IP-PB3-423-130/08-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008 r. (data wpływu 10 stycznia 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się dystrybucją filmów w sklasyfikowaną zgodnie z polską klasyfikacją wyrobów i usług w grupowaniu 92.12.10-00.00. W tym celu Spółka zakupuje prawa licencyjne na rozpowszechnianie tych filmów, które są amortyzowane począwszy od miesiąca następującego po miesiącu przyjęcia do użytkowania. Ponadto przed wprowadzeniem filmu do kin Podatnik ponosi koszty produkcji kopii filmowych oraz koszty promocji i reklamy. Prowadzona przez Spółkę ewidencja kosztów pozwala na przyporządkowanie kosztów do poszczególnych tytułów filmowych. Natomiast koszty nie przyporządkowane do poszczególnych tytułów filmowych np. dotyczące funkcjonowania biura, stanowią koszty ogólnego zarządu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku ze zmienionym z dniem 1 stycznia 2007 r. art. 15 ust. 1 do 4e prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wszystkie koszty poniesione w związku z wprowadzeniem filmów do kin są kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami i w związku z tym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zdaniem wnioskodawcy zmiana art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązująca od dnia 1 stycznia 2007 r. wprowadza podział kosztów na bezpośrednio i inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Zdaniem Spółki ponoszone wszystkie koszty dotyczące poszczególnych filmów, łącznie z odpisami amortyzacyjnymi praw licencyjnych, mają charakter kosztów bezpośrednich, w związku z czym mogą być potrącalne w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte przychody ze sprzedaży. Bezpośredni charakter tych kosztów wynika z tego, że można je powiązać z uzyskanymi przychodami ze sprzedaży konkretnych tytułów filmowych. Wydatki ponoszone na promocję i reklamę dotyczą konkretnych filmów, a nie szerokiego segmentu działalności firmy. Do kosztów pośrednich należy zaliczyć wyłącznie koszty ogólnego zarządu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 5 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Istotą umowy licencyjnej jest udzielenie przez podmiot, któremu wyłącznie przysługuje jakieś prawo do dobra o charakterze niematerialnym, upoważnienia do korzystania z tego prawa innemu podmiotowi na uzgodnionych warunkach. A zatem uzyskana przez licencjobiorcę licencja będzie u niego stanowiła wartość niematerialną i prawną, jeżeli umowa licencyjna będzie zawarta na czas dłuższy niż jeden rok, a wykorzystywana będzie przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego Spółka zakupuje prawa licencyjne na rozpowszechniane filmów, które są amortyzowane począwszy od miesiąca następującego po miesiącu przyjęcia do używania. Przed wprowadzeniem filmu do kin Podatnik ponosi także koszty produkcji kopii filmowych oraz koszty promocji i reklamy. Prowadzona przez Spółkę ewidencja kosztów pozwala na przyporządkowanie kosztów do poszczególnych tytułów filmowych. Koszty nie przyporządkowane do poszczególnych tytułów filmowych, to np. koszty ogólnego zarządu. Zdaniem Spółki ponoszone przez nią koszty dotyczące poszczególnych filmów, łącznie z odpisami amortyzacyjnymi praw licencyjnych, mają charakter kosztów bezpośrednich, dlatego powinny być potrącalne w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte przychody ze sprzedaży. Natomiast do kosztów pośrednich winny być zaliczone jedynie koszty ogólnego zarządu.

Mając powyższe przepisy na uwadze należy podkreślić, iż odpisy amortyzacyjne są szczególnym rodzajem kosztów uzyskania przychodów, wprowadzonym przez ustawodawcę. Wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (a więc także licencji na rozpowszechnianie filmów) nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Kosztem uzyskania przychodów będą natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Spółki w kwestii potrącalności odpisów amortyzacyjnych z tytułu praw licencyjnych w tym roku, w którym zostały osiągnięte przychody ze sprzedaży filmów, gdyż przepisy te dotyczą kosztów uzyskania przychodów dla których nie mają zastosowania przepisy dotyczące amortyzacji (a więc kosztów określonych w art. 15 ust. 1 ww. ustawy). A zatem kosztami uzyskania przychodów od wartości początkowej praw licencyjnych, tj. ceny nabycia tych praw (art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) będą odpisy amortyzacyjne.

Kosztami pośrednio związanymi z przychodami będą również koszty na promocję i reklamę, w związku z czym także w tym zakresie stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Kosztów na reklamę i promocję nie można bowiem przyporządkować konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów. Niemniej przedsiębiorca ponosi je, mając na uwadze potrzebę zaprezentowania oferowanych produktów czy usług. Koszty na reklamę i promocję są więc potrącalne w dacie poniesienia kosztu (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W zakresie zaś kosztów produkcji kopii filmowych, należy stwierdzić, iż wydatki te będą stanowiły koszty bezpośrednio związane z przychodami jakie Spółka uzyska w związku ze sprzedażą konkretnych filmów, a więc stosownie do art. 15 ust. 4 ww. ustawy winny być potrącalne w tym roku podatkowym, w którym Spółka osiągnie odpowiadające im przychody.

Z kolei koszty ogólnego zarządu będą stanowiły koszty pośrednie potrącalne w dacie poniesienia kosztu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.