IP-PB3-423-420/07-4/MS - Powstanie na terytorium Polski zakładu spółki a umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dochodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2007 r. (data wpływu 15 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.) w zakresie:

W dniu 15 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 19 stycznia 1977 r. (Dz. U. Nr 1, poz. 5).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka jest podmiotem świadczącym usługi finansowe, mającym rezydencję podatkową we Francji. Spółka, wraz z innym francuskim rezydentem, zamierza utworzyć spółkę jawną, która mieć będzie siedzibę na terytorium Polski. Spółka jawna prowadzić będzie działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie świadczenia usług finansowych. W chwili obecnej Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski, nie uczestniczy także w spółkach osobowych prowadzących działalność na terytorium Polski. Następnie, po utworzeniu spółki jawnej, Spółka (wraz z drugim wspólnikiem spółki jawnej) zamierza zaciągnąć pożyczkę od polskiego oddziału francuskiej instytucji kredytowej, by następnie przeznaczyć uzyskane w ten sposób środki w całości na wniesienie dodatkowego wkładu do przedmiotowej spółki jawnej. Spółka podkreśla, iż spółka jawna powoływana będzie jeszcze przed zaciągnięciem przedmiotowej pożyczki. Również przed zaciągnięciem pożyczki, spółka jawna wyposażana będzie przez Spółkę i drugiego wspólnika w określone wkłady (tj. pożyczka przeznaczona będzie na sfinansowanie jedynie dodatkowych wkładów, wnoszonych do spółki jawnej już po rozpoczęciu przez nią działalności). Fakt wniesienia dodatkowych wkładów zostanie potwierdzony aneksem do umowy spółki jawnej, tj. części dotyczącej określenia wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartości, który zostanie zgłoszony do KRS. W obecnej chwili Spółka nie podjęła jeszcze decyzji, w jakiej formie zostanie zawarta umowa spółki jawnej. Wnioskodawca oświadcza jednak, że aneks do ww. umowy sporządzony zostanie w takiej samej formie jak umowa pierwotna.

Jednocześnie, z tytułu zaciągnięcia przedmiotowej pożyczki, względem Spółki powstanie obowiązek zapłaty odsetek na rzecz instytucji kredytowej, która udzieliła pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad.1) Zdaniem Spółki, w związku z utworzeniem w Polsce spółki jawnej i rozpoczęciem prowadzenia przez tę spółkę działalności na terytorium kraju, w odniesieniu do Spółki powstanie na terytorium Polski zakład w rozumieniu przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Mając na uwadze, iż Spółka posiada status rezydenta francuskiego, konsekwencje podatkowe związane z prowadzeniem przez nią działalności gospodarczej na terenie Polski rozpatrywane powinny być w oparciu o przepisy Umowy z 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: "Umowa"). Zgodnie z art. 5 pkt 1 Umowy, poprzez "zakład" na terytorium danego kraju rozumie się stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

Powyższy przepis, w ocenie Spółki, wskazuje, iż warunki, na podstawie których utworzona na terytorium Polski spółka osobowa stanowić może zakład w rozumieniu art. 5 pkt 1 Umowy, są następujące: - nierezydent prowadzić będzie za pośrednictwem tejże spółki, całkowicie lub częściowo, swoją działalność na terytorium Polski, - powyższe odbywać się będzie w oparciu o stałą placówkę na terytorium Polski, - przedmiotowa działalność nie będzie mleć jedynie pomocniczego lub tymczasowego charakteru.

Spółka podkreśla, iż poprzez powołaną spółkę jawną prowadzić ona będzie częściowo swoją działalność na terytorium Polski, uzyskując w związku z tym przychody. Ponadto Spółka zauważa, że utworzona przez Spółkę spółka jawna posiadać będzie na terytorium Polski siedzibę i będzie zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców. Tym samym, w ocenie Spółki, spełniony zostaje warunek istnienia na terytorium Polski stałej placówki w rozumieniu art. 5 pkt 1 Umowy. Wreszcie, Spółka wskazuje, iż działalność spółki osobowej mieć będzie charakter stały, zorganizowany i nie będzie mieć wyłącznie pomocniczego charakteru. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w wyniku założenia przez nią spółki jawnej, która prowadzić będzie działalność gospodarczą na terytorium Polski, dojdzie do powstania na terytorium Polski zakładu Spółki w rozumieniu art. 5 pkt 1 Umowy.

Ad.2) Zgodnie z art. 7 pkt 1 Umowy, jeżeli dane przedsiębiorstwo wykonuje działalność poprzez położony w drugim kraju zakład, wówczas zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w państwie położenia zakładu, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Ponadto, zgodnie z art. 7 pkt 2 Umowy, jeżeli przedsiębiorstwo danego państwa wykonuje działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład, to w każdym z ww. państw należy, co do zasady, przypisać ternu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem Wreszcie, zgodnie z art. 7 pkt 3 Umowy, przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego. czy powstały w tym państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.

