IP-PB3-423-162/07-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla używanego środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 4 stycznia 2007 r. Spółka nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego od osoby fizycznej posiadającej lokal na podstawie przydziału od 28 lipca 2000 r. Spółka wprowadziła lokal do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wynajmowała go osobie fizycznej na cele mieszkalne. Od lutego do sierpnia 2007 r. dokonywała odpisów amortyzacyjnych według stawki 2,5% i zaliczała je do kosztów uzyskania przychodów. Dnia 20 sierpnia 2007 r. na podstawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych dokonano przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności. Z przekształceniem w formie aktu notarialnego wiązały się dodatkowe koszty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od miesiąca września 2007 r. Spółka jako właściciel lokalu może ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla używanego lokalu mieszkalnego w wysokości 10% od podstawy ustalonej przy nabyciu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, powiększonej o wydatki związane z ustanowieniem odrębnej własności lokalu i pomniejszonej o dokonane od lutego do sierpnia 2007 r. odpisy amortyzacyjne.

Zdaniem wnioskodawcy, lokal przed nabyciem go przez Spółkę w styczniu 2007 r. był użytkowany na podstawie przydziału od 2000 r., jest zatem używanym środkiem trwałym w rozumieniu art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro z dniem 20 sierpnia 2007 r. wygasło spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu i tym samym nie znajduje zastosowania ograniczenie wynikające z art. 16h ust. 2 ustawy, Spółka może potraktować przedmiotowy lokal mieszkalny jako środek trwały po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych i ustalić indywidualną stawkę odpisów amortyzacyjnych w wysokości 10%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Z punktu widzenia definicji środków trwałych zalicza się do nich rzeczowe składniki majątku, które stanowią własność lub współwłasność podatnika, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ust. 1 ustawy).

Sformułowana dla celów podatkowych definicja wartości niematerialnych i prawnych zalicza do nich przykładowo wymienione prawa majątkowe, nabyte przez podatnika, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, stanowiące jego własność lub współwłasność m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Zgodnie z art. 16m ust. 4 ustawy odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

W przedmiotowej sprawie, wnioskodawca posiadając spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zgodnie z przepisem art. 16m ust. 4 amortyzował je stosując stawkę 2,5%. W dniu 20 sierpnia 2007 r. aktem notarialnym dokonano przekształcenia ograniczonego prawa rzeczowego, jakim jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w nieograniczone prawo rzeczowe - własność lokalu. Zmiana statusu prawnego lokalu wpływa również na stawkę amortyzacji. Stawka dla lokalu mieszkalnego, będącego odrębną własnością Spółki wynosi - 1,5%. Jednak dla używanych środków trwałych mogą być ustalone indywidualnie stawki amortyzacyjne - art. 16j ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16j ust. 1 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 1 określa warunki dla amortyzacji m.in. używanych lokali mieszkalnych, od których spełnienia uzależnia prawo do zastosowania stawki 10%:

W przedmiotowej sprawie prawo do lokalu mieszkalnego w okresie od stycznia do sierpnia 2007 r. było zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych; z chwilą zmiany formy prawnej, lokal mieszkalny stał się środkiem trwałym i jako taki został wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji. Ustawodawca zastrzegł minimalny okres amortyzowania używanych lokali mieszkalnych wpływający na stawkę amortyzacji, która nie może być wyższa niż 10%. Lokal mieszkalny niezależnie od jego statusu był wykorzystywany od 2000 r., a zatem warunek wykorzystywania lokalu przez okres 60 miesięcy, zanim został zakupiony przez Spółkę, został spełniony.

Odnośnie kontynuacji amortyzacji lokalu mieszkalnego, który po okresie kilku miesięcy będąc spółdzielczym własnościowym prawem amortyzowanym jako wartość niematerialna i prawna, będzie następnie amortyzowany jako środek trwały, należy zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego. Wartością początkową będzie wartość nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu powiększona o koszty poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania czyli w przedmiotowej sprawie do 20 sierpnia 2007 r. Zatem wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego podwyższają wartość początkową. Z kolei odpisy amortyzacyjne już dokonane od wartości niematerialnej i prawnej zmniejszają wartość początkową. Odpisy amortyzacyjne są dokonywane zgodnie z zasadą, wyrażoną w art. 16h ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową.

A zatem w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.