IP-PB3-423-48/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2007 r. (data wpływu 3 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 czerwca 2007 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Sp. z o.o. Na Zgromadzeniu została podjęta uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego spółki Sp. z o.o. Tytułem pokrycia udziałów wspólnik - A S.A. ("A") wniósł do B Sp. z o.o. ("B") aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa ("C"). Czynności te zostały udokumentowane aktem notarialnym.

Konieczność wydzielenia części działalności B wynikała z zapisów Dyrektywy 2003/54/WE dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej ("Dyrektywa"). Dyrektywa ta ma na celu stopniową liberalizację rynku energii w krajach Unii Europejskiej. Zgodnie z przepisami Dyrektywy, do 1 lipca 2007 r. Operatorzy Systemów Dystrybucyjnych ("B") powinni byli zostać wydzieleni jako niezależne podmioty prawne.

Przekształcenia, zgodnie z wymogami Dyrektywy, zostały uregulowane w polskim ustawodawstwie ustawą z 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 63, poz. 552), na mocy której w ustawie z 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne dodano m.in. art. 9d ust. 1 stanowiący, że B będący w strukturze przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, powinien pozostawać pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezależny od innych działalności niezwiązanych z przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej. W celu realizacji powyższych obowiązków ustawowych, przeprowadzono transakcję wniesienia aportu.

W związku z podwyższeniem kapitału w Sp. z o.o. i otrzymaniem majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji, Sp. z o.o. była zobowiązana do poniesienia - między innymi - następujących kosztów: podatek od czynności cywilnoprawnych ("p.c.c."), opłata sądowa, taksa notarialna, koszty wypisów aktów notarialnych i koszty poświadczenia podpisów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Sp. z o.o. może zaliczyć do bieżących kosztów uzyskania przychodów wszystkie opłaty poniesione w związku z podwyższeniem kapitału i otrzymaniem aportu oraz rozszerzeniem działalności gospodarczej (tj. p.c.c., opłatę sądową, taksę notarialną, koszty wypisów, koszty poświadczenia podpisów) w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r....

Zdaniem wnioskodawcy wydatki związane z podwyższeniem kapitału i otrzymaniem aportu oraz rozszerzeniem działalności gospodarczej (tj. p.c.c., opłata sądowa, taksa notarialna, koszty wypisów, koszty poświadczenia podpisów) powinny stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W związku z tym, iż rok podatkowy Sp. z o.o. rozpoczął się w grudniu 2006 r. i trwa do 31 grudnia 2007 r., Spółka stosuje przepisy ustawy o p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą.

Przekazanie aportu, skutkujące koniecznością podwyższenia kapitału, nie było arbitralną decyzją A, a wynikało z konieczności implementacji przepisów ustawowych. Jednocześnie przyjęcie aportu było jedyną prawną możliwością kontynuowania przez Spółkę działalności i osiągania przychodów.

Ponieważ podjęte przez Sp. z o.o. i A działania są bezpośrednią konsekwencją obowiązków nałożonych prawem wspólnotowym i polskimi ustawami, Spółka ocenia, że przedmiotowe wydatki związane z wniesieniem aportu warunkują osiąganie przez nią przychodów i, jako takie, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o p.d.o.p. Ponadto majątek otrzymany przez Sp. z o.o. służy jej działalności gospodarczej, która będzie generować przychody podlegające opodatkowaniu. W związku z tym, iż wniesienie aportu stanowi warunek konieczny dla kontynuowania i rozszerzenia działalności Spółki, przedmiotowe koszty są związane z ogółem przychodów Spółki.

Mając na uwadze powyższe oraz to, że tego rodzaju wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Spółka stoi na stanowisku, iż należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawca powołuje się na orzecznictwo organów podatkowych oraz sądów administracyjnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis ten oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, z wyjątkiem wskazanych w art. 16 ust. 1, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

Do kosztów uzyskania przychodów nie można zakwalifikować jednak wydatków poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego i otrzymaniem aportu w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż wydatki te związane są z przychodem, który na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega wyłączeniu z opodatkowania.

Brak przychodu po stronie spółki, której udziały zostaną objęte w zamian za aport, wynika wprost z art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Oznacza to, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów spółki.

Z kolei zgodnie z treścią art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, jak i kosztów uzyskania tych przychodów.

W świetle powołanych wyżej przepisów, stwierdzić należy, iż wszystkie opłaty poniesione przez wnioskodawcę w związku z otrzymaniem aportu i podwyższeniem kapitału zakładowego (tj. p.c.c., opłata sądową, taksa notarialna, koszty wypisów, koszty poświadczenia podpisów) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są związane z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go maja 10,09-402 Płock.