IP-PB3-423-1042/08-4/ER

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2008 r. (data wpływu 1 lipca 2008 r.), oraz piśmie uzupełniającym z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) na wezwanie Nr IP-PB3-423-1042/08-2/ER z dn. 15 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Bank SA. (dalej "Bank") prowadzi działalność m.in. w zakresie udzielania kredytów osobom fizycznym oraz podmiotom gospodarczym. W ofercie Banku znajduje się kredyt indeksowany do waluty obcej - franka szwajcarskiego lub euro. Istotą kredytu indeksowanego do waluty obcej jest to, że kwota kredytu wypłacana w złotych polskich wynika z przeliczenia danej waluty obcej na złotówki według kursu kupna waluty obcej obowiązującego w Banku w dniu oddania środków do dyspozycji kredytobiorcy (tzw. kredyt denominowany).

Uruchomienie kredytu następuje w złotówkach przy jednoczesnym przeliczeniu w dniu wypłaty na walutę wskazaną w umowie kredytu zgodnie z kursem kupna dewiz obowiązującym w Banku w dniu uruchomienia. Spłaty poszczególnych rat kredytu następują w złotówkach w kwocie będącej równowartością raty w walucie obcej, przeliczonej po odpowiednim kursie waluty obcej obowiązującym w Banku. Przy spłacie poszczególnych rat kredytu przez konkretnego kredytobiorcę powstają różnice wynikające z przeliczenia spłaty po bieżącym kursie danej waluty, a jej wartością wynikają z przeliczenia po kursie z dnia wypłaty udzielanego kredytu. Bank ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 65.4 z późn. zm., dalej ustawa p.d.o.p.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Spółki.

Kredyt udzielany przez Bank jest tzw. kredytem denominowanym, co oznacza, że wartość kredytu i rat kapitałowych wyrażona jest w walucie polskiej (jako równowartość wartości w walucie obcej). Kredyt zaciągnięty jest w walucie polskiej, spłata rat kapitałowych dokonywana jest w walucie polskiej w wysokości kwoty stanowiącej równowartość raty wyrażonej w walucie obcej. W umowach o kredyt denominowany istotny jest fakt, że przelicznik walutowy, będący elementem uzgodnień pomiędzy kredytobiorcą a kredytodawcą ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej. Zastosowanie przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym. Jest to tylko zastrzeżenie umowne, przez które strony umawiają się, że wykonanie zobowiązania nastąpi poprzez spełnienie świadczenia w rozmiarze wynikającym z odpowiedniego miernika, którym w tym przypadku jest waluta obca (teoretycznie miernikiem tym może być np. wskaźnik inflacji). Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy p.d.o.p. dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość kredytu w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu w dniu jego spłaty przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Ujemne różnice kursowe, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 5 ustawy p.d.o.p. powstają jeżeli wartość kredytu w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu w dniu jego spłaty przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Zdaniem Banku różnice kursowe powstają jedynie w przypadku kredytu w walucie obcej, a więc wyrażonego, wypłaconego oraz spłacanego w walucie obcej. Z uwagi na fakt, że kredyt denominowany jest w istocie kredytem wyrażonym w walucie polskiej, w ocenie Banku, różnice kursowe w rozumieniu przepisów ustawy p.d.o.p. nie powstają. Kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą jest kredytem, którego kapitał określony jest w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej. Zatem, nie można uznać go za kredyt w walucie obcej, ponieważ w istocie jest to zobowiązanie złotówkowe.

Takie stanowisko przedstawia Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 19 czerwca 2007 r. Nr 1472/SOI/423-14/07/DW, gdzie stwierdza, że "aby kredyt można było uznać za walutowy - musi być udzielony i spłacany w walucie. Kredyt, który został udzielony w złotówkach i spłacany jest także w złotówkach, a waluta służy jedynie indeksowaniu wartości zobowiązania, jest kredytem denominowanym, a zatem stanowi zobowiązanie złotówkowe". Zatem, zdaniem Banku, skoro zobowiązanie wyrażone jest w walucie polskiej, to pomimo użycia przelicznika walutowego, jest zobowiązaniem złotówkowym i nie może, w ocenie Banku, rodzić różnic kursowych. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego potwierdza to stanowisko, podnosząc, że "w przypadku zaciągnięcia kredytu denominowanego przy zmianie kursu walut może wystąpić różnica pomiędzy kwotą stanowiącą równowartość otrzymanego kredytu (w złotych), a sumą (wyrażoną w złotówkach) spłacanych rat kapitałowych.

Jednakże różnice te nie stanowią różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc nie są zaliczane do przychodów podatkowych i kosztów uzyskania przychodów". W ocenie Banku różnice kursowe mogą powstać jedynie w przypadku kredytów w walucie obcej. Skoro w przypadku kredytu udzielanego przez Bank waluta używana jest jedynie w celu indeksowania wartości zobowiązania - sam kredyt nie jest kredytem w walucie obcej - podatkowe różnice kursowe nie powstaną. Stanowisko takie potwierdził Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12 czerwca 2007 r. Nr 1471/DPR2/423-42/07/AB stwierdzając, że "warunkiem powstania różnic kursowych w rozumieniu powołanych przepisów (art. 15a ustawy p.d.o.p.) jest zaciągnięcie kredytu w walucie obcej oraz jego spłata również w walucie obcej". Zatem skoro spłata kredytu udzielanego przez Bank następuje w złotówkach, nie może być mowy o kredycie w walucie obcej, a co za tym idzie, o różnicach kursowych z tytułu powstających przy spłacie różnie.

Ponieważ spłata poszczególnych rat kredytu jest uzależniona od bieżącego kursu danej waluty obcej do złotówki, to różnice te mogą mieć dla Banku charakter przychodowy, w przypadku, gdy kurs waluty obcej zastosowany dla spłaty kredytu jest wyższy od kursu waluty obcej z chwili udzielenia kredytu, lub kosztowy, jeśli kurs waluty obcej zastosowany dla spłaty kredytu jest niższy niż kurs waluty obcej z chwili udzielenia kredytu. Mając na względzie przedstawione wyżej argumenty, w ocenie Banku tak powstałe różnice nie będą stanowić różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy p.d.o.p. W świetle art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy p.d.o.p. oraz art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) powstałe różnice nie będą odpowiednio zwiększać przychodów podatkowych, ani też nic będą zwiększać kosztów podatkowych Banku. Oznacza to, iż wahania kursów walut obcych nie wywierają żadnych skutków podatkowych, nawet jeśli strony przewidziały klauzulę waloryzacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.