IP-PB3-406-21/07-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2007 r. (data wpływu 18 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalania różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia zasad ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 14 września 2004 r. Spółka P. Spółka z o.o., jako kredytobiorca zawarła z N. L. B.-H. AG (dalej H.) umowę kredytu krótkoterminowego na kwotę 17.500.000 euro. W dniu 20 lutego 2006 r. P. zawarł kolejną umowę kredytu, tym razem z I.-B. G. z siedzibą w Austrii (dalej I) na kwotę 18.040.000 euro. Środki pieniężne pochodzące z tej umowy miały zostać przeznaczone na spłatę kredytu zaciągniętego w H. W wyniku tej umowy P. stał się wierzycielem I. (posiadał roszczenia o wypłatę środków z tytułu umowy kredytu) a jednocześnie pozostawał dłużnikiem H. Wypłata środków pieniężnych z I. nastąpiła bezpośrednio na rzecz Hypo bez ich uprzedniego wpłacania na konto P. Tym samym dług P. względem H. został spłacony przez I.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od tak przeprowadzonej operacji w walucie obcej powinny być ustalone różnice kursowe.

Spółka przedstawiając swoje stanowisko w sprawie, podkreśla fakt, że ww. zdarzenie miało miejsce przed końcem 2006 r. czyli w czasie, gdy należało stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

W związku z powyższym, zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy (w brzmieniu do 31 grudnia 2006 r.) jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 1 (w brzmieniu do 31 grudnia 2006 r.) koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Wnioskodawca podkreśla, że opisany sposób wygaśnięcia zobowiązania odpowiada konstrukcji przekazu uregulowanej przepisami Kodeksu cywilnego (art. 9211-9215). P. będąc wierzycielem I. i jednocześnie będąc dłużnikiem H. zlecił I. dokonanie płatności bezpośrednio na rzecz H. Spłata pożyczki nastąpiła więc w formie przekazu a sama operacja nie wiązała się z żadnymi faktycznymi płatnościami po stronie P. (nastąpiła zamiana jednego długu na drugi).

Jednocześnie Spółka zauważa, że powołane wyżej przepisy ustawy wskazują, iż o realizacji różnic kursowych dla celów podatkowych można mówić jedynie w przypadku faktycznej zapłaty zobowiązania lub faktycznego otrzymania należności.

W ocenie Spółki przychodami i kosztami podatkowymi są jedynie zrealizowane różnice kursowe. W szczególności przepisy te nakazują odwołanie się do kursów kupna (sprzedaży) walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu (zapłaty - w przypadku kosztu) oraz zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank polski z dnia osiągnięcia przychodu (poniesienia kosztu). Brak faktycznych płatności (kasowych rozliczeń) po stronie P. na rzecz H. wyklucza uznanie, że wygaśniecie zobowiązania nastąpiło w drodze zapłaty.

Zdaniem Spółki, umorzenie zobowiązania P. z tytułu pożyczki poprzez zastosowanie konstrukcji przekazu, w ramach którego P. nie spłaca bezpośrednio długu H. (wierzycielowi), lecz robi to I. (podmiot trzeci) na polecenie Spółki, nie jest objęte zakresem przedmiotowym pojęcia zapłaty w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, z którym to wydarzeniem ustawa wiąże prawo do rozpoznania różnic kursowych. Tym samym omawiany sposób wygaśnięcia zobowiązania nie powoduje realizacji różnic kursowych.

Wnioskodawca wskazuje na zgodność przedstawionego powyżej stanowiska z ogólną linią orzecznictwa prezentowaną przez organy podatkowe i przytacza sentencję jednej z interpretacji, wg której " w sytuacji, gdy rozliczenie nastąpiło poprzez spełnienie innego świadczenia w postaci zawartej umowy przekazu, nie powstają różnice kursowe, które miałyby wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych".

Reasumując, Spółka stwierdza, że w opisanym stanie faktycznym P. nie miał uprawnienia do rozpoznania różnic kursowych.

W świetle stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006 r. stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.