IP-PB3-423-150/08-2/DG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na upominki oraz organizację spotkania promocyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2008 r. (data wpływu 21 stycznia 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na upominki oraz organizację spotkania promocyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na upominki oraz organizację spotkania promocyjnego, które jak stwierdza Spółka, zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego stanowią reklamę produktów leczniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest producentem oraz dystrybutorem środków farmaceutycznych. Spółka, w ramach działalności promocyjnej, przekazuje różnego rodzaju upominki, głównie personelowi podmiotów prowadzących działalność w zakresie obrotu produktami leczniczymi (hurtownie farmaceutyczne, apteki) oraz lekarzom. Upominki te są rozdawane podczas spotkań promocyjnych mających na celu informowanie lub zachęcanie do stosowania produktów leczniczych. Celem spotkań promocyjnych jest zwiększenie liczby przepisywanych recept oraz sprzedaży produktów Spółki. Spotkania stanowią element reklamy w rozumieniu art. 52 ust. 1 Ustawa z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 553 z późn. zm.). Upominki stanowią: akcesoria komputerowe, sprzęt biurowy, materiały biurowe, sprzęt i wyposażenie medyczne oraz inne przedmioty (kwiaty cięte, smycze, art. spożywcze, czajnik bezprzewodowy). Wartość każdego z wręczanych upominków nie przekracza kwoty 100 PLN brutto. Każdy z upominków oznaczony jest logo firmy lub też logo produktu.

Dodatkowo podczas spotkań promocyjnych organizowany jest skromny poczęstunek. Poczęstunkiem tym jest albo zakup usługi gastronomicznej albo zakup artykułów spożywczych (żywność, słodycze, napoje) w celu przygotowania poczęstunku.

Poniżej szczegółowy wykaz wręczanych upominków:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na zakup ww. upominków oraz na organizację spotkania promocyjnego wraz z organizacją poczęstunku, które zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego stanowią reklamę, jak również w świetle Ustawy NFZ nie stanowią nieuzasadnionej korzyści majątkowej mogą zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Wydatki Spółki poniesione na organizację spotkań promocyjnych, w tym wartość przedmiotowych upominków, stanowią koszt uzyskania przychodów, gdyż organizacja spotkań promocyjnych oraz wręczanie upominków opatrzonych logo firmy lub logo produktu zgodnie z orzecznictwem organów podatkowych oraz regulacjami Prawa farmaceutycznego stanowią reklamę środków leczniczych oraz nie stanowią nieuzasadnionej korzyści w rozumieniu przepisu art. 63a ustawy NFZ. Spółka jako producent oraz dystrybutor środków farmaceutycznych, podlega reżimowi Prawa farmaceutycznego oraz Ustawy o NFZ.

Zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego za reklamę produktów leczniczych uznaje się działalność polegającą na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mającą na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych (art. 52 ust. 1 Prawa farmaceutycznego). W szczególności reklama produktów leczniczych obejmuje sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi (art. 52 ust. 2 pkt 5 Prawa farmaceutycznego). Wątpliwości, co do możliwości wręczania upominków wyjaśnia norma art. 58 ust. 3 Prawa farmaceutycznego przyznająca prawo do dawania lub przyjmowania przedmiotów o wartości materialnej nieprzekraczającej 100 złotych, związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy. Oznacza to, iż Spółka, na podstawie wyżej powołanego przepisu, może wręczać przedstawicielom podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu środkami leczniczymi oraz lekarzom upominki na spotkaniach promocyjnych dotyczących środków leczniczych, o ile upominek spełnia następujące przesłanki:

Zgodnie ze znowelizowanym art. 58 ust. 3 Prawa farmaceutycznego dozwolone jest wręczenie upominku o wartości nieprzekraczającej 100 zł, a także musi być spełniona dodatkowa przesłanka "związania z praktyką medyczną lub farmaceutyczną". Ustawodawca nie określa, jakiego rodzaju związek (pośredni czy bezpośredni) powinien łączyć wręczany przedmiot z praktyką medyczną lub farmaceutyczną. Możliwe są do przyjęcia dwie interpretacje powołanego przepisu. Pierwsza - rozszerzająca - pozwalająca na wręczanie upominków zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, związanych z wykonywaniem praktyki medycznej lub farmaceutycznej. Druga - zawężająca - pozwalająca na wręczanie prezentów jedynie bezpośrednio związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną. W ocenie podatnika bardziej właściwą interpretacją jest interpretacja rozszerzająca. W związku z powyższym, w naszej ocenie, owo "związanie" oznacza, więc przedmioty związane, chociaż pośrednio ze specyfiką branży medycznej. W zakres "związania" wchodzą też przedmioty, które służą jako wyposażenie, mogące służyć prowadzeniu działalności gospodarczej w postaci świadczenia usług (np. zegar ścienny, wentylator, klawiatura, myszka itp.). W tym miejscu należy zwrócić uwagę na regulacje zawarte w Ustawie o NFZ. Z dniem 29 września 2007 r. weszły w życie nowe przepisy penalizujące niektóre działania mogące mieć wpływ na obrót lekami refundowanymi. Normy te zostały zawarte w przepisach od art. 63a do art. 63c Ustawy o NFZ. Na podstawie art. 63a ust. 1 Ustawy o NFZ osoby prowadzące obrót lekami (lub wyrobami medycznymi) oraz osoby świadczące usługi farmaceutyczne, nie mogą żądać lub przyjmować nieuzasadnionej korzyści majątkowej dla siebie lub osoby trzeciej, w zamian za wykonanie lub powstrzymanie się od wykonania obowiązku służbowego, jeżeli jej uzyskanie jest uzależnione bezpośrednio lub pośrednio: 1) od poziomu obrotu lekami lub wyrobami medycznymi podlegającymi refundacji ze środków publicznych,

