IP-PB3-423-320/08-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

W dniu 18 lutego 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia wydatków na reklamę, wynagrodzenia dla przedstawicieli handlowych oraz wydatków na funkcjonowanie biur sprzedaży za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się budową mieszkań na sprzedaż. Po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie, na podstawie protokołów zdawczo - odbiorczych lokale przekazywane są sukcesywnie nabywcom. Ostateczne przeniesienie własności lokalu na nabywcę następuje dopiero w momencie podpisania umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, która jest zazwyczaj podpisywana w późniejszym okresie niż przekazanie (wydanie) mieszkań nabywcom. W przypadku działalności deweloperskiej charakterystyczne jest ponoszenie znaczących kosztów sprzedaży na długo przed wystąpieniem przychodów z tytułu sprzedaży mieszkań. Do kosztów tych należą m.in. koszty reklamy oraz funkcjonowania biur sprzedaży, w tym koszty:

* wynagrodzeń przedstawicieli handlowych (cześć stała wynagrodzenia przedstawicieli handlowych) oraz

* koszty prowizji wypłacanych przedstawicielom handlowym od zawartych umów przedwstępnych sprzedaży lokali mieszkalnych (część zmienna wynagrodzenia przedstawicieli handlowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów", zawartego w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

* są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub

* są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

* nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy p.d.o.p.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno:

* koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów podatkowych (koszty bezpośrednie), jak również

* koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków innych niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami regulują postanowienia art. 15 ust. 4d i 4e ustawy p.d.o.p. Jak wynika z art. 15 ust. 4d ustawy p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy p.d.o.p., uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami ustawy p.d.o.p., od 1 stycznia 2007 r. wydatki ponoszone przez podatników na reklamę mogą być zaliczane do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, bez względu na charakter reklamy tj. zarówno publiczny jak i niepubliczny. Pojęcie reklama oznacza wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcania ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu. Od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy. Reklama może dotyczyć nie tylko oferowanych towarów, ale również samej firmy i jej znaku. Zdaniem Spółki, kosztów reklamy nie można powiązać z jakimś konkretnym przychodem osiągniętym przez nią w określonym momencie, dlatego też wydatki te będą wpływały na przychody jedynie w sposób pośredni, mimo że związek poniesionych wydatków reklamowych z osiąganiem przychodów przez Spółkę jest niewątpliwy. Spółka nie jest w stanie przyporządkować poniesionych kosztów do konkretnych osiągniętych przychodów, np. z tytułu zawarcia konkretnej umowy sprzedaży mieszkania, tzn. Spółka nie jest w stanie stwierdzić, która reklama oraz w jakich mediach wpłynęła na zawarcie konkretnej umowy sprzedaży.

Ponadto, wszelkie działania marketingowe Spółki skierowane są zarówno na sprzedaż oferowanych przez nią produktów (mieszkań), ale również związane są z promowaniem samej Spółki i utrwalanie wśród potencjalnych odbiorców wiedzy o jej firmie. Taka forma promocji Spółki ma na celu "wzbudzenie wśród potencjalnych odbiorców odpowiednich skojarzeń (jak też utrwalenia nazwy Spółki), co wywiera niebagatelny wpływ na generowanie przez nią przychodów podatkowych w przyszłości. Niemniej jednak, z uwagi na fakt, że pomiędzy poniesieniem przez Spółkę wydatku na konkretną formę reklamy a osiągnięciem przez nią przychodu podatkowego nie zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy (tj. poniesieniu konkretnego wydatku reklamowego nie da się przyporządkować określonego przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży konkretnego mieszkania), wydatki takie nie stanowią kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przychodami (potrącanych w chwili osiągnięcia przychodu).

W związku z powyższym, w opinii Spółki ponoszone przez nią wydatki na zakup usług reklamowych stanowią koszty inne niż koszty związane bezpośrednio z generowanym przez Spółkę przychodem podatkowym (tzw. koszty pośrednie) i jako takie - zgodnie z ustawą p.d.o.p. - są potrącane w dacie ich poniesienia.

