IP-PB3-423-125/07-4/GJ

W odpowiedzi na wezwanie Spółki z dnia 29 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 13 listopada 2007 r. znak IP-PB3-423-125/07-2/GJ, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

Wnioskiem z dnia 23 sierpnia 2007 r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przedstawiając stan faktyczny:

Spółka ponosząc wydatki na cele reprezentacyjne, na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje do nich obniżenia kwoty podatku należnego oraz na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza je z kosztów uzyskania przychodów.

Nieodliczony podatek do towarów i usług zawarty w cenie wydatków na cele reprezentacyjne Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano pytanie w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację w kwocie netto bez podatku VAT czy brutto na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zaprezentowała stanowisko, że wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają wydatki na cele reprezentacji w kwocie netto, nie brutto, co powoduje, że podatek VAT jest kosztem podatkowym.

Organ wydający interpretację uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe, przyjmując, że nie odliczony podatek VAT nie stanowi kosztu podatkowego.

Podatnik w zakresie wydanej interpretacji z dnia 13 listopada 2007 r. wezwał organ w dniu 29 listopada 2007 r. (data wpływu - 3 grudnia 2007 r.) do usunięcia naruszenia prawa.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Spółka nie zgodziła się z wykładnią przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zastosowania w tym zakresie wykładni celowościowej. Zdaniem Spółki nie istnieje żadna podstawa prawna do zastosowania tej wykładni, w szczególności takiej podstawy nie daje ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), która wyłączyła możliwość zaliczania kosztów reprezentacyjnych w kwocie netto do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ ustawa ta nie zawiera żadnego sformułowania i żadnego zapisu, z którego taką interpretację można byłoby wywieść. Jak wynika z bogatego w tym zakresie orzecznictwa sądów administracyjnych, wykładnia systemowa i celowościowa może mieć zastosowanie tylko wówczas, gdy wykładnia gramatyczna budzi wątpliwości. W przeciwnym razie mamy do czynienia z postępowaniem contra legem. Mający zastosowanie w przedmiotowej sprawie przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zawiera enumeratywne wyliczenie sytuacji pozwalających na zaliczenie w ciężar kosztów naliczonego podatku VAT, a do sytuacji takich należą również wydatki na cele reprezentacji jest sformułowany jasno i literalne brzmienie nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłączył stosowania w tym zakresie omawianego przepisu. Spółka wymieniła szereg interpretacji organów podatkowych potwierdzających słuszność jej stanowiska.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzono, że istnieją podstawy do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i uznania stanowiska Podatnika zawartego we wniosku o interpretację za prawidłowe.

Odpowiedź na zarzuty.

Organ zgadza się z zarzutami Podatnika w zakresie wydanej interpretacji. Z przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wynika, że generalnie:

Jako wyjątek od wskazanej w pkt 2 reguły, należy traktować regulację zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego o podatek naliczony.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że:

* jeżeli podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług,

* to podatek ten może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów.

Co do zasady, dla podatnika podatku od towarów i usług podatek naliczony, uiszczony z tytułu nabycia towarów i usług podlega odliczeniu od podatku należnego związanego z dokonywanymi przez niego dostawami towarów i świadczeniem usług, pobieranego od ich nabywców. Prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług (VAT), jeśli nabywane przez niego towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jeżeli służą one czynnościom zwolnionym z podatku VAT lub w ogóle nie podlegają temu podatkowi, prawo do odliczenia podatku naliczonego od ich nabycia nie przysługuje. Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje wyjątki, enumeratywnie wymienione w art. 88, gdy podatnik pomimo wypełnienia generalnej zasady tj. nabywania przez niego towarów i usług wykorzystywanych następnie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, jest pozbawiony prawa obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenie w tym zakresie dotyczy m.in. nabycia towarów i usług, w sytuacji gdy wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), z kosztów uzyskania przychodów wyłączyła wydatki poniesione na cele reprezentacji, w szczególności koszty poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W rozumieniu ww. art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, przy nabyciu towarów i usług na cele reprezentacji, obniżenia podatku należnego nie stosuje się. W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie uzależnił prawa do zaliczenia nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów od kwalifikacji wydatków. Prawo zaliczenia podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodów dotyczy zarówno wydatku, który stanowi koszt uzyskania przychodów jak i wydatku, który kwalifikowany jest jako nie stanowiący kosztu uzyskania przychodów. Decydujące znaczenie będzie miał cel poniesienia wydatku. Koszty związane z reprezentacją ponoszone przez podatnika są co do zasady ponoszone w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku od towarów i usług przy wydatkach związanych z reprezentacją jest kosztem podatkowym.

W związku z powyższym stwierdzono, że istnieją podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i uznania stanowiska Podatnika za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 13 listopada 2007 r. znak IP-PB3-423-125/07- 2/GJ z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.