1. od takich działań tych osób, które prowadzą do zwiększenia poziomu sprzedaży leków lub wyrobów medycznych podlegających refundacji ze środków publicznych.

W ocenie podatnika upominek otrzymany przez aptekarza nie może zostać uznany za "nieuzasadnioną korzyść", skoro stanowi dozwoloną Prawem farmaceutycznym reklamę. Z tego powodu nie może być uznane za nieuzasadnioną korzyść" przekazywaną przedstawicielom podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu lekami refundowanymi. Zgodnie z brzmieniem art. 63a ust. 2 Ustawy o NFZ, w przypadku, gdy lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, felczer ubezpieczenia zdrowotnego oraz lekarz lub felczer niebędący lekarzem albo felczerem ubezpieczenia zdrowotnego, posiadający uprawnienia do wykonywania zawodu, zawarli z oddziałem NFZ umowę upoważniającą do wystawiania recept na leki podlegające refundacji ze środków publicznych, nie mogą oni żądać lub przyjmować nieuzasadnionej korzyści majątkowej dla siebie lub osoby trzeciej, w zamian za wykonanie lub powstrzymanie się od wykonania obowiązku służbowego, które prowadzą do zwiększenia poziomu sprzedaży leków lub wyrobów medycznych podlegających refundacji ze środków publicznych. Według stanowiska Spółki stosowanie tej metody reklamy w stosunku do promocji leków refundowanych jest dozwolone. Zatem nie ma ryzyka, iż czynności reklamowe wykonywane na podstawie ustawy Prawo farmaceutyczne w zakresie opisanym w stanie faktycznym mogą stanowić nieuzasadnione korzyści majątkowe wynikające z Ustawy o NFZ. W ocenie podatnika nie ma to, więc wpływu na fakt uznania bądź nie uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów służących do reklamy produktów farmaceutycznych jako działania niezgodnego z prawem. Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Zamknięty katalog wydatków wyłączonych przez ustawodawcę z kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Analiza przywołanego przepisu wskazuje, że jeśli dany wydatek nie został ustawowo wyłączony z kosztów - poprzez wymienienie go w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów a podatnik udokumentuje, że jego poniesienie miało na celu osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, to stanowi on koszt, któremu można przypisać miano kosztu uzyskania przychodów. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Natomiast koszty poniesione na reklamę stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć reprezentacja i reklama, dlatego też należy "przywołać" definicję ze Słownika Języka Polskiego (PWN, Warszawa 2003), zgodnie z którą reprezentacja to "okazałość lub wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną". W praktyce podatkowej utrwalił się pogląd, zgodnie z którym reprezentacja to działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi skierowane na zewnątrz firmy. Reklama zaś to "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś". Zakupione zatem przez Spółkę upominki oznakowane logo firmy lub logo produktu stanowią "nośnik" treści o charakterze informacyjno-reklamowym, który spełnia funkcję reklamową.

Organizacja spotkań promocyjnych skierowanych do osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi jest w rozumieniu Prawa farmaceutycznego, reklamą środków farmaceutycznych. Z tego względu niewątpliwie wydatki w zakresie organizacji spotkań promocyjnych mających na celu zwiększenie sprzedaży środków farmaceutycznych, jako wydatki poniesione na reklamę, a w konsekwencji na potencjalne zwiększenie sprzedaży (czyli przychodu) ma niewątpliwie związek z osiąganymi przychodami. Dodatkowo wydatki te nie zostały również wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (czyli w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT).

Wydatki na zakup przedmiotowych upominków oraz organizację spotkań promocyjnych przekładają się zatem w sposób pośredni na uzyskanie przez Spółkę przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów i dlatego też należy uznać, że stanowią one wydatek podlegający uwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów są nie tylko wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów ale również i takie, których co prawda nie można przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione związane z prowadzoną działalnością służąc zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów jako takiego.

W ocenie podatnika, wydatki poniesione na organizację poczęstunku dla osób uczestniczących w spotkaniu promocyjnym również stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż są bezpośrednio związane z samym spotkaniem promocyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Do katalogu kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ponieważ pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej należy w tym zakresie kierować się wykładnią językową i orzecznictwem sądowym. Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego" pod redakcją prof. M. S (Wydawnictwo ..., Warszawa 2002), reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Na gruncie orzecznictwa sądowego zaś można przyjąć, że w przypadku firmy reprezentacja to dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Przekazywanie gadżetów (prezentów) o znacznej wartości opatrzonych logo firmy klientom, zarówno na gruncie orzecznictwa jak i w praktyce gospodarczej, kojarzone jest z kształtowaniem pozytywnego wizerunku firmy, tym samym zawiera się w sferze szeroko pojętej reprezentacji firmy.

