IP-PB3-423-121/07-1/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2007 r. (data wpływu 24 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie rozliczenia kosztu umowy o dzieło w zakresie opracowania systemu ocen pracowniczych-jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie rozliczenia kosztu umowy o dzieło w zakresie opracowania systemu ocen pracowniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - producent wyrobów z włókien naturalnych zatrudnia ponad 250 pracowników. Spółce, która dynamicznie się rozwija, zależy na dobrej organizacji i wydajności pracy. W związku z tym, że dotychczas funkcjonujący system wynagrodzeń nie spełniał jej oczekiwań, w kwietniu 2007 r. zawarto z firmą konsultingową umowę o dzieło w zakresie " Systemu zarządzania wynikami pracy oraz systemu ocen pracowniczych". W ramach tej umowy wykonano:

Etap pierwszy - Audyt procesów pod kątem Zarządzania Przez Cele,

Etap drugi - Szkolenie osób oceniających z zakresu ZPC,

Etap trzeci - Opracowania celów zespołowych i indywidualnych,

Etap czwarty - Opracowanie katalogu kompetencji i przyporządkowanie poziomów do stanowisk,

Etap piąty - Arkusz ocen,

Etap szósty - Szkolenie " Ocena okresowa",

Etap końcowy - Opracowanie i przekazanie dokumentacji projektu.

Prace w zakresie zawartej umowy zakończono w lipcu 2007 r. Koszt umowy wyniósł 21.000, zł. Wdrożenie systemu jest zaplanowane od 1 stycznia 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściwe będzie zaksięgowanie wydatków związanych z opracowanym projektem w miesiącu wdrożenia tj. 1 stycznia 2008 r. zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Obecnie firma zaewidencjonowała wydatki na koncie "Rozliczenia międzyokresowe". W ocenie wnioskodawcy, system oceniania i premiowania opracowany przez firmę konsultingową stanowiący modyfikację starego systemu nie mieści się w pojęciu wartości niematerialnych i prawnych wymienionych w art. 16b ustawy, a zatem nie podlega amortyzacji. Opracowanie nie można przypisać do praw autorskich, gdyż nowy system oparty jest na znanych i stosowanych systemach oceny pracowniczej poprzez Zarządzanie Przez Cele (ang. MBO) i dostosowany do warunków i celów Spółki. Opracowanie nie stanowi również know-how, gdyż system premiowania i oceniania jako taki już istnieje, ale został poddany jedynie modyfikacji. Uznanie kosztów poniesionych na modyfikację całego systemu za koszty związane z bieżącą działalności wnioskodawca uważa za właściwe, ponieważ w Spółce nie są tworzone w żadnym momencie nowe aktywa o charakterze trwałym. W związku z powyższym, do kosztów uzyskania przychodów należy przyjąć wydatek jednorazowo w miesiącu wdrożenia nowego systemu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie zawiera wykazu, który przesądza o zaliczeniu określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy. Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na ich nabycie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 lit. b) ustawy). Kosztami są dokonywane według szczegółowych zasad odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 ustawy).

Pojęcie wartości niematerialnych i prawnych zostało zdefiniowane w art. 16b ustawy, w którym ustawodawca wymienił m.in.: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje i know-how. Prawo autorskie występuje w dwojakim znaczeniu: przedmiotowym i podmiotowym. W znaczeniu przedmiotowym prawa autorskie chronią utwory (dzieła) będące dobrem niematerialnym. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Utwór stworzony przez twórcę posiada cechy oryginalności i indywidualności. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) przykładowo wymieniono następujące utwory: literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne, plastyczne, fotograficzne, programy komputerowe i inne.

W znaczeniu podmiotowym prawo autorskie oznacza ogół uprawnień twórcy do stworzonego przez siebie dzieła. Twórca swoje autorskie prawa majątkowe może przenieść na inne osoby w drodze np. umowy.

Pod pojęciem know-how rozumie się określoną wiedzę techniczną i technologiczną w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu. Obrót wiedzą know - how ma charakter poufny.

Istotą z kolei umowy licencyjnej jest udzielenie przez podmiot, któremu wyłącznie przysługuje jakieś prawo do dobra o charakterze niematerialnym, upoważnienie do korzystania z tego prawa innemu podmiotowi na uzgodnionych warunkach. Przedmiotem umów licencyjnych są przede wszystkim dobra niematerialne wymienione w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz w ustawie o wynalazczości.

Odnosząc powyższe definicje do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że w przedmiotowej sprawie opracowanie sporządzone przez firmę konsultingową nie spełnia powyższych warunków, które obligują do zaliczenia opracowania do praw autorskich, licencji czy know-how. System ocen pracowniczych oparty jest na systemie MBO (Zarządzanie Przez Cele) czyli strategii kierowania ludźmi w organizacjach, która ukierunkowuje zasoby ludzkie na priorytetowe cele firmy. Nie stanowi autorskiego dzieła firmy. Zadaniem firmy konsultingowej było jedynie dostosowanie systemu MBO do potrzeb Spółki.

W związku z powyższym nie można zaliczyć opracowania do wartości niematerialnych i prawnych i potraktować wydatku na jego nabycie za koszt uzyskania przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych. Należy w tym przypadku zastosować ogólne zasady dotyczące potrącalności kosztów uzyskania przychodów.

Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione, ale i do lat następnych, jest uzależniony od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio czy pośrednio związanych z przychodami. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach: art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4b-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy).

W myśl zaś art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W przedmiotowej sprawie koszty usług związanych z wdrożeniem nowego systemu wynagrodzeń i premiowania pracowników, a więc koszty opracowania projektu, szkolenia kadry zarządzającej należy zaliczyć do kosztów innych, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, których nie można przyporządkować do określonego przychodu, tym samym potrącalnych w dacie ich poniesienia.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka zaksięgowała wydatki na opracowanie nowych zasad oceny i wynagradzania pracowników w księgach rachunkowych na koncie rozliczenia międzyokresowe kosztów a zakwalifikowanie ich do kosztów uzyskania przychodów nastąpi zaś w miesiącu wdrożenia systemu czyli 1 stycznia 2008 r.

Wobec powyższego ocena prawna wnioskodawcy w zakresie uznania wydatków na opracowanie systemów: zarządzania wynikami pracy i ocen pracowniczych jako kosztu podatkowego w momencie wdrożenia systemu jest prawidłowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.