ILPP5/4512-1-5/15-4/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej - Biuro Usług Księgowych (z wpisem do CEIDG).

Zainteresowany zgłosił działalność sklasyfikowaną pod PKD 69.20.Z, tj. rachunkowo-księgową, doradztwo podatkowe.

Wnioskodawca oświadczył, że będzie świadczyć wyłącznie kompleksowe usługi rachunkowo księgowe, a nie usługi doradztwa podatkowego określone w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym. Świadczenie usług wyłącznie rachunkowo-księgowych wynika również z umów zawartych z klientami biura.

Ponadto Zainteresowany oświadczył, że nie ma uprawnień doradcy podatkowego. Nie będzie więc udzielał porad, opinii, wyjaśnień klientom biura, a także sporządzał na ich rzecz zeznań i deklaracji podatkowych oraz nie będzie ich reprezentował przed organami administracji publicznej.

Poza tym jest to biuro o małej liczbie klientów i wartość sprzedaży nie przekroczy w roku podatkowym 150.000 zł.

Wnioskodawca zaznaczył, że posiada uprawnienia do wykonywania usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, posiada certyfikat księgowy Ministerstwa Finansów.

W piśmie z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.) - będącym uzupełnieniem wniosku - Zainteresowany wyjaśnił, że:

1. W ramach prowadzonej działalności: Biuro Usług Księgowych prowadzi i będzie prowadził w imieniu i na rzecz podatników księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych;

2. Nie będzie udzielał pomocy w sporządzaniu deklaracji czy zeznań podatkowych;

3. W ramach usług księgowych będzie sporządzał listy płac, karty wynagrodzeń pracowników, umowy o pracę, umowy zlecenia, świadectwa pracy;

4. Przewidywana wartość sprzedaży w 2015 r. będzie wynosić 3.000 zł miesięcznie x 12 miesięcy = 36.000 zł rocznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji świadczenia wyłącznie kompleksowych usług rachunkowo-księgowych przysługuje Zainteresowanemu prawo do zwolnienia od VAT do czasu przekroczenia kwoty 150.000 zł.

2. Czy nie wykonując usług doradztwa podatkowego - bo Wnioskodawca nie ma uprawnień do wykonywania tych usług i faktycznie ich nie wykonuje - może on korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług między innymi prowadzenia na podstawie dowodów księgowych ksiąg podatkowych i rachunkowych. Stosownie do art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych mogą wykonywać przedsiębiorcy posiadający uprawnienia do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg - Zainteresowany takie uprawnienia posiada. Wnioskodawca nie ma uprawnień doradcy podatkowego i nie będzie wykonywał żadnych czynności z zakresu doradztwa podatkowego, a zatem może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że część przepisów art. 113 (w tym te cytowane niżej) z dniem 1 stycznia 2014 r. uzyskało nowe brzmienie nadane ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.).

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa prawnego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć "tego, kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zauważyć należy, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest regulowany ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r. - czynności doradztwa podatkowego obejmują:

W myśl art. 2 ust. 1a cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

Jak już zostało wyżej wskazane ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym. Zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie na więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że są sporządzane na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2015 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej - Biuro Usług Księgowych. Zainteresowany zgłosił działalność sklasyfikowaną pod PKD 69.20.Z, tj. rachunkowo-księgową, doradztwo podatkowe. Wnioskodawca oświadczył, że będzie świadczyć wyłącznie kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, a nie usługi doradztwa podatkowego określone w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym. Świadczenie usług wyłącznie rachunkowo-księgowych wynika również z umów zawartych z klientami biura. Ponadto Zainteresowany oświadczył, że nie ma uprawnień doradcy podatkowego. Nie będzie więc udzielał porad, opinii, wyjaśnień klientom biura, a także sporządzał na ich rzecz zeznań i deklaracji podatkowych oraz nie będzie ich reprezentował przed organami administracji publicznej. Poza tym jest to biuro o małej liczbie klientów i wartość sprzedaży nie przekroczy w roku podatkowym 150.000 zł.

Wnioskodawca zaznaczył, że posiada uprawnienia do wykonywania usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, posiada certyfikat księgowy Ministerstwa Finansów.

Dodatkowo Zainteresowany wyjaśnił, że w ramach prowadzonej działalności (Biuro Usług Księgowych) prowadzi i będzie prowadził w imieniu i na rzecz podatników księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych. Nie będzie udzielał pomocy w sporządzaniu deklaracji czy zeznań podatkowych. W ramach usług księgowych będzie sporządzał listy płac, karty wynagrodzeń pracowników, umowy o pracę, umowy zlecenia, świadectwa pracy. Przewidywana wartość sprzedaży w 2015 r. będzie wynosić 3.000 zł miesięcznie x 12 miesięcy = 36.000 zł rocznie.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w sytuacji świadczenia wyłącznie kompleksowych usług rachunkowo-księgowych przysługuje mu prawo do zwolnienia od podatku VAT do czasu przekroczenia kwoty 150.000 zł oraz czy nie wykonując usług doradztwa podatkowego może on korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też będzie sporządzał (wypełniał) zeznania i deklaracje podatkowe i nie będzie świadczył usług doradczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - Biuro Usług Księgowych - będzie on świadczyć wyłącznie kompleksowe usługi rachunkowo księgowe, a nie usługi doradztwa podatkowego określone w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym. Prowadzi on i będzie prowadził w imieniu i na rzecz podatników księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych. Ponadto Zainteresowany oświadczył, że nie będzie udzielał porad, opinii, wyjaśnień klientom biura, a także sporządzał na ich rzecz zeznań i deklaracji podatkowych oraz nie będzie ich reprezentował przed organami administracji publicznej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku - skoro Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (Biuro Usług Księgowych) będzie świadczyć wyłącznie kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych z wyłączeniem usług doradztwa podatkowego (bez udzielania porad, opinii, wyjaśnień klientom biura oraz nie będzie ich reprezentował przed organami administracji publicznej), to może on skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy.

Reasumując, odpowiadając na zadane we wniosku pytania, należy stwierdzić, że:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.