IP-PB3-423-43/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2007 r. (data wpływu 3 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo ponosi wydatki związane z budową, przebudową i modernizacją dróg do budynków nowo budowanych oraz istniejących. Przed przystąpieniem do realizacji ww. inwestycji Przedsiębiorstwo podpisuje umowy z właścicielami dróg na finansowanie lub współfinansowanie powyższych inwestycji. Niejednokrotnie finansowanie przedmiotowych inwestycji umożliwia rozpoczęcie budowy nowych obiektów czy też rozbudowę już istniejących. W żadnym przypadku wybudowana, przebudowana lub zmodernizowana droga nie stanowi środka trwałego P. P.

Ponoszenie powyższych wydatków związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą i w pośredni sposób przyczynia się do uzyskiwania przychodów. Wydatki te nie mieszczą się również w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

W dniu 28 września 2007 r. Wnioskodawca złożył uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W uzupełnieniu wniosku zawarto informację, że P. P. posiada decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2006 r. dotycząca zbliżonego stanu faktycznego jak przedstawiony we wniosku przesłanym do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku. W wydanej decyzji organ podatkowy stanął na stanowisku, że koszty budowy i modernizacji dróg publicznych stanowią inwestycję w obcym środku trwałym. Wobec czego, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie w formie odpisów amortyzacyjnych. W związku z tym, że stanowisko przedstawione prze Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest odmienne (sprzeczne) od stanowiska wyrażonego przez Ministra Finansów zdecydowano się na wystąpienie z wnioskiem o wydanie postanowienia w zbliżonym stanie faktycznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty budowy, przebudowy i modernizacji dróg publicznych stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty budowy, przebudowy czy też modernizacji dróg publicznych prowadzących lub mających prowadzić do budynków i budowli wykorzystywanych w prowadzonej przez Przedsiębiorstwo działalności niewątpliwie wpływają w pośredni sposób na uzyskiwanie przychodów bądź też zachowanie tego źródła.

Oznacza to, że koszty te powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Bowiem, zdaniem wnioskodawcy, brak jest podstaw prawnych do uznania powyższych wydatków jako "inwestycji w obcym środku trwałym" i dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane od przyjętych do użytkowania "inwestycji w obcych środkach trwałych". Z orzecznictwa, jak również z praktyki podatkowej wynika, że inwestycja w środkach trwałych to nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Umowa zawierana pomiędzy P. P. a zarządcą drogi nie posiada takiego charakteru. Przedsiębiorstwo na podstawie tej umowy nie zyskuje wyłączności czy też prawa do używania środka trwałego (drogi). Wybudowana, rozbudowana czy też zmodernizowana droga, której finansowanie bądź współfinansowanie dokonane zostało przez Przedsiębiorstwo będzie nadal drogą publiczną dostępną dla wszystkich.

Biorąc powyższe pod uwagę, wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty związane z finansowaniem przebudowy, rozbudowy, budowy czy też modernizacji powinny być rozliczone w kosztach uzyskania przychodu w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 4d ustawy o CIT.

Wnioskodawca podkreśla, iż takie stanowisko zostało również wyrażone w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 14 lipca 2006 r. (znak: DD6-8213-43/WK/06/249) - "Umowa o partycypację w kosztach budowy drogi publicznej, zawarta pomiędzy podatnikiem a jej właścicielem (np. samorządem gminy), nie jest umową na podstawie której droga ta została przyjęta przez podatnika do używania. Nie przesądza to również o zwiększonej, w stosunku do innych użytkowników, częstotliwości korzystania z drogi przez podatnika. Z tego względu, zdaniem Ministerstwa Finansów, wydatki związane z nakładami podatnika na utrzymanie (przebudowę) drogi publicznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki takie mogą natomiast stanowić koszt podatkowy w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch wspomnianych wyżej warunków, tzn. związku ze swoją działalnością oraz co najmniej pośredniego związku z celem uzyskania przychodów."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.