IP-PB3-423-438/07-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2007 r. (data wpływu 14 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od nabytego środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od nabytego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do świadczenia usług księgowych Spółka wykorzystuje zestawy komputerowe zainstalowane w sieci komputerowej. W związku z intensywnym wykorzystywaniem urządzeń komputerowych zachodzi konieczność ciągłej i systematycznej wymiany zainstalowanych urządzeń np. monitorów, drukarek, komputerów itp. celem ich modernizacji oraz dostosowania do aktualnych wymogów technicznych i oprogramowania. Między innymi we wrześniu 2007 r. Spółka poniosła wydatek w kwocie 3.257,70 zł netto, udokumentowany fakturą VAT, który to wydatek został zaliczony przez Spółkę do środków trwałych o nazwie zestaw komputerowy o symbolu KŚT - 491. Jednocześnie Spółka informuje, że każdy wcześniej kupiony zestaw komputerowy był ewidencjonowany w księdze środków trwałych jako oddzielne urządzenie i amortyzowany według stawki 30% metodą degresywną, współczynnik 2. Wszystkie wcześniej nabyte zestawy komputerowe są w tej chwili zamortyzowane w całości.

Spółka informuje, że ostatni rok podatkowy w Spółce trwał od 1 stycznia 2006 r. do 31 sierpnia 2007 r., w którym to okresie Spółka uzyskała przychód brutto w wysokości 2.200.000 zł Z uwagi na uzyskany przychód Spółka jest zdania, iż jest "małym podatnikiem", o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Strona oświadcza, że od dnia 1 września 2007 r. rok podatkowy trwa od 1 września 2007 r. do 31 sierpnia 2008 r., a zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych są opłacane kwartalnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od dnia 1 września 2007 r. dla Spółki, jako "małego podatnika" służy prawo zaliczenia do kosztów uzyskania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo od nabytego środka trwałego o nazwie zestaw komputerowy, symbol KŚT- 491 o wartości netto 3.257,76 zł lub też innych zestawów komputerowych o wartości wyższej niż 3.500 zł netto, w wysokości 100% ich wartości początkowej, które to zestawy będą użytkowane w istniejącej sieci komputerowej.

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż Spółka jest "małym podatnikiem", o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od dnia 1 września 2007 r., w przypadku nabycia środka trwałego o nazwie zestaw komputerowy, bez względu na jego wartość początkową, służy Spółce prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w danym okresie rozliczeniowym, odpisów amortyzacyjnych jednorazowo, po przyjęciu środka do używania. Powyższa zasada dotyczy też rozbudowy (zwiększenia wartości) już zamortyzowanych zestawów komputerowych. Strona nadmienia, iż odpisy amortyzacyjne od komputera zakupionego na podstawie faktury VAT z dnia 26 września 2007 r. lub od innych środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków trwałych nie mogą przekroczyć w danym roku podatkowym kwoty 50.000 euro, a pomoc udzielona z tego tytułu Spółce, winna być zaliczana do pomocy udzielanej de minimis, określonej przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. U. WEL 379).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11 oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jak wynika z wyżej przytoczonego przepisu od 1 stycznia 2007 r. niektórzy podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych do wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznie (w 2007 r. 50.000 euro = 199.000 PLN).

Z tej metody amortyzacji, polegającej na możliwości jednorazowego zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wydatków na nabycie środków trwałych do wartości 50.000 euro mogą korzystać dwie grupy podmiotów:

* podatnicy, którzy rozpoczęli działalność,

* mali podatnicy.

Metoda ta ma zastosowanie do podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, w pierwszym roku podatkowym jej prowadzenia. Mając na uwadze ust. 11 art. 16k, wspomniana możliwość nie dotyczy jednak podatników, którzy zostali utworzeni:

* w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo

* w wyniku przekształcenia spółki lub spółki niemającej osobowości prawnej albo

* przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość 10.000 euro.

Druga grupa podmiotów, które mogą korzystać z nowej metody specjalnej jednorazowej amortyzacji to mali podatnicy. Małym podatnikiem - stosownie do art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.00 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Mały podatnik może dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznej wartości 50.000 euro. Odpisu tego dokonuje się (art. 16k ust. 8 ustawy) nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ustawodawca ograniczył możliwość dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych tylko do środków trwałych z grup 3-8 Klasyfikacji, za wyjątkiem samochodów osobowych. W przypadku środków trwałych klasyfikowanych do innych grup oraz w przypadku wszystkich wartości niematerialnych i prawnych nie ma możliwości skorzystania z dokonania specjalnego jednorazowego odpisu.

Limit 50.000 euro jest limitem rocznym. Tak więc, jeżeli Spółka w kolejnych latach będzie spełniała definicję małego podatnika, każdego roku będzie mógła dokonać jednorazowych odpisów do łącznej wysokości 50.000 euro. Nie ma przy tym znaczenia ilość środków trwałych, od których podatnik dokonał takich specjalnych odpisów. Warto również pamiętać, iż zgodnie z art. 16k ust. 9 ustawy, przy obliczaniu wspomnianego limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych o wartości początkowej nieprzekraczającej 3.500 zł.

Określony w ust. 7 art. 16k sposób amortyzacji w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy de minimis.

Zasady de minimis w ramach Wspólnoty określa Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. Unii Europejskiej L 379).

W rozporządzeniu tym postanowiono że środki pomocy - jeżeli spełniają warunki określone w art. 2 ust. 2 - 5 tegoż rozporządzenia, nie spełniają wszystkich kryteriów określonych w art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i dlatego są zwolnione z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 88 ust. 3 Traktatu.

Ogólna kwota pomocy de minimis przyznana dowolnemu podmiotowi gospodarczemu nie przekracza 200.000 euro w dowolnie ustalonym okresie trzech lat budżetowych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż Spółce jako "małemu podatnikowi" w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nabycia środka trwałego o nazwie zestaw komputerowy, bez względu na jego wartość początkową, służy prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo odpisów amortyzacyjnych w danym okresie rozliczeniowym, po przyjęciu środka trwałego do używania. Zasada ta dotyczy również rozbudowy (zwiększenia wartości) już zamortyzowanych zestawów komputerowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.