IP-PB3-423-17/08-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2007 r. (data wpływu 17 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania kosztów pośrednich na przełomie miesięcy i roku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania kosztów pośrednich na przełomie miesięcy i roku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka, zgodnie z przyjętą polityką rachunkową, zalicza koszty pośrednie do kosztów danego miesiąca, na podstawie faktury otrzymanej fizycznie przez Spółkę w miesiącu następnym do 15 dnia następnego miesiąca. Z kolei koszty pośrednie danego miesiąca udokumentowane fakturą otrzymaną po 15 dniu następnego miesiąca są księgowane do kosztów dla celów rachunkowych w miesiącu następnym. Dla celów podatkowych Spółka przyjęła analogiczne zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków stanowiących koszty pośrednie. Koszty pośrednie danego miesiąca wynikające z faktur, które Spółka otrzyma do 15 następnego miesiąca, dla Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów danego miesiąca, zaś koszty pośrednie wynikające z faktur, które wpłyną po 15 następnego miesiąca Spółka zalicza do kosztów uzyskania następnego miesiąca.

Analogiczne zasady rozliczania faktur dotyczących kosztów pośrednich Spółka stosuje w zakresie faktur otrzymanych na przełomie lat podatkowych. Wszystkie faktury dokumentujące poniesienie kosztów pośrednich związanych z danym rokiem, które wpłynęły do Spółki do dnia 31 grudnia danego roku są księgowane bezpośrednio do kosztów tego roku podatkowego. Koszty pośrednie udokumentowane fakturami, które wpłyną do Spółki do 15 stycznia następnego roku, są zarachowane w księgach rachunkowych poprzedniego roku, zaś te które wpłyną po 15 stycznia są zarachowane w księgach następnego roku. Dla celów podatkowych Spółka przyjęła analogiczne zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków stanowiących koszty pośrednie jak zasady przyjęte dla celów rachunkowych.

We wniosku Spółka podała opis sposobu dekretacji i modyfikacji tych dekretacji w zależności od daty wpływu faktur otrzymanych na przełomie miesięcy i lat podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad.1 Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Definicję " dnia poniesienia kosztu" reguluje przepis art. 15 ust. 4e ustawy, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z powyższych regulacji wynika, że w celu określenia momentu, w którym koszty pośrednie powinny być zarachowane do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest ustalenie zakresu pojęcia " dzień poniesienia kosztu". W ocenie Spółki pod tym pojęciem należy rozumieć dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który Spółka wskazała w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany. Dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych. Za przyjęciem takiej interpretacji przemawia wykładnia literalna art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy przy tym zwrócić uwagę na rozróżnienie zakresu pojęciowego dwóch terminów: "dzień, na który ujęto koszt w księgach" oraz "dzień, w którym ujęto koszt w księgach", w którym pierwszy oznacza dzień, w którym dany wydatek w księgach rachunkowych stał się kosztem, zaś drugi dzień faktycznego (technicznego) zapisu określonej transakcji gospodarczej w księgach rachunkowych podatnika. Powyższe rozróżnienie istotne z punktu widzenia zasad rachunkowości szczególnie zasady współmierności przychodów i kosztów poniesionych przez podmiot gospodarczy ustawodawca uwzględnił również w konstrukcji art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym uzależnił poniesienie kosztu nie od dnia, w którym dokonano zapisu technicznego kosztu w księgach rachunkowych, lecz od dnia (okresu), z którym wiąże się poniesiony koszt w myśl zasad prawa bilansowego. Za przyjęciem przytoczonego wyżej stanowiska przemawia także wykładnia celowościowa ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą zasady dotyczące rozliczania kosztów w czasie na gruncie prawa podatkowego mają być zbliżone do zasad przewidzianych na gruncie prawa bilansowego.

Ad. 2 W ocenie Spółki takie same zasady rozliczenia kosztów uzyskania przychodów jak na przełomie miesięcy powinny zostać przyjęte do rozliczania kosztów pośrednich na przełomie poszczególnych lat podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.