IP-PB3-423-15/07-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2007 r. (data wpływu 16 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od prawnych w zakresie korekty przychodów należnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty przychodów należnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w roku obrachunkowym 2005/2006 wykonywała na terenie Niemiec roboty budowlane na trzech obiektach związane z dociepleniem budynków na zlecenie Firmy H. W. z G. Odbiory robót oraz fakturowanie odbywało się w okresach miesięcznych i przebiegało bez żadnych zakłóceń do chwili, gdy miał nastąpić odbiór końcowy. Odbiorów końcowych i rozliczeń budowy strona niemiecka nie dokonała pomimo wezwań ze strony Spółki kierowanych na piśmie. W tej sytuacji, działając w oparciu o przepisy VOB/B, które były częścią zawartych umów na roboty, Spółka dokonała odbiorów samoistnych na podstawie informacji o zakończeniu tych budów skierowanych do kontrahenta i na tej podstawie wystawiła faktury końcowe. Pomimo upływu terminu płatności strona niemiecka nie uregulowała należności wynikających z tych faktur i zaczęła zgłaszać najróżniejsze zastrzeżenia co do wykonanych przez Spółkę robót. W tej sytuacji Wnioskodawca utworzył w roku obrachunkowym 2005/2006 odpis aktualizujący te należności i skierował sprawę na drogę sądową przed sądem niemieckim. W dniu 6 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w Dreźnie wydał wyrok oddalający roszczenia Spółki, stwierdzając w uzasadnieniu, że odbiór robót nie nastąpił. Jednocześnie kancelaria prawna prowadząca sprawy Wnioskodawcy na terenie Niemiec poinformowała Spółkę, że szanse na wygranie tej sprawy w przypadku odwołania się do drugiej instancji są bardzo małe. W tej sytuacji Spółka zrezygnowała z dalszego prowadzenia sprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych faktów oraz wyroku sądu niemieckiego należy:

Zdaniem Spółki, skoro na podstawie wyroku sądu niemieckiego nie można należności wynikającej z faktury końcowej z roku obrachunkowego 2005/2006 uznać za przychód należny, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy, to należy w księgach bieżącego roku obrachunkowego dokonać korekty sprzedaży poprzez wystawienie faktur korygujących i rozwiązać odpis aktualizujący oraz złożyć korektę zeznania podatkowego za rok obrachunkowy 2005/2006.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Artykuł 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) stanowi, że przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Natomiast art. 12 ust. 3 ustawy stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei moment powstania przychodu określa przepis art. 12 ust. 3a ustawy, zgodnie z którym - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2005 r.do 31 grudnia 2006 r. - za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka po wykonaniu usług budowlanych wystawiła faktury końcowe. Przychód podatkowy powstał zatem, zgodnie z powołanym przepisem, w dniu ich wystawienia. Jak wynika z wniosku, do chwili obecnej nie zostały wystawione faktury korygujące, które potwierdziłyby inny przebieg operacji gospodarczej. Skutkiem braku faktury korygującej jest niemożność uznania, że przychód nie był należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Okoliczność skierowania przez niemieckiego odbiorcę sprawy na drogę sądową, w efekcie czego sąd stwierdził brak podstaw do przyjęcia, że nastąpił odbiór robót, czym potwierdził stanowisko dłużnika, który zakwestionował wierzytelność wynikającą z przedmiotowych faktur nie może stanowić samoistnej podstawy do pomniejszenia przychodu za rok 2005/2006. Wyrok sądu potwierdza bowiem jedynie, że na obecnym etapie umowa nie została jeszcze wykonana. Od dalszej decyzji stron zależy, czy wykonawca przeprowadzi kolejne prace, których efektem może być dokonanie odbioru końcowego robót budowlanych potwierdzone przez zlecającego, czy strony odstąpią od umowy i zostanie ona wyeliminowana z obrotu prawnego. W tym miejscu organ wydający interpretację pragnie zauważyć, że wnioskodawca w złożonym wniosku nie wystąpił o interpretację przepisów prawa podatkowego regulujących zasady wystawiania i korygowania faktur VAT (w szczególności potwierdzających wykonywanie usług budowlanych na nieruchomościach położonych poza Polską), tym samym interpretacja może odnosić się wyłącznie do przedstawionego stanowiska Spółki na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując powyższe, w świetle przedstawionego stanu faktycznego brak jest podstawy prawnej do obniżenia przychodów należnych roku podatkowego 2005/2006.

W opisanej sprawie znajdzie natomiast zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie którego kosztami uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 tej ustawy do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1.

Zgodnie z art. 35b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisu aktualizującego, w odniesieniu do należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców - w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności.

Przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności zostały określone w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności, jeżeli:

Wyliczenie to ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik może przedstawić inne dowody, które pozwalają na wyciągnięcie wniosku, że istnieje duże prawdopodobieństwo nieściągalności wierzytelności.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że wierzytelność wynikająca z faktur końcowych, została zakwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego. Powyższe wypełnia przesłankę wynikającą z art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. d), co pozwala na uznanie za koszt uzyskania przychodu ww. odpisu aktualizującego należności w bieżącym roku podatkowym.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zaliczenie odpisu aktualizującego wierzytelność w koszty uzyskania przychodów będzie skutkowało zwiększeniem przychodu do opodatkowania o kwotę tegoż odpisu w sytuacji, gdy ustaną przyczyny, dla których utworzono odpis (art. 12 ust. 1 pkt 4e ustawy) lub w sytuacji, gdy wierzytelności zostaną umorzone, przedawnione lub odpisane jako nieściągalne (art. 12 ust. 1 pkt 4d ustawy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.