IP-PB3-423-383/08-2/ECH - Czy zwiększenie przychodu z tytułu najmu wyliczonego w oparciu o wielkość rocznego obrotu w danym sklepie najemcy stanowić będzie przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w roku, dla którego najemca podał swoje obroty w trakcie trwania umowy najmu, a nie w roku w którym podatnik wystawił fakturę zwiększającą czynsz za rok poprzedni?
Pismo z dnia 28 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IP-PB3-423-383/08-2/ECH Czy zwiększenie przychodu z tytułu najmu wyliczonego w oparciu o wielkość rocznego obrotu w danym sklepie najemcy stanowić będzie przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w roku, dla którego najemca podał swoje obroty w trakcie trwania umowy najmu, a nie w roku w którym podatnik wystawił fakturę zwiększającą czynsz za rok poprzedni?
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu 27 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu najmu wyliczonego w oparciu o wielkość rocznego obrotu w danym sklepie najemcy
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca zawiera długoterminowe umowy najmu powierzchni w centrach handlowych. Ostateczna wysokość czynszu za najem określana jest w oparciu o wielkość obrotów sklepu najemcy działającego na terenie centrum handlowego Wnioskodawcy, nie mniej jednak niż wynegocjowana kwota w umowie najmu, która stanowi kwotę tzw. czynszu minimalnego. W trakcie r. najemca obciążany jest miesięcznie kwotą czynszu minimalnego.
Zgodnie z zawartymi umowami najmu, najemcy są zobowiązani po zakończeniu danego r. np. r. 2007 do końca lutego następnego r., tj. np. do końca lutego 2008 przesłać Wnioskodawcy informację o osiągniętych przez siebie obrotach w poprzednim r. kalendarzowym. Na podstawie uzyskanych od najemcy informacji, Wnioskodawca wylicza czynsz w oparciu o ustalony procent od obrotów najemcy.
W sytuacji gdy wysokość czynszu liczona w oparciu o ustalony procent od obrotu jest niższa od minimalnej stawki czynszu (łącznie za dany rok) przewidzianej w umowie, wtedy ostateczna wysokość czynszu za dany rok nie ulega zmianie. W przypadku jednak, gdy roczny czynsz liczony od obrotu będzie większy od łącznego rocznego minimalnego czynszu płaconego w trakcie danego r. np. r. 2007, wtedy najemca jest zobowiązany dopłacić Wnioskodawcy różnicę na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w powyższym stanie faktycznym, zwiększenie przychodu z tytułu najmu wyliczonego w oparciu o wielkość rocznego obrotu w danym sklepie najemcy stanowić będzie przychód Wnioskodawcy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w r., dla którego najemca podał swoje obroty w trakcie trwania umowy najmu, a nie w r. w którym Wnioskodawca wystawił fakturę zwiększającą czynsz za rok poprzedni?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy, przychód z działalności gospodarczej powstaje, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, lub wykonania usługi, nie później jednak niż w dniu wystawienia faktury lub otrzymania należności.
Stosownie zaś do postanowień art. 12 ust. 3c w przypadku, gdy usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, wtedy za datę przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego.
W przedmiotowym stanie faktycznym, ostatnim dniem okresu rozliczeniowego świadczenia usługi jest koniec danego r. kalendarzowego, tj. np. koniec r. 2007. w konsekwencji, zatem w przypadku konieczności zwiększenia czynszu ponad kwotę łącznego rocznego minimalnego czynszu wyliczonego w oparciu o roczne obroty osiągane przez najemcę, kwota zwiększenia czynszu z tytułu najmu powierzchni w centrach handlowych winna być ujęta w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za rok, w którym wynajmowana była najemcy powierzchnia w centrach handlowych. Innymi słowy faktury VAT wystawione w r. 2008 zwiększające wysokość czynszu za najem powierzchni za rok 2007, w oparciu o informacje uzyskane od najemcy w r. 2008 dotyczące wysokości obrotu najemcy za rok poprzedni, winny zwiększać przychody dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w r., w którym wynajmowana była powierzchnia, tj. r. 2007, a nie w r. następnym, tj. w r., w którym zostanie wystawiona przez Wnioskodawcę faktura VAT zwiększająca kwotę czynszu za najem za rok poprzedni.
Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Stosownie do treści art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w r. podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Przepis art. 12 ust. 3a tejże ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, tj. m.in. przychodów związanych z działalnością gospodarczą, określa dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, z tym, że nie może to być dzień późniejszy aniżeli dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.
Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w r.
W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Do usług o charakterze ciągłym można bowiem zaliczyć wszelkie usługi świadczone stale, nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu albo bezterminowo, rozliczane okresowo, nie rzadziej niż raz w r. Analizując wspomniany przepis należy zauważyć, że:
dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie, ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług,
w przeciwieństwie do regulacji obowiązujących w podatku VAT nie muszą to być usługi ciągłe - jest tylko jeden warunek, iż strony ustaliły, iż będą one rozliczane cyklicznie,
wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma on charakter ciągły,
okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT,
okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok,
w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.
Najem jest umową uregulowaną w art. 659-709 Kodeksu cywilnego. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, natomiast najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu czynsz w wysokości określonej w umowie.
Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła długoterminowe umowy najmu powierzchni w centrach handlowych. Wysokość czynszu określona jest w umowie najmu i jest to tzw. czynsz minimalny płatny miesięcznie. Na podstawie informacji przekazanej do końca lutego następnego r. o osiągniętych przez najemcę obrotach, Wnioskodawca wylicza czynsz w oparciu o ustalony procent od obrotów najemcy. W przypadku gdy roczny czynsz liczony od obrotu będzie większy od łącznego rocznego minimalnego czynszu, wtedy najemca jest zobowiązany dopłacić Wnioskodawcy różnicę na podstawie wystawionej faktury VAT.
Wobec powyższego, przychód należny uzyskiwany przez Spółkę z tytułu wystawionej faktury VAT zwiększającej wysokość czynszu za najem za rok poprzedni w oparciu o informacje uzyskane w bieżącym r. powinien być określany na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zwiększać przychody w r. w którym była wynajmowana powierzchnia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.