IMUS-1471/DPF/415/53/2004/PP - Opodatkowanie przychodów z wynagrodzenia za pracę oraz z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu otrzymywanego przez prezesa spółki będącego obywatelem Niemiec

Pytanie podatnika

Pytanie dotyczy formy opodatkowania przychodów z tyt. wynagrodzenia za pracę oraz z tyt. pełnienia funkcji członka zarządu otrzymywanego przez Prezesa Spółki będącego obywatelem Niemiec.

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udziela następującej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie przedstawionej w piśmie Spółki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Prezes Spółki jest obywatelem Niemiec i otrzymuje wynagrodzenie z tyt. umowy o pracę oraz wynagrodzenie z tyt. pełnienia funkcji członka zarządu.

Zasady opodatkowania przychodów ze stosunku pracy oraz ciążące na płatnikach obowiązki regulują przepisy art. 31 i art. 32 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w myśl których zakłady pracy są obowiązane do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na ten podatek od osób uzyskujących przychody ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy zasiłki z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez te zakłady pracy. W przypadku pracowników - osób zagranicznych - wykonujących pracę w Polsce zasady opodatkowania przychodów wynikających z art. 12 tej ustawy modyfikują umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, o czym stanowi art. 4a cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 i ust. 2 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

Bez względu na powyższy przepis, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej lub samodzielnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym powołanym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i

b) wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub osobie, która nie ma w drugim państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, i

c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład, który posiada w drugim umawiającym państwie osoba płacąca wynagrodzenia.

W świetle tych przepisów na Spółce ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek od wynagrodzeń wypłacanych pracownikowi za prace wykonywaną w Polsce za okres powyżej 183 dni.

Art. 15 w/w umowy stanowi, że wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej albo radzie zarządzającej spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Oznacza to, że uzyskiwane przez rezydenta Niemiec wynagrodzenia za udział w zarządzie Spółki zgodnie z art. 29 ust. 1 w/w ustawy w związku z art. 13 pkt 7 powyższej ustawy winno być traktowane jako przychód z działalności wykonywanej osobiście i opodatkowany w Polsce ryczałtowo w wysokości 20%.

Stosownie do art. 29 ust. 2 w/w ustawy przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym "certyfikatem rezydencji".