiągnięciem przychodu.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych opodatkowaniu stron umowy leasingu poświęcony został rozdział 4 a, który nie zawiera jednak uregulowań dotyczących sytuacji, gdy na skutek umowy cesji uległa zmianie osoba leasingobiorcy.

W związku z powyższym skutki podatkowe cesji umowy leasingu należy wywodzić z ogólnych przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z dotychczasowym orzecznictwem dla podatkowej kwalifikacji przychodów i kosztów decydujące znaczenie ma analiza danego zdarzenia z punktu widzenia obowiązujących przepisów podatkowych, gdyż przepisy innych ustaw nie mogą mieć charakteru podatkotwórczego.

Tym samym fakt, iż w świetle przepisów Kodeksu cywilnego w trakcie trwania umowy leasingu jest dopuszczalna cesja umowy leasingu z leasingobiorcy na osobę trzecią nie może oznaczać automatycznego wstąpienia tej osoby w podatkowe uprawnienia pierwotnego leasingobiorcy.

Chociaż na mocy Kodeksu cywilnego dokonanie cesji umowy leasingu oznacza wstąpienie we wszelkie prawa i obowiązki pierwotnej strony umowy leasingu w ramach tej samej umowy, to nie w każdym przypadku oznacza to, iż umowa ta w dalszym ciągu będzie spełniała warunki przewidziane w ww. ustawie dla podatkowej umowy leasingu zdefiniowanej w art. 17a) ust. 1 tejże ustawy. Zgodnie z ww. przepisem przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron (finansujący), oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie (korzystającemu), podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Ponadto na mocy art. 17b) ust. 1 powołanej ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W przypadku spełnienia powyższych przepisów pierwotny korzystający uzyskuje podatkowe uprawnienie w postaci zaliczania ww. opłat do kosztów uzyskania przychodów. Wspomniane uprawnienie podatkowe nie może jednak w drodze cesji przejść na nowego korzystającego, ponieważ prawo podatkowe nie przewiduje takiej możliwości. Tym samym fakt, iż Kodeks cywilny w przypadku umowy leasingu dopuszcza możliwość przejęcia przez nowego korzystającego wszystkich praw i obowiązków poprzedniego korzystającego bez rozwiązywania umowy leasingowej nie oznacza, iż dokonana cesja będzie miała analogiczne skutki na gruncie prawa podatkowego.

Prawo podatkowe nie dopuszcza przeniesienia uprawnień podatkowych z jednego leasingobiorcy na drugiego leasingobiorcę w wyniku umowy cesji, gdyż sytuacja taka nie została przewidziana w rozdziale 14 Działu III Ordynacji podatkowej.

Przystąpienie do umowy leasingu nowego korzystającego oznacza, iż w pełni uzasadnionym staje się konieczność zbadania, czy na dzień cesji umowa ta stanowi dla tego podmiotu podatkową umowę leasingową. Nie można mówić o kontynuacji podatkowej umowy leasingowej w sytuacji, gdy korzystającym został nowy podatnik i przystępuje on do umowy, której okres obowiązywania jest już krótszy, niż w momencie podpisywania jej przez pierwszego korzystającego.

Reasumując, ponieważ umowa leasingu dotycząca przejmowanej ładowarki kołowej, na dzień zawarcia umowy cesji nie spełnia warunków określonych w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to Spółka nie będzie miała prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pozostałych do spłaty miesięcznych rat leasingowych na podstawie ww. art. 17b tejże ustawy. Jednocześnie, aby wydatki na spłatę pozostałych do spłaty rat mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 17l ustawy, muszą być nierozerwalnie związane z działalnością gospodarczą oraz odpowiednio udokumentowane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl