IP-PB3-423-123/07-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2007 r. (data wpływu 27 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczki zaciągniętej na sfinansowanie obniżenia kapitału zakładowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od pożyczki zaciągniętej w celu obniżenia kapitału zakładowego firmy i zmiany struktury finansowania działalności Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, której jedynym udziałowcem jest firma "X". z siedzibą w Holandii, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie leasingu. Działalność Spółki jest finansowana głównie z kapitałów własnych. Udziałowiec Spółki zamierza dokonać zmiany struktury finansowania Spółki z finansowania kapitałem własnym na finansowanie zewnętrzne - finansowanie długiem. W tym celu rozważane jest obniżenie kapitału zakładowego Spółki poprzez dobrowolne umorzenie jej udziałów. Z uwagi na brak wolnych środków pieniężnych Spółka zaciągnęłaby pożyczkę, z której środków sfinansowane byłoby wynagrodzenie udziałowca Spółki z tytułu zbycia na rzecz Spółki udziałów w celu ich umorzenia. Dług z zaciągniętej pożyczki finansowałby bieżącą działalność Spółki wstępując niejako w miejsce dotychczasowego kapitału własnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji przedstawionej we wniosku, odsetki od pożyczki, z której środki sfinansują obniżenie kapitału zakładowego Spółki, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem wnioskodawcy, odsetki od pożyczki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. O przyjęciu takiego stanowiska decyduje cel poniesienia wydatków, który ustawodawca w ww. przepisie określił jako osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zdaniem Spółki, zaciągnięcie pożyczki na sfinansowanie obniżenia kapitału zakładowego Spółki będzie miało na celu zachowanie (zabezpieczenie) źródła przychodu. Spółka nie dysponując wolnymi środkami pieniężnymi w chwili wypłaty wynagrodzenia Udziałowcowi Spółki zmuszona byłaby do upłynnienia części swoich aktywów, co w konsekwencji zmniejszyłoby rozmiary działalności Spółki a tym samym i wielkość przychodów. Zatem pożyczka w chwili jej zaciągnięcia przyczyni się do powiększenia aktywów Spółki, następnie przy wypłacie wynagrodzenia udziałowcowi stanie się źródłem finansowania zobowiązań Spółki.

W związku z powyższym odsetki od tej pożyczki, będące wydatkiem poniesionym pośrednio w celu uzyskania przychodów będą mogły być zaliczone w ciężar kosztów podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

Od 1 stycznia 2007 r. z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika wprost, iż kosztem uzyskania przychodów są nie tylko wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ale również w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami będą koszty, w stosunku do których zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów powinno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy często korzystają z zewnętrznych źródeł finansowania, w szczególności w postaci pożyczek i kredytów. Spłata pożyczki (kredytu) zaciągniętej na prowadzoną działalność gospodarczą nie stanowi dla podatnika kosztu uzyskania przychodu; kosztem są naliczone i zapłacone odsetki-art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednak odróżnić sytuację, w której zachodzi potrzeba dofinansowania działalności gospodarczej podatnika i pożyczka mająca na celu finansowanie bieżącej działalności zostaje zaciągnięta i wydatkowana na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, od sytuacji, w której środki są przeznaczone na sfinansowanie obniżenia kapitału zakładowego.

Zgodnie z zasadami zawartymi w art. 199 § 1 - § 7 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) obniżenie kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może nastąpić m.in. poprzez umorzenie udziału za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne). Może się ono odbyć bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem. Uchwała w tym zakresie powinna określać m.in. wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. W przedmiotowej sprawie wobec zamierzonej decyzji o obniżeniu kapitału zakładowego i nie mając wolnych środków pieniężnych na nabycie udziału i wypłatę wynagrodzenia, Spółka chce zaciągnąć pożyczkę. Dzięki pozyskanym środkom będzie możliwa realizacja procedury związanej z uchwałą o obniżeniu kapitału zakładowego. W ocenie organu samo zastosowanie instytucji wynikających z kodeksu spółek handlowych nie budzi wątpliwości. Wątpliwości takie powstają w zakresie:

Ustawa o podatku o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, precyzuje jednak poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i 3c i ust. 4b, kategorie zaliczane do przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy podatnika podatku dochodowego od osób prawnych nie są zaliczane do przychodów (ust. 4).

W katalogu tym nie wskazano, iż przychodem Spółki jest wartość nabytych od udziałowca przez Spółkę własnych udziałów w celu ich umorzenia. Powyższe jest konsekwencją wyłączenia z przychodów wartości wkładów wnoszonych przez udziałowców tytułem pokrycia wydanych im za wkłady udziałów. Zgodnie bowiem z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy podatkowej, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Skoro z woli prawodawcy, wyrażonej w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy, nie stanowią przychodów podatkowych, środki otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, to tym samym nie mogą stanowić kosztów podatkowych, wydatki ponoszone przez Spółkę na umorzenie tych kapitałów, wydatki poniesione na obsługę operacji nabycia, a w zasadzie odkupienia od wspólnika, wydanych mu udziałów w kapitale zakładowym. Wyrazem woli ustawodawcy w tym zakresie jest zamieszczenie w ustawie podatkowej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. c). Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na umorzenie kapitałów pozostających w związku z utworzeniem (nabyciem), powiększeniem lub ulepszeniem źródła przychodów.

Pożyczka, której mowa we wniosku ma celu sfinansowanie obniżenia kapitału zakładowego Spółki. Kapitał zakładowy jest pierwotnym źródłem finansowania działalności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W tym przejawia się jego funkcja gospodarcza. Kapitał zakładowy jest sumą udziałów wspólników wydanych za wniesione wkłady. W sytuacji umorzenia udziału w kapitale zakładowym dochodzi do naruszenia kapitału poprzez jego obniżenie. De facto dochodzi do umorzenia w części kapitału zakładowego pozostającego w związku z utworzeniem źródła przychodów. W ocenie organu wydającego interpretację odsetki od pożyczki, zaciągniętej na wypłatę udziałowcowi wynagrodzenia za umarzane udziały należy zaliczyć do wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. c) ustawy, co oznacza że nie mogą zostać one zaliczone do kosztów podatkowych. W związku z powyższym rozpatrywanie ponoszonych przez Spółkę wydatków w kontekście przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, tj. celowości ponoszenia opisanych wydatków pozostaje bez znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.