W złożonym wniosku Spółka prezentuje stanowisko, że w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przekazywanie różnego rodzaju upominków personelowi podmiotów prowadzących działalność w zakresie obrotu produktami leczniczymi (hurtownie farmaceutyczne, apteki) oraz lekarzom, podczas spotkań promocyjnych, jak i organizacja samego spotkania promocyjnego wraz z organizacją poczęstunku nie mają charakteru reprezentacji, są bowiem reklamą produktu leczniczego, której definicję zawiera przepis art. 52 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 z późn. zm.).

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, podobnie jak przy pojęciu reprezentacji, nie zawiera legalnej definicji reklamy, również w tym przypadku należy odwołać się do innych dziedzin, w których to pojęcie występuje. I tak, w ujęciu słownikowym, za reklamę należy uznać "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś" (Słownik Języka Polskiego ..., Warszawa 2002, pod redakcją prof. M S). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że "celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki". Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Pojęcie reklamy, w tym reklamy produktu leczniczego, zawarte zostało także w przepisach szczególnych, którymi w przedmiotowej sprawie są przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 52 ust. 1 i 2 ww. ustawy reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Obejmuje ona w szczególności:

Jednocześnie należy zauważyć, że w art. 53-64 ustawy zawarto szereg ograniczeń odnośnie reklamy produktu leczniczego. I tak: zgodnie z art. 58 ustawy Prawo farmaceutyczne zabrania się kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Przepisy te nie dotyczą dawania lub przyjmowania przedmiotów o wartości materialnej nieprzekraczającej kwoty 100 złotych, związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy uznać, że organizacja spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi, podczas których organizowany jest skromny poczęstunek, o ile wypełnia definicję reklamy produktu leczniczego i nie narusza przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne, w tym w szczególności jeżeli przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego spotkania, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast możliwość uznania wręczanych upominków za koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zależy od rozstrzygnięcia czy wymienione wydatki noszą cechy wydatków o charakterze reklamowym czy reprezentacyjnym.

Wnioskodawca przedstawiając wykaz wręczanych upominków, zaklasyfikował je do pięciu kategorii nazwanych ogólnie:

Ponieważ wymogi uznania upominku za reklamę produktu, wynikające z ustawy Prawo farmaceutyczne obejmują m.in. oznaczenie go znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy oraz powiązanie z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, w ocenie organu podatkowego znaczna część upominków wymienionych przez Spółkę wymogów tych nie wypełnia. Przykładowo: oprogramowanie antywirusowe, wentylator, drukarka, fax, zegar ścienny, wycieraczka przed drzwi, czajnik bezprzewodowy, kalkulator, niszczarka, telefon stacjonarny itp. mogą być związane z każdym rodzajem działalności gospodarczej czy nawet życiem codziennym i nie są charakterystyczne wyłącznie dla praktyki medycznej i farmaceutycznej. Dodatkowo pozostaje wątpliwe w jaki sposób umieszczany jest znak reklamujący daną firmę lub produkt (oczywiście w taki sposób by stanowił dostępny dla innych nośnik informacji o firmie lub produkcie) np. na żarówce, tonerze do drukarki, kwiatach ciętych, art. spożywczych (czekoladki, kawa) i In.

W związku z powyższym, w ocenie organu podatkowego tylko wydatki z grupy oznaczonej przez Spółkę Nr 4- sprzęt i wyposażenie medyczne- mogą być uznane za reklamę produktu leczniczego w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, jeżeli wypełniają wymogi tej ustawy. Tym samym będą one stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast do wydatków reklamowych nie można zaliczyć upominków, sklasyfikowanych przez podatnika jako: 1. akcesoria komputerowe, 2. sprzęt biurowy, 3. materiały biurowe, 5. inne. W tym przypadku kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje czy wydatki te wypełniają znamiona pojęcia reprezentacji, w rozumieniu wskazanym powyżej. Zdaniem organu podatkowego wręczanie wymienionych upominków, o bynajmniej wcale nie niskiej wartości jednostkowej, należy uznać za podejmowanie działań związanych z pozycją (prestiżem) firmy na rynku, kształtowaniem i utrwalaniem określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach kontrahentów i lekarzy, co oznacza że są one wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast upominki o niewielkiej wartości jednostkowej, oznaczone logo firmy lub produktu leczniczego, których obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, ze nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny firmy czy produktu stanowi jedynie swego rodzaju informację handlową (przykładowo oznaczone logo: długopisy, karteczki samoprzylepne, smycze, kubki) mogą być uznane za koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe, z tego względu, że nie wszystkie wymienione wydatki można uznać za niewyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.