IP-PB3-423-1148/08-2/KR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 11 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. dokonuje nabycia towarów i usług przeznaczonych na potrzeby reprezentacji (np. usługi gastronomiczne, artykuły żywnościowe, w tym alkohol) i nie dokonuje odliczenia kwot podatku naliczonego VAT przy zakupie ww. towarów i usług, z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikający z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka także często organizuje spotkania z bieżącymi oraz potencjalnymi kontrahentami w celu rozszerzenia lub nawiązania współpracy gospodarczej związanej z prowadzoną przez podatnika działalnością. Spółka ponosi wydatki związane z organizacją ww. spotkań, obejmujące koszty zakupu usług gastronomicznych oraz usług hotelarskich stanowiących koszty reprezentacji.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem Spółka nie odlicza podatku VAT naliczonego od tych usług. Jednocześnie Spółka nie zalicza podatku VAT naliczonego od wyżej wymienionych wydatków (towarów i usług) do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek naliczony VAT przy zakupie towarów i usług na potrzeby reprezentacji (w tym alkoholu), który nie obniża podatku należnego VAT stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, podatek VAT naliczony od zakupów na cele reprezentacji ponieważ nie może zostać odliczony od podatku należnego stanowi koszt podatkowy na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bez względu na to, czy sam wydatek (w wartości netto) może stanowić koszt podatkowy.

W treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wskazał, że co do zasady kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług, z tym, że za koszt taki uważa się podatek naliczony w tej części, w której. zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zatem, jeżeli podatnik nie miał prawa pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, stanowi on zdaniem Spółki koszt podatkowy. Ustawodawca wskazał bowiem wyraźnie, że podatek VAT stanowi koszt podatkowy jedynie w sytuacji, gdy podatnikowi nie przysługiwało prawo do jego odliczenia. Jeżeli więc podatnik takiego prawa nie ma, wówczas podatek ten stanowi koszt podatkowy. Brak prawa do odliczenia tego podatku od podatku należnego jest w naszej opinii jedynym warunkiem, od którego uzależnione zostało uznanie podatku naliczonego za koszt podatkowy (z wyjątkiem środków trwałych wtedy podatek ten powiększa wartość początkową środka trwałego i jest amortyzowany).

Spółka podkreśla, że ustawodawca nie uzależnia prawa do uznania podatku naliczonego za koszt podatkowy od innych dodatkowych warunków, np. od tego, aby sam wydatek stanowił koszt uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym. Zatem prawa tego nie można uzależniać od powyższego. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było uzależnienie tego prawa od dodatkowych warunków, skonstruowałby odpowiednio przepis w tym zakresie (wskazując na zastrzeżenia).

W związku z powyższym, bez znaczenia dla dopuszczalności zaliczenia do kosztów podatkowych podatku VAT naliczonego przy zakupach na cele reprezentacji (na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) pozostaje fakt, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy).

Spółka podkreśla także, że podatek zgodnie z ogólną regułą mieści się w definicji kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 15 ww. ustawy, bowiem zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W zamkniętym katalogu kosztów nie zaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Oznacza to, zatem że Spółka może - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów podatek naliczony od towarów i usług zakupionych na cele reprezentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.