IP-PB3-423-27/07-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U.z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U.Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2007 r. (data wpływu 25 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie gadżetów opatrzonych logo firmy, przekazywanych obecnym lub potencjalnym klientom, jako wydatki na materiały reklamowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie gadżetów opatrzonych logo firmy, przekazywanych obecnym lub potencjalnym klientom, jako wydatków na materiały reklamowe.

Jak wynika z przedmiotowego wniosku, Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie handlu sprzętem i urządzeniami naukowo-pomiarowymi. W związku z tym w ramach reklamy przekazujemy nieodpłatnie klientom względnie potencjalnym klientom zakupione gadżety reklamowe (kubki, kalendarze, długopisy, smycze itp.) z umieszczonym na nich logo spółki z nazwą i adresem i/lub nr telefonu i/lub stroną internetową. Gadżety reklamowe, o których mowa wyżej, wręczane są klientom względnie potencjalnym klientom na wszelkiego rodzaju organizowanych imprezach reklamowych (targi, wystawy, seminaria itp.) oraz przy nabyciu przez kontrahentów towarów firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku przekazania nieodpłatnie w ramach reklamy zakupionych gadżetów (kubki, kalendarze, długopisy, smycze itp.) z umieszczonym na nich logo firmy z nazwą i adresem i/lub nr telefonu i/lub strona internetową klientom względnie potencjalnym klientom ma zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, nie znajduje zastosowania ww. przepis podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ przyjmuje się, że zasadniczym celem reklamy jest pozyskanie nowych klientów, jak również utrzymanie współpracy z dotychczasowymi. Reklama nie musi dotyczyć wyłącznie usługi czy towarów, ale także marki czy też samej firmy. Wręczenie gadżetów reklamowych firmy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest jednym z środków wyrazu reklamy przedsiębiorstwa mającej na celu:

* poszerzenie wiedzy nabywców względnie przyszłych nabywców o towarach handlowych firmy, ich cechach i przeznaczeniu oraz zachęcenia do ich nabycia, od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego,

* osiągnięcie zwiększenia przychodów firmy,

* utrwalenie u nabywców znaku firmowego zawartego w logo jako odniesienie do jakości oferowanych towarów.

W świetle powyższego jak również w oparciu o wyjaśnienia zamieszczone na stronach internetowych Krajowej Informacji Podatkowej, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na zakup gadżetów reklamowych (kubki, kalendarze, długopisy, smycze itp.) z umieszczonym na nich logo firmy, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych który stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 16 ust. 1 w/cyt. ustawy.

Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ponieważ pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej należy w tym zakresie kierować się wykładnią językową i orzecznictwem sądowym. Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego" pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo PWN, Warszawa 2002), reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Na gruncie orzecznictwa sądowego zaś można przyjąć, że w przypadku firmy reprezentacja to "dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów" (wyrok NSA z dnia 26 września 2000 r.- sygn. akt III SA 1994/99). Przekazywanie gadżetów o znacznej wartości opatrzonych logo firmy klientom, zarówno na gruncie orzecznictwa jak i w praktyce gospodarczej, kojarzone jest z kształtowaniem pozytywnego wizerunku firmy, tym samym zawiera się w sferze szeroko pojętej reprezentacji firmy.

W złożonym wniosku Spółka prezentuje stanowisko, że w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przekazywanie gadżetów ma charakter reklamowy.

Wobec braku definicji pojęcia reklamy w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych również w tym miejscu należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak: stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś" (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że "celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki" (wyrok NSA z dn.14 listopada 2002 r. -sygn. Akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy podkreślić, że Wnioskodawca przedstawił zarówno listę gadżetów jak i okoliczności ich wręczania jako zbiór otwarty-"itp.". W związku z powyższym nie można jednoznacznie przyjąć, że wśród przekazywanych przez Spółkę gadżetów opatrzonych logo firmy znajdują się wyłącznie przedmioty o niskiej wartości (wymienione w piśmie), skierowane do szerokiego kręgu odbiorców i wręczane tylko podczas imprez ogólnodostępnych.

W przypadku gadżetów o niewielkiej wartości, wydawanych masowo potencjalnym klientom, można przyjąć za Wnioskodawcą, że nie pełnią one funkcji reprezentacyjnej, gdyż ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy) stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na gadżety o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy z nazwą i adresem i/lub nr telefonu i/lub strona internetową (np. długopisy, kubki, smycze), wręczane klientom bądź potencjalnym klientom podczas imprez zbiorowych takich jak: ogólnodostępne targi, wystawy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Natomiast w przypadku przekazywania przez Wnioskodawcę gadżetów o wyższej wartości, wyselekcjonowanym klientom lub potencjalnym klientom to mimo, iż będą one oznakowane logo firmy z nazwą i adresem i/lub nr telefonu i/lub strona internetową, gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami, wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe, ponieważ nie każdy wydatek poniesiony na nabycie gadżetów opatrzonych logo firmy może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest bowiem na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Odnosząc się do informacji zawartej na stronach internetowych Krajowej Informacji Podatkowej należy zauważyć, że dokonano tam wyraźnego rozróżnienia między katalogiem gadżetów opatrzonych logo firmy i mających charakter reklamowy - są to przedmioty o małej wartości jednostkowej, np. kubek, smycz, kartka świąteczna, a wydatkami o charakterze reprezentacyjnym: pióro, kalendarz, alkohol, kosmetyki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.