IP-PB3-423-121/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2008 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.), uzupełnionego w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 marca 2008 r., pismem z dnia 26 marca 2008 r. (wpływ 31 marca 2008 r.) - w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku z zawieranymi transakcjami na giełdowym rynku instrumentów pochodnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawiera transakcje na giełdowym rynku instrumentów pochodnych, głównie kontrakty typu futures. Transakcje te nie mają charakteru zabezpieczającego, ale spekulacyjny w celu osiągnięcia zysku i stanowią element działalności spółki. Wszystkie transakcje są rejestrowane na indywidualnych rachunkach prowadzonych przez biuro maklerskie dla poszczególnych pracowników spółki. W ciągu dnia jeden pracownik zawiera różne transakcje na rynku futures i transakcje te kończą się zyskiem lub stratą, a od zawarcia transakcji biuro maklerskie pobiera prowizję, co jest charakterystyczne dla tego rynku. Transakcje zawierane są w różnych walutach (CHF, EUR, GBP, USD). Po zakończeniu dnia generowany jest raport z operacji wykonanych w ciągu dnia przez pracownika z wyszczególnieniem wszystkich transakcji, a na końcu raportu znajduje się podsumowanie dnia i w kolumnie o nazwie "zrealizowany zysk/stata" pojawia się wynik dnia dla danej waluty. Ze względu na fakt, że transakcje wykonywane są codziennie i codziennie spółka osiąga przychody i straty wyrażone w walutach obcych to spółka codziennie przelicza wartość zysków/strat z transakcji danego dnia na walutę PLN wg kursu średniego NBP z poprzedniego dnia roboczego.

W załączeniu spółka przedstawia przykładowy raport z transakcji wdanym dniu wykonanych przez pracownika. Pracownik zawierał transakcje na kontraktach futures w walucie EURO i w danym dniu osiągnął zysk z kolejnych transakcji w wysokości 475 Euro (52,50 + 412,50) oraz poniósł stratę w wysokości -637,50 Euro (-25 -287,50 -325), jego wynik z zawartych transakcji wyniósł zatem -162,50 Euro i taka kwota została zapisana w podsumowaniu raportu w rubryce wynik dnia: zrealizowany zysk/strata, czyli na rachunku jest wykazywany rzeczywisty wynik per saldo (zyski z transakcji minus straty na transakcjach), natomiast zapisy o zawartych transakcjach umieszczane są informacyjnie. Dodatkowo pracownik od zawartych transakcji zapłacił prowizję maklerską w wysokości 84,68 GBP, prowizja zgodnie z umową z biurem maklerskim pobierana jest w walucie GBP.

Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie prowizje od zawartych i zrealizowanych transakcji) natomiast nie traktuje jako koszty uzyskania przychodów zapłaconych prowizji od transakcji, które nie zostały zrealizowane, czyli mają status tzw. otwartych pozycji.

W wyniku zawieranych transakcji codziennie następują wpływy lub wypływy środków wyrażonych w walutach z rachunku prowadzonego przez biuro maklerskie, wpływy środków wyceniane są wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego osiągnięcie przychodu, ponieważ nie ma tutaj możliwości zastosowania kursu zakupu banku, natomiast wypływy środków są wyceniane wg przyjętej metody FIFO, więc w związku z zastosowaniem różnych kursów w kolejnych dniach powstają analogicznie jak na walutowym rachunku bankowym różnice kursowe, które spółka zalicza odpowiednio do przychodów lub kosztów.

Na raportach indywidualnych z biura maklerskiego przy wyszczególnieniu transakcji jest zapis: "PL for information only", co oznacza, że dane o jednostkowych transakcjach podawane są wyłącznie informacyjnie. Dosłownie tłumaczenie tego zapisu to: zysk strata tylko dla informacji.

Różnice kursowe są ustalane przez spółkę na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pytanie dotyczy właściwego wykazania przychodów i kosztów zawieranych transakcji dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, właściwe jest naliczanie różnic kursowych na rachunku maklerskim, który funkcjonuje podobnie jak walutowy rachunek bankowy.