Powyższe w ocenie Spółki, oznacza, ze relacje przedsiębiorstwa z tego zakładem należy rozpatrywać jak relacje niezależnych przedsiębiorców. Tym samym, aby przyporządkować odsetki z tytułu pożyczki do przedsiębiorstwa lub do jego zakładu, należy rozstrzygnąć, czy przedmiotowa pożyczka służyć ma prowadzeniu działalności przez przedsiębiorstwo, czy też bezpośrednio przez jego zakład.

Spółka podkreśla, iż przedmiotowa zasada, wskazująca na przyporządkowanie kosztów do przedsiębiorstwa lub do zakładu na podstawie określenia, czy dany koszt ponoszony jest w związku z wykonywaniem działalności przez ww. przedsiębiorstwo lub zakład, znajduje potwierdzenie w Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatków od dochodu majątku (punkt 17.2 komentarza do art. 7 pkt 3. dalej: Komentarz). Spółka podkreśla jednocześnie, iż Komentarz wskazuje na kontekst zawierania przez strony umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, służąc tym samym jako pomoc w interpretacji woli stron. Państwa - sygnatariusze uzyskały możliwość modyfikacji zakresu interpretacji poszczególnych pojęć zawartych w Komentarzu poprzez wniesienie zastrzeżenia. Władze Polski nie przedstawiły zastrzeżeń odnośnie komentarza do art. 7, w związku z tym należy uznać, że interpretacja Umowy powinna być zgodna z interpretacją przyjętą przez OECD.

Spółka wskazuje, iż w odniesieniu do odsetek z tytułu pożyczki, Komentarz wprost wskazuje na możliwość uznania za koszt zakładu odsetek od pożyczki udzielonej przedsiębiorstwu posiadającemu zakład w celu sfinansowania wyposażenia tegoż zakładu w kapitał (punkt 18.1 komentarza do art. 7 pkt 3). Spółka podkreśla, iż również poglądy prezentowane przez doktrynę prawa podatkowego, potwierdzają przedstawione wyżej stanowisko, Spółka pragnie przykładowo przytoczyć pogląd M. J. (M. J., Opodatkowanie zysków przedsiębiorstw - art. 7 um. OECD, Vademecum Głównego Księgowego), który wskazał, iż "Dyrektywa w ust. 2 zawiera fikcyjne założenie, że dla celów podatkowych zakład należy traktować jak samodzielne i niezależne przedsiębiorstwo (...) Fikcja ta służy dla celów dokonania odpowiedniego podziału zysków przedsiębiorstwa pomiędzy dwie odrębne jurysdykcje podatkowe: państwa źródła i państwa siedziby dalej, odnosząc się do sytuacji tożsamych ze zdarzeniem przyszłym opisywanym w niniejszym wniosku: "w sytuacji, gdy centrala przekazuje na potrzeby działalności zakładu wyposażonego w odpowiedni kapitał własny środki pozyskiwane ze źródeł zewnętrznych (np. kredyt bankowy), zapłacone odsetki należy przypisać zakładowi." W konsekwencji, zdaniem Spółki, wydatki z tytułu odsetek od przedmiotowej pożyczki stanowią nakład ponoszony dla zakładu w rozumieniu art. 7 pkt 3 Umowy i powinny zostać przypisane do tegoż zakładu.

W ocenie Spółki, zgodnie z art. 7 pkt 2 i 3 Umowy, wydatek z tytułu odsetek od pożyczki zaciągniętej przez Spółkę może zostać przypisany do jej zakładu na terytorium Polski, tj. uwzględniony przy ustalaniu zysku z tytułu prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej przez spółkę jawną. Spółka podkreśla, iż przedmiotowa pożyczka nie służy ogólnemu zwiększeniu sprzedaży Spółki lub racjonalizacji jej wydatków, lecz zaciągana jest tylko i wyłącznie w celu wyposażenia już działającej w Polsce spółki jawnej w dodatkowy kapitał, który to ta spółka wykorzystywać będzie w prowadzonej przez siebie działalności.

Ad.3) Spółka podkreśla, iż o ile przepisy Umowy wskazują na zasady przyporządkowywania kosztu pomiędzy przedsiębiorstwem a zakładem, o tyle możliwość uznania danej kategorii wydatków na terytorium Polski oceniana powinna być w oparciu o przepisy Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdaniem Spółki, sformułowanie "poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, iż wydatek, aby mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien przyczyniać się do powstania u podatnika przychodu. Spółka pragnie jednocześnie wskazać, iż nie jest przy tym wymagane, aby poniesiony wydatek ostatecznie skutkował uzyskaniem przychodu, wystarczy jedynie intencja poniesienia go w celu uzyskania przychodu. Nie jest również konieczne, aby określony wydatek mógł zostać bezpośrednio przypisany do określonej kategorii przychodu. Stanowisko Spółki w tym zakresie wielokrotnie potwierdzone zostało przez interpretacje organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych.