Ad. 2

W ramach prowadzonej działalności deweloperskiej, Spółka ponosi pewne koszty stałe, tj. koszty niezależne od faktu osiągania przez Spółkę przychodów. Są to m.in. koszty wynagrodzeń przedstawicieli handlowych (część stała wynagrodzeń przedstawicieli handlowych) oraz koszty funkcjonowania biur sprzedaży Spółka stoi na stanowisku, iż ponoszone przez nią wydatki związane z zatrudnieniem przedstawicieli handlowych jako koszty stałe Spółki ponoszone bez względu na rezultat pracy wykonanej na rzecz Spółki przez przedstawicieli handlowych należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodu podatkowego.

Nie ulega wątpliwości, iż wydatki związane z pracą przedstawicieli handlowych na rzecz Spółki związane są immanentnie z generowanym przez Spółkę przychodem podatkowym. W przypadku, gdyby osoby te nie świadczyły swych usług na rzecz Spółki możliwość osiągnięcia przez nią zysku byłaby mocno ograniczona. W sytuacji, gdy Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych, którzy w ramach świadczonych przez siebie usług, przyczyniają się do wzrostu liczby mieszkań sprzedawanych przez Spółkę, równolegle generują dla niej w sposób pośredni przychody podatkowe. Wskazać należy, że wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z zatrudnieniem przedstawicieli handlowych nie da się połączyć z żadnym konkretnym przychodem osiąganym przez Spółkę (konkretne wynagrodzenie wypłacane określonemu przedstawicielowi handlowemu nie powoduje bezpośrednio powstania konkretnego przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży określonego mieszkania). Niemożność powiązania ponoszonych kosztów z generowanym przychodem podatkowym wynika z tego, iż część stała wynagrodzeń wypłacanych przedstawicielom handlowym nie jest uzależniona od rezultatu pracy danego przedstawiciela handlowego (tj. zawarcia przez niego umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego, która przekłada się w sposób bezpośredni na powstanie przychodu podatkowego Spółki). W takim przypadku, z uwagi na fakt, iż przedstawiciel handlowy uprawiony jest otrzymać należne mu uposażenie bez względu na okoliczność, czy przyczynił się w danym okresie do generowania przychodu podatkowego przez Spółkę, a także bez względu na fakt, czy Spółka niezależnie od pracy przedstawicieli handlowych osiągnęła jakikolwiek przychód podatkowy, w opinii Spółki koszty wynagrodzeń przedstawicieli handlowych - jako stała, niezależna od osiąganych przychodów - pozycja kosztowa, stanowią podatkowe koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami i podlegają zaliczeniu do wyniku podatkowego Spółki z chwilą ich poniesienia,

Zdaniem Spółki, analogicznie jak w przypadku stałych kosztów wynagrodzeń przedstawicieli handlowych, koszty funkcjonowania biur sprzedaży, w szczególności takie jak: wydatki na wynajem biura czy opłaty za media (energia elektryczna, woda, telefon) stanowią koszty związane są z funkcjonowaniem Spółki jako całości tj. koszty stanowiące koszty ogólnozakładowe, bez ponoszenia których Spółka nie mogłaby funkcjonować.

Wydatki takie jak czynsz za najem biura czy też opłaty za media są kosztami ponoszonymi przez przedsiębiorców w sposób periodyczny (standardowo raz w miesiącu), a więc bez znaczenia dla ich ponoszenia pozostaje fakt wielkości realizowanego obrotu (osiąganych przychodów) przez Spółkę w danym okresie. Są to tzw. koszty stałe, których wielkość pozostaje niezależna od wartości przychodu generowanego przez Spółkę.

Mając powyższe na uwadze, kosztów ogólnozakładowych, takich jak m.in. kosztów utrzymania biur sprzedaży związanych z funkcjonowaniem Spółki jako całości, nie można w sposób bezpośredni powiązać z konkretnym jednostkowym przychodem podatkowym. Brak jest bowiem ścisłego i bezpośredniego związku z konkretnie określonym przychodem generowanym przez Spółkę. Co więcej, Spółka zobligowana jest ponosić opisywane koszty bez względu na okoliczność, kiedy i w jakiej wysokości osiągnie jakikolwiek przychód podatkowy.

W związku z faktem, iż koszty funkcjonowania biur sprzedaży są, w opinii Spółki, pośrednimi kosztami uzyskania przychodu, toteż zgodnie z dyspozycją przepisu art. 15 ust. 4d ustawy p.d.o.p., wydatki takie stanowią dla Spółki koszt podatkowy w dacie ich poniesienia.

easumując, zdaniem Spółki, zarówno koszty wynagrodzeń przedstawicieli handlowych (część stała wynagrodzeń), jak i koszty utrzymania biur sprzedaży jako koszty stałe działalności Spółki (niezależne od poziomu sprzedaży realizowanego przez Spółkę, a więc w konsekwencji - wydatki niezależne od generowanych przez Spółkę przychodów podatkowych) to tzw. koszty pośrednie, które są potrącane dla celów podatkowych z chwilą ich poniesienia.

Ad. 3

W ramach prowadzonej przez siebie działalności deweloperskiej, Spółka ponosi koszty związane z wypłatą przedstawicielom handlowym prowizji od zawartych umów przedwstępnych (część zmienna wynagrodzeń przedstawicieli handlowych). W opinii Spółki z uwagi na fakt, że koszty prowizji od zawartych umów przedwstępnych ponoszone są przez Spółkę w związku z prowadzoną przez nią działalnością budowlaną powinny być traktowane jako ponoszone w celu osiągnięcia przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p. Spółka stoi na stanowisku, iż koszty prowizji przedstawicieli handlowych ponoszone w związku z jej działalnością deweloperską pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Spółkę przychodami podatkowymi.

Powyższe wynika z faktu, iż przedstawiciel handlowy otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji jedynie w sytuacji, gdy podpisze umowę przedwstępną sprzedaży lokalu mieszkalnego. W takiej sytuacji, Spółka ma możliwość dokładnego wskazania, iż koszt w postaci wypłaconej prowizji jest bezpośrednio związany z osiąganym przez nią przychodem podatkowym (została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży lokalu mieszkalnego). W przypadku, gdy przedstawiciel handlowy nie podpisze umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu, nie uzyska części zmiennej swojego wynagrodzenia w postaci prowizji.

Reasumując, przychody podatkowe generowane przez Spółkę są bezpośrednio skorelowane z ponoszonymi przez nią kosztami wynagrodzeń prowizyjnych.

Zdaniem Spółki uwzględniając uregulowania art. 15 ust. 4 ustawy p.d.o.p., z uwagi na fakt, iż koszty prowizji wypłacanych przedstawicielom handlowym stanowią koszty bezpośrednio związane z osiąganym przychodem podatkowym, powinny być one potrącane w okresach, w których uzyskiwane są przychody z tytułu sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Ad. 1)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie odnośnie pierwszego pytania.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 2)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe lecz wymaga uzupelnienia.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki przeznaczone na wynagrodzenia przedstawicieli handlowych stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Mając powyższe na uwadze wskazać jednak należy, iż w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Także w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Z powyższego wynika, że ustawodawca jednoznacznie określił moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń za pracę, wiążąc go z chwilą faktycznej wypłaty (dokonania lub postawienia do dyspozycji).

Do kosztów innych niż bezpośrednio związanych przychodem, należy zaliczyć wydatki na najem biura oraz opłaty za media (energia elektryczna, woda, telefon).

Koszty te zgodnie z art. 15 ust. 4d podlegają rozliczeniu w dacie ich poniesienia. Zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz 15 ust. 4e koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wydatki na najem biura oraz opłaty za media (energia elektryczna, woda, telefon) stanowią koszty związane z ogólnym funkcjonowaniem Spółki potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy, tj. w momencie poniesienia.

Ad. 3)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Podatnik prowadzi działalność deweloperską polegającą na budowie i sprzedaży lokali mieszkalnych. W związku z tą działalnością ponosi koszty w postaci prowizji dla przedstawicieli handlowych, które będą stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i mają wpływ na wielkość osiąganego przychodu. Należy zauważyć, że o poprawności dokonania odliczenia od przychodów poniesionych wydatków decyduje właściwe ustalenie okresu (momentu), w którym można dokonać potrącenia poniesionych wydatków.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego, głównego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Analiza charakteru kosztów wypłacanych prowizji wskazuje, iż są to koszty związane z ogółem działalności deweloperskiej podatnika i należy je zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Reasumując, koszty prowizji wypłacanych przedstawicielom handlowym od zawartych umów przedwstępnych sprzedaży lokali mieszkalnych należy zaliczyć do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem.

Koszty prowizji stanowią element przychodów ze stosunku pracy i tym samym mają do niej zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że ustawodawca jednoznacznie określił moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń za pracę (w tym prowizji) wiążąc go z chwilą faktycznej wypłaty (dokonania lub postawienia do dyspozycji).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.