Spółka uważa, że właściwe jest wykazywanie wyniku z operacji na instrumentach pochodnych jako wyniku per saldo z danego dnia (zrealizowany zysk minus poniesiona strata), ponieważ w przypadku osobnego wykazywania wszystkich transakcji, na których zrealizowano zysk oraz wszystkich transakcji, na których poniesiono stratę dochodzi do sytuacji dużego "zniekształcenia" rzeczywistych przychodów i kosztów spółki, ponieważ zarówno przychody jak i koszty mają wtedy bardzo duże wartości, tym większe im więcej transakcji jest wykonywanych przez spółkę i wartości te np. przychody są wtedy zafałszowane, ponieważ spółka nie miała postawionych do dyspozycji takich przychodów. W ocenie Spółki rzeczywisty obraz przychodów/kosztów oddaje właśnie wynik per saldo z zawartych transakcji zwłaszcza, że na otrzymywanych od biura maklerskiego raportach do rachunku zapisy o zrealizowanych poszczególnych transakcjach i wyniku na nich są umieszczane informacyjnie, natomiast na rachunek jest księgowany wynik dnia, poza tym miesięczny raport z rachunku maklerskiego zawiera wyłącznie wyniki per saldo z poszczególnych dni miesiąca i tymi kwotami spółka może dysponować. Spółka przecież nie dysponuje środkami do czasu ich zapisania (zaksięgowania) na rachunku maklerskim, więc jej zdaniem, informacje o przebiegu transakcji na dziennych raportach umieszczane są informacyjnie w celu zweryfikowania z jakich kwot powstał wynik dnia (zysk na transakcjach minus straty na transakcjach), a rzeczywisty przychód/stratę stanowi całościowy wynik z transakcji zawartych w danym dniu i ten wynik powinien być przeliczany na walutę polską wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego osiągnięcie przychodu/poniesienie kosztu.

Ponadto zdaniem spółki, gdy wynik pet saldo na zawartych w danym dniu kontraktach terminowych będzie dodatni to powinien zostać wykazany jako przychód spółki, natomiast gdy wynik per saldo na zawartych w danym dniu kontraktach terminowych będzie ujemny to powinien zostać wykazany jako koszt, a nie jako zmniejszenie przychodu.

W jej ocenie, zapłacone prowizje, od zawartych kontraktów terminowych należy wykazać jako koszt spółki, z zastrzeżeniem, że wydatki poniesione na niezrealizowane (niezamknięte) transakcje na rynku terminowym nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Spółka uważa, że niewłaściwe jest wykazanie zapłaconych prowizji jako zmniejszenie przychodów z tego źródła, ponieważ koszty prowizji są ponoszone bez względu na fakt, czy dana transakcja zakończy się wynikiem dodatnim czy ujemnym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm.) instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Definicję pochodnych instrumentów finansowych zawiera art. 16 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, iż za pochodne instrumenty finansowe uważa się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Kontrakty terminowe to umowy pomiędzy dwiema stronami, w których jedna zobowiązuje się do zakupu (przez przyjęcie tzw. pozycji długiej), a druga do sprzedaży (przyjęcie pozycji krótkiej) określonego instrumentu bazowego (podstawowego) w ustalonym terminie w przyszłości (dniu wygaśnięcia), po cenie określonej w chwili zawarcia umowy lub dokonania równoważnego rozliczenia pieniężnego. W przypadku kontraktów terminowych najczęściej nie następuje fizyczna dostawa instrumentu podstawowego, a jedynie równoważne rozliczenie pieniężne. Dochodzi do niego w drodze rozliczenia różnic między ceną kontraktu a ceną rynkową. Do kontraktów terminowych należą przede wszystkim cztery grupy umów: kontrakty futures i forward, opcje oraz kontrakty wymiany swap. Kontrakty terminowe umożliwiają przeprowadzanie operacji o charakterze inwestycyjnym (spekulacyjnym).

Pierwszy wymieniony rodzaj transakcji - kontrakt futures - ze względu na obrót głównie na rynku giełdowym jest kontraktem standaryzowanym, którego cechy (takie jak np. wielkość, ilość, termin wykonania, miejsce dostawy itd.) określone są przez giełdę. Jedynie cena kontraktu jest ustalana (negocjowana) na rynku. Ponieważ transakcje giełdowe mogą być zawierane przez podmioty będące członkami giełdy, inwestor, który chce dokonywać operacji na rynku kontraktów terminowych, musi posiadać rachunek papierów wartościowych w biurze maklerskim. W przypadku kontraktów futures inwestorzy nie musza wpłacać całej kwoty, na którą opiewa kontakt - ich zobowiązania wynikają tylko ze zmiany kursu kontraktu.

Zamknięcie pozycji kontraktu futures następuje z reguły przed ustalonym terminem realizacji kontraktu. Rozliczeniu podlega jedynie różnica miedzy kursem transakcyjnym a rzeczywistym. Transakcje typu futures, notowane na giełdzie podlegają rozliczeniu na bazie dziennej (zasada mark to market). W celu podatkowego rozliczenia transakcji należy zatem rozpoznać wynik transakcji (odrębnie dla każdej rozpoczętej transakcji). Jest nim różnica pomiędzy wartością danej transakcji na moment jej rozpoczęcia wg kursu kupna waluty i moment jej zakończenia wg kursu sprzedaży waluty.

Ad. 1) Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisu, który przewidywałby szczególny sposób ustalania przychodów z realizacji praw pochodnych, co oznacza że objęte są one reżimem ogólnym art. 12 tej ustawy. Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

* wystawienia faktury albo

* uregulowania należności.