W ocenie Spółki, odsetki od pożyczki służącej prowadzeniu działalności gospodarczej przez spółkę jawną stanowić będą koszt pośrednio wpływający na powstanie i zachowanie przychodu. Wydatek ten jest bowiem niezbędny do finansowania działalności spółki jawnej i bez jego ponoszenia prowadzenie działalności w planowanych rozmiarach nie byłoby możliwe. Tym samym, wydatki związane ze sfinansowaniem dodatkowego wkładu w spółce jawnej są konieczne dla powstania i zachowania źródła przychodów Spółki i, w opinii Spółki, stanowią kategorię kosztów ogólnego funkcjonowania takich jak np. wydatki na nabycie siedziby lub koszty wynagrodzeń.

Spółka podkreśla, iż ponoszony przez nią wydatek z tytułu odsetek od pożyczki przeznaczonej na prowadzenie działalności w formie spółki osobowej nie został także wymieniony w art. 16 ust. 1 pośród wydatków wyłączonych z kategorii kosztów uzyskania przychodów.

W szczególności, w przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 13, mówiący, iż podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetek od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów. Przedmiotowy przepis mógłby mieć zastosowanie jedynie w sytuacji, kiedy to Spółka udzielałaby pożyczki spółce jawnej, płacone zaś przez spółkę jawną odsetki (traktowane dla celów podatkowych jako wydatek Spółki), byłby w konsekwencji odsetkami od własnego kapitału Spółki.

W zdarzeniu przyszłym, będącym przedmiotem niniejszego zapytania, pożyczka udzielana jest Spółce przez zewnętrzny podmiot, płacone zaś odsetki są w konsekwencji odsetkami od cudzego kapitału. Tym samym, w ocenie Spółki. art. 16 ust. 1 pkt 13 nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sytuacji. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe stanowisko w zakresie interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 13 Ustawy CIT potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. wyrok z 12 listopada 1998 r., SA/Sz 2440/97), a także interpretacje organów podatkowych (Spółka pragnie szczególnie wskazać na postanowienie Ministra Finansów z 4 lutego 2002 r., PB4/AK-031 -23/02).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, odsetki od pożyczki zaciągniętej przez Spółkę i przeznaczone na wniesienie dodatkowego wkładu do spółki jawnej, stanowią w Polsce koszty uzyskania przychodów zakładu (w proporcji wynikającej z art. 5 Ustawy CIT).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.1

Ad.1) Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. d) Umowy między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 19 stycznia 1977 r. (Dz. U. Nr 1, poz. 5, dalej: Umowa między Polską a Francją), za "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" uważa się przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie. W tym przypadku Wnioskodawca, będący rezydentem Francji, uzyskuje przychody i ponosi koszty z udziału w spółce jawnej na terenie Polski. W tej części, w której Wnioskodawca uzyskuje dochody z udziału w spółce jawnej, uznaje się, że prowadzi "przedsiębiorstwo Francji" na terenie Polski. Oznacza to, że do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy będzie miał zastosowanie art. 7 Umowy między Polską a Francją, zgodnie z którym jego zyski z udziału w spółce jawnej, jako zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu w państwie rezydencji Wnioskodawcy (tj. w Francji), chyba że w wyniku działalności prowadzonej przez spółkę jawną powstaje w Polsce zakład. W takim przypadku zyski Wnioskodawcy z udziału w spółce jawnej mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przesłanki powstania zakładu zostały określone w art. 5 Umowy między Polską a Francją. Zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa. Definicja zawarta w Umowie jest zbieżna z definicją zagranicznego zakładu, zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którą zagraniczny zakład oznacza stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych - chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska stanowi inaczej.

Na gruncie tych definicji, w przypadku powołania i działalności spółki jawnej dojdzie do powstania zakładu Wnioskodawcy w Polsce, ponieważ siedziba spółki osobowej spełnia przesłanki "stałej placówki". Zatem z zasady zakładu wynika, że zyski wspólnika z udziału w spółce jawnej podlegają opodatkowaniu w Polsce, czyli w państwie położenia zakładu, przy czym opodatkowuje się zyski w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W państwie rezydencji Wnioskodawcy znajduje natomiast zastosowanie odpowiednia metoda eliminacji podwójnego opodatkowania.

W świetle powołanych przepisów stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1) uznaje się za prawidłowe.

