IP-PB3-423-256/08-2/KR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2008 r. (data wpływu 6 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu potrącenia kosztów podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości stosowanych przez Spółkę zasad potrącania kosztów w czasie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Spółka z o.o. ponosi wydatki związane z działalnością gospodarczą. Szereg tych wydatków ma charakter pośredni, są to koszty dotyczące całokształtu działalności spółki związane z jej funkcjonowaniem, takie jak koszt usług telekomunikacyjnych. Okresy rozliczeniowe są miesięczne, tj. dostawca usług wystawia fakturę za okres jednego miesiąca. Dostawca usług wystawia Spółce fakturę za miesiąc grudzień 2007 r., którą Spółka otrzymuje w miesiącu styczniu 2008 r.. Na fakturze widnieje data wystawienia faktury, a także data sprzedaży. Spółka przypisuje te koszty pośrednie do okresu, którego dotyczą, tj. daty wystawienia faktury i okresu, którego faktura dotyczy (w tym przypadku - grudnia 2007 r.) przez dostawcę usług, a nie według daty wpływu tego dokumentu do Spółki, tj. - w tym przypadku - w styczniu 2008 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo przypisuje koszty pośrednie związane z wykonaniem usług telekomunikacyjnych do okresu rozliczeniowego według daty wystawienia faktury przez dostawcę tych usług.

Zdaniem wnioskodawcy, dla rozpoznania momentu poniesienia danego kosztu pośredniego jako kosztu uzyskania przychodu istotny jest moment jego poniesienia, gdyż zawarta w art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. zasada dotycząca potrącalności w czasie kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów odwołuje się do tego momentu. Moment ten określa art. 15 ust. 4e ustawy o pop zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto dany koszt jako koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zdaniem podatnika ustawodawca przesądził, że koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. rozpoznawane są nie na zasadzie kasowej, a więc z momentem faktycznego poniesienia danego kosztu przez podatnika skutkującego uszczupleniem jego majątku lecz na zasadzie memoriałowej, tj. z momentem księgowego ujęcia (poniesienia) danego kosztu przez podatnika. Ustawodawca nie rozstrzygnął jednoznacznie tak jak w przypadku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów jest dzień wystawienia faktury czy rachunku lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b ustawy o p.d.o.f.). Pomimo braku wyżej wymienionego zapisu w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca nie uzależnił momentu ujęcia danego kosztu w księgach rachunkowych od dnia (daty) otrzymania faktury. Zdaniem Spółki okolicznością decydującą o momencie zaliczenia danego wydatku niezwiązanego bezpośrednio z konkretnym przychodem w koszty podatkowe powinna być data wystawienia faktury przez dostawcę usług telekomunikacyjnych tak jak ma to miejsce w przypadku identycznych usług rozliczanych na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Innymi słowy dzień otrzymania faktury za dany okres rozliczeniowy - przez podmiot podlegający reżimowi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie powinien być traktowany odmiennie niż podatnik rozliczający takie same usługi na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych i ujmujący koszt w księgach z datą wystawienia faktury dokumentującej wykonanie usługi w danym okresie rozliczeniowym. Nie sposób bowiem przyjąć, że data otrzymania faktury dokumentującej wykonanie usługi ma jakikolwiek wpływ na moment ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Takie stanowisko stałoby w sprzeczności z istotą rozliczenia kosztu w ujęciu memoriałowym, która to metoda wynika wprost z art. 15 ust. 4e o podatku dochodowym od osób prawnych. Niewątpliwie posiadanie faktury przez nabywcę usług jest konieczne - w ogóle - dla udokumentowania kosztu, a tym samym dla wykazania prawidłowości i rzetelności rozliczenia wysokości m.in. podatku dochodowego. Jednakże moment otrzymania faktury nie jest warunkiem ustawowym zaksięgowania kosztu w księgach. Zdaniem podatnika nie byłoby racjonalne przeprowadzenie księgowania z datą otrzymania faktury, gdyż powyższe uzależniałoby prawo podatnika do obniżenia przychodu o wydatek będący kosztem od zdarzeń w tym wypadku irrelewantnych prawnie jak ilość dni które zajmuje przesłanie faktury pocztą.

Podsumowując: zdaniem podatnika koszt inny niż bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodu powinien zostać ujęty w księgach rachunkowych z datą wystawienia faktury pomimo, że wykonanie technicznych czynności związanych z księgowaniem nastąpi najwcześniej w dacie otrzymania faktury. Ponadto odmienne traktowanie daty zaksięgowania danego kosztu w księgach na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych byłoby niczym nie uzasadnionym różnicowaniem podmiotów znajdujących się w takiej samej sytuacji faktycznej.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Dla poprawności dokonania odliczenia ważne jest również ustalenie, w którym okresie rozliczeniowym podatnik może dokonać potrącenia kosztów podatkowych. W przypadku kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - a do takich należy zaliczyć wydatki z tytułu nabycia usług telekomunikacyjnych - zastosowanie ma art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Co do zasady koszty pośrednie, należy rozliczyć w dacie poniesienia kosztu. Przy czym ustawodawca przez pojęcie "data poniesienia kosztu" każe rozumieć dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych. Nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego " ujęcie jako kosztu" tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości, w tym m.in. zachowania zasady współmierności przychodów i kosztów o której mowa w art. 6 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), zgodnie z którą w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty.

Jak wynika z przedstawionego wniosku Spółka ujmuje jako koszt fakturę dotyczącą usługi telekomunikacyjnych za miesiąc grudzień 2007 w księgach roku 2007. Tym samym wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w roku 2007.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.