IP-PB3-423-273/08-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu 8 lutego 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualne przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków poniesionych na usługi marketingowe za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nie dostarcza sprzedawanych przez siebie towarów bezpośrednio do sklepów detalicznych, czy też sklepów detalicznych zgrupowanych w sieciach sprzedaży detalicznej: Pod pojęciem "sklep" czy też "sklep detaliczny" wnioskodawca rozumie podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego towarami, w tym towarami pochodzącymi od Wnioskodawcy. Wnioskodawca sprzedaje towar do dystrybutorów (hurtowników), którzy następnie sprzedają towar do tych sklepów. Wnioskodawca jednak zawiera ze sklepami (podmiotami reprezentującymi sieci sklepów) umowy w oparciu o które sklepy te świadczą wnioskodawcy usługi określane jako usługi marketingowe polegające na:

* bieżącym rozpoznawaniu aktualnych potrzeb danego rynku lokalnego nabywców towarów w oparciu o prowadzone badania i statystykę w celu kształtowania listy asortymentowej sprzedaży i jej dostosowania odpowiednio do potrzeb danego rynku, dla zapewnienia jak najlepszej rotacji towarów,

* eksponowaniu w sklepach produktów oraz materiałów promocyjnych dostarczonych przez Wnioskodawcę na podstawie indywidualnych uzgodnień,

* zapewnienie odpowiedniej lokalizacji towarów wnioskodawcy w sklepach, odpowiedniej ich ekspozycji i zadbanie o dostępność towarów dla klienta,

* organizowaniu w sklepach różnych akcji promocyjnych, w tym prezentacji i degustacji,

* redagowaniu i wydawaniu różnego rodzaju tzw. gazetek promocyjnych uwzględniających aktualną ofertę sprzedaży wnioskodawcy,

* zapewnianiu ciągłości sprzedaży poszczególnych asortymentów towarów poprzez realizację odpowiedniego systemu zamówień.

Za te usługi wnioskodawca płaci sklepom wynagrodzenie zaliczając je do kosztów uzyskania przychodów. Wynagrodzenie za usługi ustalane jest w różny sposób, najczęściej jednak jest ono zmienne, a jego wartość uzależniona jest od wartości zakupów realizowanych przez dany sklep w hurtowni, która w stosunku do tego sklepu pełni rolę dystrybutora towarów wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z tym przepisem, aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki pozytywne tj. wydatek musi zostać poniesiony (odpis kosztowy musi być dokonany), celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz warunek negatywny tj. wydatek (odpis) nie może znajdować się w katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Bez wątpienia wydatki wnioskodawcy związane z wypłatą sklepom wynagrodzenia w stanie faktycznym sprawy służą zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodu a także uzyskania przychodu. Działania marketingowe sklepów dotyczące towarów pochodzących od Wnioskodawcy wpływają pośrednio na wzrost przychodów. Np. właściwa ich ekspozycja (na wysokości wzroku potencjalnego nabywcy) zwiększa ich przewagę konkurencyjną, gdy klient ma do wyboru kilka podobnych towarów. Tzw. gazetka informuje o ofercie towarowej sklepu obejmującej towary pochodzące od wnioskodawcy. Należy przy tym zważyć, że towary te są zindywidualizowanymi towarami wnioskodawcy chronionymi w obrocie w zakresie ich oznaczeń i innych cech identyfikujących (nazwy i wygląd objęty ochroną prawną na rzecz wnioskodawcy lub innych producentów jednakże reprezentowanych na rynku przez wnioskodawcę). Stąd działania marketingowe nakierowane na te konkretne towary o indywidualnych oznaczeniach i cechach mogą służyć tylko wnioskodawcy, a więc koszty tych działań odnoszących się do towarów o zindywidualizowanych cechach pozostawać mogą jedynie w związku z przychodami wnioskodawcy służąc ich zachowaniu i zabezpieczeniu. Jeżeli działania sklepów są prowadzone zgodnie z zasadami określonymi przez Wnioskodawcę mają one wpływ na zapotrzebowanie sklepu na towar wnioskodawcy, co z kolei pozostaje w bezpośrednim związku z wielkością zakupów sklepu w hurtowni i hurtownika u wnioskodawcy. Jeżeli sklepy dobrze eksponują i promują towar, towar lepiej się sprzedaje - co wpływa na wzrost zapotrzebowania sklepów na ten towar. Sklepy kupują więcej towaru w hurtowni, a w tej sytuacji wnioskodawca sprzedaje więcej towaru hurtownikowi. W ten sposób działania stymulujące prowadzone przez wnioskodawcę wobec sklepów pozostają w oczywistym związku z jego przychodami, mimo tego, że nie realizuje on na rzecz sklepów sprzedaży towarów. Tak więc opisane wydatki, jako że nie znajdują się w katalogu negatywnym (art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), spełniając obie przesłanki pozytywne z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowią dla wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot "w celu" oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża podatnika bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Zgodnie bowiem z obowiązującą w prawie cywilnym zasadą ciężaru dowodu, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne (art. 6 Kodeksu cywilnego).

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, wydatki Spółki poniesione na wypłatę sklepom wynagrodzenia w zamian za świadczone usługi marketingowe, po spełnieniu warunków zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.