IP-PB3-423-507/07-3/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2007 r. (data wpływu 27 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów "wstępnej" raty leasingowej - jest prawidłowe.

W dniu 27 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów "wstępnej" raty leasingowej wynikającej z umowy leasingu operacyjnego, którą zawarła Spółka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła w 2007 r. trzy umowy leasingu operacyjnego żurawi wieżowych na okres 6 lat. Zgodnie z pierwszą umową, Spółka zapłaciła wstępną ratę leasingową w wysokości 15% wartości przedmiotu leasingu. Pozostałe raty są równe i wynoszą 1,33%; zgodnie z pozostałymi dwiema umowami wartość opłaty wstępnej wynosi 0%, natomiast pierwsza miesięczna rata leasingowa wynosi 15%. Kwota opłaty wstępnej warunkuje rozpoczęcie realizacji zawartej umowy leasingu i nie podlega zwrotowi w razie rozwiązania umowy. Faktura za opłatę wstępną jest ujęta w księgach rachunkowych w momencie jej wystawienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wstępną ratę leasingową można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia, czy powinno się ją rozliczyć w czasie trwania umowy leasingu. Jaka jest podstawa prawna potraktowania wyższej raty leasingowej jako opłaty wstępnej.

Zdaniem Spółki fakt, że kwota opłaty wstępnej warunkuje rozpoczęcie umowy leasingu i nie dotyczy całego okresu obowiązywania umowy skutkuje możliwością jednorazowego zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia. Faktura za opłatę wstępną ujęta w księgach rachunkowych w momencie wystawienia jest u leasingobiorcy w pełnej wysokości kosztem podatkowym. Zarówno opłata wstępna jak i zróżnicowane raty leasingowe powinny być kosztem do wysokości uzyskanego przychodu, jeśli powodują stratę podatkową, winny być rozliczane w czasie. Opłata wstępna jest kosztem bezpośrednim tak jak i pozostałe raty leasingowe. Można ją bez trudu powiązać z osiągniętym przychodem.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy - dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu - można potrącić koszty.

Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione, ale i do lat następnych, jest uzależniony od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio czy pośrednio związanych z przychodami. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 ustawy oraz art. 15 ust. 4b-4e) w brzmieniu wprowadzonym nowelą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589).

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy).

W myśl zaś art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Spełnienie przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do umów leasingu operacyjnego, stanowi podstawowe kryterium możliwości zaliczenia poniesionych na ich podstawie wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Art. 17a pkt 1 ustawy definiuje umowę leasingu jako umową nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umową, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym" oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, zwanej " korzystającym" podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. W podstawowym okresie umowy leasingu operacyjnego, korzystający, z tytułu używania środków trwałych ponosi opłaty ustalone w umowie, które stanowią jego koszt uzyskania przychodów. Na opłaty te składają się: opłata wstępna (czynsz inicjalny) oraz raty leasingowe; suma tych opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środka trwałego oddanego do używania. Opłaty leasingowe, co do zasady, zaliczane są do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, których nie można przyporządkować do określonego przychodu. Opłata wstępna tak jak i pozostałe opłaty wynikające z umowy leasingowej są opłatami za używanie przedmiotu leasingu.

Raty leasingowe opłacane przez korzystającego w okresie trwania umowy dotyczą ściśle określonego czasu, nie przekraczającego roku podatkowego. Dlatego są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie ich poniesienia.

Opłata wstępna natomiast warunkuje rozpoczęcie realizacji umowy leasingu i jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu trwania umowy leasingu zawartej na czas oznaczony. Zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. podatnik zawierający umowę leasingu powinien podzielić koszt poniesienia opłaty wstępnej proporcjonalnie do całego okresu obowiązywania umowy leasingu.

Organ zauważa, że to jak są ukształtowane prawa i obowiązki stron umowy leasingu, zależy od ich uznania, byleby treść lub cel umowy nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) tej umowy, ustawie oraz zasadom współżycia społecznego. Wynika to z zasady swobody umów. Umowa leasingu należy do umów nazwanych, umożliwiającej korzystanie z cudzej rzeczy w określony sposób, uregulowanej w Kodeksie Cywilnym. Kodeks stworzył tylko ogólne przepisy, chroniące interesy obydwu stron umowy leasingu, strony jednak w ramach tych przepisów mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki. Odnośnie czynszu inicjalnego (opłaty wstępnej, pierwszej raty) jest on indywidualnie ustalany przy podpisywaniu umowy leasingu. Z reguły im wyższa opłata wstępna, tym niższe raty leasingowe. Z kolei wysokość rat leasingowych jest również ustalana indywidualnie w zależności od wysokości opłaty wstępnej, czasu trwania umowy i rodzaju przedmiotu leasingu. Należy jednak podkreślić, że bez względu na nazewnictwo w przypadku, gdy pierwsza rata (czynsz inicjalny, opłata wstępna) warunkuje zawarcie umowy leasingu, ma charakter opłaty bez której nie dojdzie do podpisania umowy, winna być rozliczana proporcjonalnie do czasu trwania umowy. Gdy zaś pierwsza rata nawet, jeśli w sposób istotny różni się od pozostałych tzn. jest od nich dużo wyższa, poniesiona już po zawarciu umowy i dostarczeniu przedmiotu leasingu do używania, ma status raty, zaliczanej do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, Organ uznaje, że pierwsza rata leasingowa poniesiona według oświadczenia Spółki po odbiorze przedmiotu leasingu i nie będąca warunkiem podpisania umowy leasingu operacyjnego spełniającego warunki określone w art. 17b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać zaliczona do kosztów w dacie jej poniesienia, zdefiniowanej w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.