IP-PB3-423-368/07-2/JG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 stycznia 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IP-PB3-423-368/07-2/JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty podatku od towarów i usług nie odliczonej od rat leasingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy z "Y Polska" Sp. z o.o. zawartej w dniu 20 sierpnia 2007 r., "X" Sp. z o.o. wzięła w leasing operacyjny trzy samochody osobowe marki Q. Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. Zm.), Spółka "X" potrąca 60% podatku od towarów i usług naliczonego od rat leasingowych i innych płatności wynikających z powyższej umowy, w sumie nie więcej, niż 6.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota podatku od towarów i usług nie odliczona od rat leasingowych i innych należności płaconych na podstawie powyższej umowy stanowi dla Spółki w całości koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy nieodliczony od rat leasingowych i innych płatności podatek od towarów i usług stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy. Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

1.

poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej,

2.

poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

3.

wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) cytowanej wyżej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Ustawodawca normując zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, co do zasady wykluczył podatek naliczony z kosztów uzyskania przychodów. W określonych jednak okolicznościach, wskazanych w wyżej cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zezwolił na obciążenie kosztów uzyskania przychodów podatkiem naliczonym, w tej części w której stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje obniżenie lub zwrot różnicy tego podatku.

Powyższe oznacza, iż uznanie za koszt uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, może nastąpić w każdym przypadku, gdy regulacje ustawy o podatku od towarów i usług nie dają podstawy do odliczenia od podatku należnego.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W związku z powyższym Wnioskodawcy, który przyjął do odpłatnego używania samochody osobowe w ramach leasingu operacyjnego, a obniżenie kwoty podatku od towarów i usług nie przysługuje - wobec powołanych powyżej przepisów - w pełnej wysokości, wówczas podatek VAT stanowi koszt uzyskania przychodu w myśl przepisu art. 15 ust. 1 po uwzględnieniu zapisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a podstawą do zaliczenia tego wydatku w ciężar kosztów jest dowód dokumentujący fakt jego poniesienia - faktura VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl