IP-PB3-423-305/08-2/ECH - Czy dochód uzyskany z tytułu opłat eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem lokali użytkowych przydzielonych na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz lokali użytkowych, będących odrębną własnością usytuowanych na parterze budynku mieszkalnego należy zaliczyć do dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i dochód ten korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2008 r. (data wpływu 3 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu:

W dniu 3 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada w swoich zasobach lokale użytkowe przydzielone na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu usytuowane na parterze budynku mieszkalnego wielorodzinnego, którego budowę sfinansowano z wkładów członków spółdzielni. Lokale te będą przekształcane w odrębną własność. Użytkownicy tych lokali wnoszą opłaty eksploatacyjne zgodnie z art. 4 ust. 1 - 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) Spółdzielnia posiada również zespoły garaży wolnostojących przydzielone na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do garażu, które służą mieszkańcom przyległych budynków mieszkalnych. Grunty pod tymi garażami zostały wydzielone do odrębnej od mieszkań nieruchomości i garaże będą przekształcane w odrębną własność. Użytkownicy tych garaży wnoszą opłaty eksploatacyjne zgodnie z Art. 4 ust. 1 - 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody spółdzielni, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Ustawa ta nie zawiera wprost definicji pojęcia "zasoby mieszkaniowe". Można ją odczytać w art. 16c pkt 2 tejże ustawy gdzie wyszczególniony jest katalog rzeczy nie podlegających amortyzacji. Zostało tutaj przedstawione szerokie rozumienie pojęcia zasobów mieszkaniowych - budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe, zwane środkami trwałymi.

Podobnie szeroką definicję "zasobów mieszkaniowych" zawiera ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.). Artykuł 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy określa, te ilekroć w ustawie jest mowa o mieszkaniowym zasobie gminy - należy przez to rozumieć lokale stanowiące własność gminy albo gminnych osób prawnych lub spółek handlowych utworzonych z udziałem gminy, z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego, a także lokale pozostające w posiadaniu samoistnym tych podmiotów. Przytoczona definicja dotyczy zasobów mieszkaniowych należących do gminy, ma jednak zastosowanie do zasobów mieszkaniowych, będących przedmiotem własności innych jednostek organizacyjnych. Różnica ma miejsce jedynie w odniesieniu do podmiotu własności, nie zaś do charakteru zasobów mieszkaniowych, która jest pojęciem szerszym niż zasoby mieszkalne. Zarówno jedna jak i druga definicja odnosi się do lokalu. Pojęcie lokalu zastało zdefiniowane w kilku ustawach. Definicja lokalu jest umieszczona w tejże ustawie o ochronie praw lokatorów (...), oraz wydanych wcześniej ustawach - ustawie o własności lokalu oraz ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych. Dla przyjęcia pojęcia "lokalu" powinniśmy rozpatrzyć kiedy i dla jakich celów zostało zdefiniowane pojęcie lokalu. Umieszczenie odrębnej definicji "lokalu" w art. 2 ust. 1 pkt 4 w ustawie o ochronie praw lokatorów (...) innej niż w istniejących już ustawach świadczy o tym, że nie jest to definicja tożsama z definicjami spotykanymi w innych ustawach- np: w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903). Jest to definicja sporządzona specjalnie dla potrzeb ustawy o ochronie praw lokatorów i mająca zastosowanie tylko na obszarze działania tej ustawy i dotycząca lokali w rozumieniu tej ustawy (komentarz; "Nieruchomości C.H.BECK" Nr 10 (50) październik 2002 r. - aut. Ewa Bończak- Kucharczyk). Naszym zdaniem należy zgodzić się z tą interpretacją. Definicja "lokalu" jest określona w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy: lokalem w rozumieniu ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). W art. 2 ust. 2. ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali definicja lokalu jest tożsama: Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębną nieruchomość, w związku z powyższymi definicjami zasadne jest naszym zdaniem twierdzenie, że pod pojęciem "zasobów mieszkaniowych" nie kryją się tylko zasoby mieszkalne - lokale mieszkalne i urządzenia związane z nimi - ale również lokale o innym przeznaczeniu. Zawarta w piśmie Ministerstwa Finansów adresowanym do Ministerstwa Budownictwa - pismo z dnia 22 grudnia 2006 Nr DD6-8213-438/WK/O6/339/391 - wykładnia co należy rozumieć przez pojęciem "zasoby mieszkaniowe" nie stanowi również w opinii jej autora urzędowej wykładni prawa podatkowego w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Naszym zdaniem wiele interpretacji niesłusznie zawęża wykładnię pojęcia "zasobów mieszkaniowych" i "gospodarki zasobami mieszkaniowymi" tylko do powyższego pisma.

Pismo powyższe zawiera stwierdzenie co zdaniem autora należy rozumieć pod określonym pojęciem nie definiując użytych w tym piśmie pojęć. Uważamy, że poprzez użyte w tym piśmie: przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa w wyżej wymienionym przepisie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy podatkowej należy rozumieć: budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, jak w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże - należy rozumieć wszystkie pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym.

W związku z tym, że pismo to nie zawiera definicji użytych tam pojęć, należy interpretując powyższe pismo sięgnąć do obowiązujących przepisów prawa. Brak zdefiniowania użytych tam pojęć oraz nieodniesienie się do istniejących przepisów prawa powodować będzie dużą dowolność interpretacyjną, która nie może istnieć w Państwie prawa. Definiując pojęcie budynku mieszkalnego, należy wskazać na rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. 13. Nr 112, poz. 1316) zgodnie z którym budynki mieszkalne są to obiekty, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W rozporządzeniu określone jest jak należy liczyć powierzchnię użytkową w budynku.

Lokale użytkowe przydzielone na warunkach spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, o które pytamy w punkcie 1 zajmują powierzchnię użytkową mniejszą niż lokale mieszkalne w tym budynku. Budynek ten jest budynkiem mieszkalnym. Wszystkie lokale w tym budynku mieszczą się pod użytym w powyższym piśmie pojęciu "budynki mieszkalne". Wyposażenie techniczne oraz pomieszczenia wspólne w tym budynku służą zarówno lokalom mieszkalnym jak i lokalom użytkowym za utrzymanie których ponoszą oni opłaty eksploatacyjne w oparciu o art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. W związku z tym, że powyższe pismo nie stanowi urzędowej wykładni prawa podatkowego w rozumieniu Ordynacji podatkowej oraz fakt że pojęcia "zasoby mieszkaniowe" i "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" nie są pojęciami nowymi lecz powszechnie stosowanymi od wielu lat - także w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - interpretując przepisy ustawy podatkowej obowiązani jesteśmy sięgnąć do innych wykładni.

Pojęcia "zasoby mieszkaniowe" i "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" są dość szeroko interpretowane w orzecznictwie sądowym i wydanych wcześniej decyzjach organów podatkowych. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 stycznia 1990 r. sygn. akt III CZP 67/97 uznał, że - członkowie spółdzielni mieszkaniowej, którzy uzyskali przydział lokalu spółdzielczego, "za jego używanie" obowiązani są pokryć w formie potocznie nazywanego "czynszu" wszelkie wskazane tzw. opłaty eksploatacyjne (koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi). W uchwale z dnia 18 kwietnia 1996 r. sygn. akt III CZP 32/96 uznał, że czynsze i opłaty z lokali użytkowych stanowią element dochodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Opłaty wnoszone do spółdzielni z tytułu opłat eksploatacyjnych w oparciu o art. 4 ust. 1-2, i 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych związane z utrzymaniem lokali użytkowych przydzielonych na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz lokali użytkowych, będących odrębną własnością, związanych z utrzymaniem garaży przydzielonych na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do garażu oraz garaży będących odrębną własnością jest jej dochodem z podstawowej działalności, o której mowa w art. 1 ust 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Opłaty, o których mowa w powyższym przepisie przeznacza się wyłącznie na cele określone w tych przepisach - art. 4 ust. 63 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. "Działalność spółdzielni mieszkaniowej nie jest obliczona na osiągnięcie nadwyżki bilansowej czyli zysku. Dochody jej muszą być dostosowane do wydatków, co powoduje, że nie może ona uchwalać obciążeń finansowych członków, prowadzących do gromadzenia zasobów finansowych nie uzasadnionych jej bieżącymi potrzebami.". (SN sygn. akt III CZP 67/97 z dnia 7 stycznia 1998 r., III CZP 117/91 z dnia 6 grudnia 1991 r.). Istotne także dla rozstrzygnięcia sprawy jest stanowisko jakie zajął Dyrektor Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga w decyzji z dnia 20 kwietnia 2007 r. sygn. akt 1438/PP/423-6/07/MZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie w decyzji z dnia 27 czerwca 2006 r. Nr PDP/E/4218-1-4/06 przywołując wyrok NSA z dnia 16 października 1995 r. sygn. akt SA/Wr 152/95. Decyzja powyższa dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania, jednak od dnia wydania tej decyzji nie nastąpiła zmiana prawa w zakresie zmiany pojęć "zasoby mieszkaniowe" czy "gospodarka zasobami mieszkaniowymi". Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 6 sierpnia 1996 r. sygn. akt III CZP 84/96 uznał, że "zawieranie umów najmu jest bez wątpienia tylko jednym ze sposobów gospodarowania zasobami mieszkaniowymi gminy" oraz uznał że "najem lokali mieszkalnych przez gminę jest jednym ze sposobów gospodarowania zasobami mieszkaniowymi gminy". Przytoczona opinia dotyczy zasobów mieszkaniowych należących do gminy, ma jednak zastosowanie do zasobów mieszkaniowych, będących przedmiotem własności innych jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych spółdzielnia jest obowiązana tworzyć fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali. Spółdzielnia mając obowiązek tworzenia funduszu remontowego, tworzy go zgodnie z ustawą a odpis na fundusz remontowy od tych lokali stanowi koszt uzyskania przychodu i lokale jako zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych i nie podlegają amortyzacji w myśl art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych wartość środków trwałych finansowanych bezpośrednio z funduszu udziałowego lub wkładów mieszkaniowych lub budowlanych nie zwiększa funduszu zasobowego; umorzenie wartości tych środków trwałych obciąża odpowiednio fundusz udziałowy lub wkłady mieszkaniowe i budowlane. Potwierdza to ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16c podając katalog rzeczy nie podlegających amortyzacji - amortyzacji nie podlegają budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe.

Niezaliczenie lokali użytkowych i garaży przydzielonych na warunkach spółdzielczego prawa do lokalu oraz lokali użytkowych i garaży, będących odrębną własnością finansowanych z wkładów budowlanych do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych spowoduje, że lokale te wypadną z katalogu rzeczy nie podlegających amortyzacji, o którym mowa w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Spółdzielni Mieszkaniowej:

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116, z późn. zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Przedmiotem działalności spółdzielni może być:

Spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin.

Jak wynika z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. na mocy art. 1 pkt 18 lit a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) wprowadzony został do ustawy art. 17 ust. 1 pkt 44, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych składają się wpływy z opłat pobieranych od lokatorów (czynszów) oraz pokrywane z nich koszty. Opłaty te (czynsze) kalkulowane są w takiej wysokości, aby pokrywały zarówno utrzymanie (koszty) lokali mieszkalnych, jak i pozostałych pomieszczeń przynależnych do nich oraz koszty ich zarządzania (administracji). Wynika to z ustaw w oparciu, o które funkcjonują podmioty zajmujące się gospodarką zasobami mieszkaniowymi (np. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych). Uwzględniając charakter opłat (czynszów) oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia "zasoby mieszkaniowe" użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Biorąc powyższe pod uwagę, odnosząc się do gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych mieszkańców oraz mają istotne znaczenie dla sprawnego funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowej. Zatem związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będą natomiast dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, a także dochody uzyskane z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do stanu faktycznego ujętego we wniosku Podatnika należy stwierdzić, że:

Ad 1

Lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie) i dochód uzyskany z tego tytułu nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad 2 i 3

Przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, z których tytułu dochód, o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, będzie wolny od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, stanowią:

Ad 4

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

W przedmiotowej sytuacji tą odrębną ustawą jest ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. D. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), która w art. 6 ust. 3 nakłada na spółdzielnie obowiązek tworzenia funduszu na remonty zasobów mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno - wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe, zwane środkami trwałymi.

Zatem odpisy na fundusz remontowy od lokali mieszkalnych oraz od garaży, w których nie jest prowadzona działalność gospodarcza zaliczanych do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi mienie spółdzielni i jednocześnie stanowią koszty uzyskania przychodów przez co pomniejszają przychód a w konsekwencji dochód do opodatkowania.

Od lokali mieszkalnych oraz od garaży, w których nie jest prowadzona działalność gospodarcza zaliczanych do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych, nie należy naliczać amortyzacji.

Wymienione przez wnioskodawcę lokale użytkowe, nie są zasobami mieszkaniowymi i w tej części odpis na fundusz remontowy nie stanowi kosztów uzyskania przychodów związanych z tymi zasobami.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl przepisu art. 16a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

W kwestii amortyzacji lokali użytkowych znajdujących się w budynkach mieszkalnych zaliczonych do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych stwierdza się iż zasady gospodarki finansowej spółdzielni mieszkaniowej powinny rozstrzygać czy w odniesieniu do lokali użytkowych finansowanych z funduszu zasobowego stosowane będzie umorzenie wartości tych lokali pomniejszające fundusz zasobowy spółdzielni, czy też będą naliczane odpisy amortyzacyjne w ciężar kosztów działalności, którym te lokale służą.

A zatem to sama spółdzielnia decyduje o umorzeniu lub amortyzacji lokali użytkowych finansowanych z funduszu zasobowego.

Lokale użytkowe (niemieszkalne), co do zasady, są odrębnymi środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji. Jednakże amortyzacji podatkowej nie podlegają budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe (art. 16c pkt 2 ustawy o p.d.o.p.). W odniesieniu do lokali użytkowych finansowanych z funduszu zasobowego) uznaje się, że jeżeli spółdzielnia podejmie decyzję o naliczaniu odpisów amortyzacyjnych od określonego lokalu użytkowego, taki środek trwały podlegać będzie odpisom amortyzacyjnych na podstawie przepisów podatkowych, pod warunkiem że nie zostanie zaliczony do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub nie służy działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe.

Zwolnieniu podlegają jedynie dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowym. Nie mogą zatem być nim objęte dochody osiągane z innej działalności, jaką jest, np. utrzymanie substancji lokali użytkowych (niemieszkalnych).

Jeżeli zatem spółdzielnia wykazuje niepodlegające zwolnieniu dochody uzyskane z wykorzystania (wynajmu) lokali użytkowych, to uzasadnione jest podjęcie przez spółdzielnię decyzji o amortyzacji podatkowej tych lokali i obciążeniu odpisami amortyzacyjnymi kosztów uzyskania przychodów, wpływających na zmniejszenie dochodu do opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.