Zakupione w "transakcji nierzeczywistej" środki pieniężne w walucie obcej nie są w trakcie realizacji transakcji własnością podatnika ani też nie wpływają na jego konto walutowe. W przypadku zamknięcia transakcji nie następuje faktyczny rozchód waluty. Nabywa on zatem pochodny instrument finansowy ale w tym momencie nie ponosi kosztów na ich nabycie, bowiem w wyniku zlecenia kupna walut nie dochodzi do rzeczywistego nabycia tych środków. W momencie realizacji prawa nie występuje ich rozchód. A więc, chociaż z dniem zawarcia umowy strony nabywają prawo majątkowe do ewentualnego uzyskania świadczenia w przyszłości, to jednak nie będzie to równoznaczne z uzyskaniem przychodu należnego, dopiero więc od chwili, gdy uprawniony zrealizował prawa wynikające z instrumentu pochodnego, uzyskuje przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Trzeba przyjąć, że realizacja praw wynikających z instrumentu pochodnego jest warunkiem dla tego, by przychód należny mógł się pojawić.

Natomiast kwestię kosztów reguluje art. 15 ust. 1 ww. ustawy, według którego kosztami uzyskania przychodów, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W kwestii dotyczącej momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów znajduje zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 8b nie są kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Stają się nimi natomiast przy ustalaniu dochodu:

* w związku z realizacją praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych,

* rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów,

* z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.

Zgodnie z treścią złożonego wniosku, w ciągu dnia pracownicy Spółki zawierają różne transakcje na rynku futures w walutach obcych, w celu spekulacyjnym i transakcje te kończą się zyskiem lub stratą. Od zawarcia tych transakcji biuro maklerskie pobiera prowizję. Wyniki z zawartych transakcji w danej walucie, dla danego pracownika wykazywane są na rachunku per saldo - zyski z transakcji minus straty na transakcjach. W wyniku zawieranych transakcji codziennie następują wpływy lub wypływy środków wyrażonych w walutach z rachunku Spółki prowadzonego przez biuro maklerskie, w postaci dodatniego/ujemnego wyniku dnia (per saldo).

Jeżeli w wyniku realizacji prawa majątkowego Spółka otrzymuje środki pieniężne w wysokości dodatniego wyniku transakcji (zysku), to w dacie ich otrzymania powstaje przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy. Natomiast jeśli Spółka w wyniku zawartych) transakcji ponosi stratę (ujemny wynik transakcji), na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi on koszt uzyskania przychodów, w momencie realizacji prawa majątkowego.

Ad. 2) W świetle treści powołanego wyżej art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pobrane przez biuro maklerskie prowizje od zawartych kontraktów terminowych, stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ustalania dochodu z zamkniętej (zrealizowanej) transakcji na rynku terminowym.

Ad. 3) Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. natomiast w myśl art. 15a ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Jak wynika z art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, aby ustalić wartość środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej w dniu ich wpływu/wypływu należy je przeliczyć według faktycznie zastosowanego kursu waluty obcej z dnia wpływu/wypływu tych środków lub wartości pieniężnych. Przy czym zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jednocześnie na podstawie art. 15a ust. 8 ww. ustawy, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Zgodnie z art. 35 ust. 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), w przypadku gdy ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo rodzajowe i przeznaczenie, składników inwestycji są różne, to ich rozchód wycenia się według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1-3.

Stosownie do tego przepisu, jeżeli ceny nabycia jednakowych składników inwestycji, a do takich są zaliczane środki na rachunku bankowym, są różne, to ich rozchód wycenia się według zasady wybranej przez jednostkę spośród następujących metod:

Wybranej metody wyceny środków lub wartości pieniężnej podatnicy nie mogą zmienić w trakcie roku podatkowego.

Odnosząc powyższe uregulowania do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, że ponieważ Spółka dysponuje środkami pieniężnymi znajdującymi się na rachunku prowadzonym przez biuro maklerskie (w wyniku ich zaksięgowania na tym rachunku) wpływy lub wypływy środków w walutach obcych z tego rachunku, przeliczane, w przypadku braku kursu faktycznie zastosowanego, według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ich wpływu/wypływu, mogą generować podatkowe różnice kursowe, stosownie do treści art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ww. ustawy. Przy czym podkreślić należy, iż wybranej metodę wyceny środków lub wartości pieniężnych, o której mowa w art. 15a ust. 8 tej ustawy, podatnicy nie mogą zmienić w trakcie roku podatkowego.

Ad. 4) W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Tak więc, przychody wpływające na rachunek maklerski wyrażone w walutach obcych z operacji giełdowych w danym dniu przeliczać należy na złote według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego osiągnięcia przychodu, podobnie jak koszty uzyskania przychodów poniesione w walutach obcych przeliczane są na złote, zgodnie z treścią art. 1 5 ust. 1 ww. ustawy, według tego średniego kursu ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego ustosunkowano się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Organ podatkowy nie dokonywał oceny treści dokumentacji dołączonej do wniosku. Regulacje art. 14 ustawy - Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.