Ad.2) Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wskazano powyżej, w wyniku uczestnictwa Spółki w spółce jawnej w odniesieniu do Spółki powstanie na terytorium Polski zakład. Oznacza to, ze do opodatkowania dochodów Spółki będzie miał zastosowanie art. 7 ust. 1 Umowy między Polską a Francją, zgodnie z którym jej zyski z udziału w spółce jawnej, jako zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu w państwie rezydencji Wnioskodawcy (tj. w Francji), chyba że w wyniku działalności prowadzonej przez spółkę jawną powstaje w Polsce zakład. W takim przypadku zyski Wnioskodawcy z udziału w spółce jawnej mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Sposób alokacji zysków oraz kosztów do zakładu wyraża przepis art. 7 ust. 2 Umowy, zgodnie z którym, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Przy ustalaniu zysków zakładu, zgodnie z art. 7 ust. 3 cyt. Umowy, dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej. Przytoczony przepis daje możliwość powiązania wydatków związanych z funkcjonowaniem już istniejących zakładów bez względu na miejsce ich poniesienia.

Zasady tworzenia, organizacji, funkcjonowania, rozwiązywania spółki jawnej zawarto w Tytule II Dział I ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Zgodnie z art. 25 umowa spółki jawnej powinna zawierać m.in. określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość. Każdy wspólnik ma obowiązek wniesienia zadeklarowanych wkładów (art. 3 k.s.h.), a w związku z tym każdy ma prawo do udziału kapitałowego obliczanego na podstawie wartości rzeczywiście wniesionego wkładu (art. 50 k.s.h.). Wspólnik nie jest uprawniony ani zobowiązany do jednostronnego podwyższania umówionego wkładu, ponieważ prowadziłoby to do zwiększenia jego udziału kapitałowego, a co za tym idzie uprawnień majątkowych z nim związanych. Zmiana tych wielkości jest możliwa jedynie w drodze zmiany umowy spółki. Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jawna została wyposażona w środki finansowe (wkłady) określone w umowie spółki. Zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy, umowa spółki jawnej ulegnie zmianie. Wniesienie dodatkowych wkładów, zostanie zapisane na koncie danego wspólnika spółki jawnej W konsekwencji, uprawnienia jakie przysługują wspólnikowi z tytułu własnego kapitału wniesionego w źródło przychodu zostaną podwyższone. Znaczenie powyższych zmian istotne jest też w momencie zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce, o których mowa w art. 10 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych. Wartość dodatkowych wkładów będzie stanowić wyposażenie w podstawowy kapitał spółki jawnej, poprzez którą wnioskodawca prowadzi działalność swojego przedsiębiorstwa na terytorium Polski.

Z art. 7 ust. 2 Umowy wynika że, dla celów podatkowych, zakład należy zasadniczo traktować jak samodzielne i niezależne przedsiębiorstwo, ale z pewnymi wyjątkami. Przy rozliczaniu transakcji wewnętrznych (art. 7 ust. 3 Umowy), niemających bezpośredniego odzwierciedlenia w sprzedaży zakładu, nie traktuje się zakładu jako odrębnej samodzielnej firmy (w tym zakresie powołany przez Wnioskodawcę pkt 17.2 Komentarza do Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatków od dochodu i majątku, w ocenie organu wydającego interpretację, potwierdza stanowisko organu). Dotyczy to również kosztów związanych z finansowaniem zakładu, który partycypuje w kapitale własnym lub obcym jednostki macierzystej. Nie można obciążać zakładu kosztami odsetek od pożyczek czy kredytów zaciągniętych przez jednostkę macierzystą w celu sfinansowania podstawowego wyposażenia kapitałowego zakładu (tj. kosztami refinansowania).

Powołany przez Spółkę pkt 18.1. Komentarza do Konwencji Modelowej OECD nie przesądza, kiedy istnieje możliwość alokowania do zakładu odsetek od pożyczki na kapitał podstawowy zakładu, a jedynie mówi, że w pewnych sytuacjach pożyczka zaciągnięta przez Centralę na finansowanie działalności zakładu może stanowić jego kapitał podstawowy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przy ustalaniu zysków zakładu, zgodnie z art. 7 ust. 3 cyt. Umowy, możliwe jest powiązania wydatków związanych z funkcjonowaniem zakładu bez względu na miejsce ich poniesienia, a nie wydatków związanych z wyposażeniem zakładu w podstawowy kapitał i uzyskaniem przez wspólnika spółki jawnej określonych "praw spółkowych". W konsekwencji, art. 7 ust. 3 Umowy między Polską a Francją nie ma zastosowania do odsetek od pożyczki zaciągniętej przez Wnioskodawcę na wniesienie opisanego powyżej dodatkowego wkładu do spółki jawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej odnośnie pytania Nr 2) uznaje się za nieprawidłowe.

Ad.3) Wobec uznania za nieprawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości przypisania do zakładu na terytorium Polski odsetek od pożyczki zaciągniętej na podwyższenie wkładu w spółce jawnej rozpatrywanie wniosku w tej części należy uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.