IP-PB3-423-262/07-2/GJ - Zaliczenie do kosztów delegacji pracowników związanych z prowadzeniem spraw socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwowego Przedsiębiorstwa X, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2008 r. (data wpływu 8 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów delegacji pracowników związanych z prowadzeniem spraw socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów delegacji pracowników związanych z prowadzeniem spraw socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych ma obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W związku z funkcjonowaniem tego funduszu, X ponosi koszty delegacji pracowników związane z prowadzeniem spraw socjalnych takich jak np. przejazd w ramach opieki nad dziećmi wyjeżdżającymi na kolonie, ustalenie regulaminu socjalnego, udział w Komisjach Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty delegacji pracowników związane z prowadzeniem spraw socjalnych w zakresie wskazanym wyżej, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów X, czy też powinny być pokrywane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS). Przez działalność socjalną, o której mowa w ustawi o ZFŚS należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W ocenie X, wydatki związane z prowadzeniem spraw socjalnych takich jak np. przejazd w ramach opieki na dziećmi wyjeżdżającymi na kolonie, ustalenie regulaminu socjalnego czy udział w Komisjach Socjalnych nie mieszczą się w definicji działalności socjalnej, a zatem nie mogą być finansowane ze środków funduszu. Ponadto jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 lutego 2007 r., sygn. III S.A./Wa/4283/06 " działalność socjalna jest wykonywana wtedy, gdy ma na względzie interes pracownika, a nie w przypadku, kiedy pracodawca podejmuje działania na rzecz pracownika, ale ze względu na swój interes ekonomiczny". Opisane wydatki nie są przeznaczone na indywidualne potrzeby pracownika, ale wiążą się z funkcjonowaniem funduszu, którego administratorem jest pracodawca ustawowo zobligowany do jego utworzenia. Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Warunek ten opisany w stanie faktycznym również nie został spełniony ze względu na brak wyodrębnionej grupy pracowników, na rzecz których przeznaczone zostałyby te wydatki. Stanowisko to potwierdził Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 20 sierpnia 2001 r., sygn. Akt I PKN 579/00- " pracodawca administrujący środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie może ich wydatkować niezgodnie z regulaminem zakładowej działalności socjalnej, którego postanowienia nie mogą być sprzeczne z zasadą przyznawania świadczeń według kryterium socjalnego tj. uzależniającego przyznawanie ulgowych usług i świadczeń wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu".

Biorąc pod uwagę powyższe, X stoi na stanowisku, iż przedmiotowe koszty, jako nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto niewywiązanie się z obowiązku wynikającego z ustawy o ZFŚS podlega karze grzywny na podstawie art. 12a ust. 1 powołanej ustawy. Wobec tego, zdaniem Poczty koszty delegacji pracowników związane z prowadzeniem spraw socjalnych takich jak np. przejazd w ramach opieki na dziećmi wyjeżdżającymi na kolonie, ustalenie regulaminu socjalnego, udział w Komisjach Socjalnych jako służące zabezpieczeniu źródła przychodu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko X w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Pocztę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.