ILPP5/4512-1-49/15-2/KS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 maja 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP5/4512-1-49/15-2/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 12 grudnia 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie kompleksowych usług księgowych pod nazwą "Biuro Rachunkowe" PKD 69.20.Z. Grupa ta obejmuje działalność rachunkowo - księgową i doradztwo podatkowe. Nie ma jednak możliwości rejestracji działalności gospodarczej tylko i wyłącznie w zakresie usług księgowych, ponieważ nie istnieją samoistnie w obowiązującej klasyfikacji. Nigdy wcześniej Zainteresowany nie prowadził działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Jako podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności Wnioskodawca zwolniony jest od podatku VAT, jeśli wartość sprzedaży w roku bieżącym nie przekroczy kwoty 150 000 zł.

Zakres świadczonych przez Zainteresowanego kompleksowych usług księgowych obejmuje:

1. Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ewidencji przychodów;

2. Prowadzenie rejestrów sprzedaży, zakupów towarów handlowych i kosztów VAT oraz przygotowanie na ich podstawie deklaracji VAT miesięcznych lub kwartalnych;

3. Prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia;

4. Rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców;

5. Posiadanie pełnomocnictwa do wysyłania w formie elektronicznej deklaracji podatkowych/informacji do Urzędów Skarbowych;

6. Sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych;

7. Sporządzanie list płac, kart przychodów pracowników oraz sporządzanie PIT-11, PIT-4R, prowadzenia akt osobowych dla pracowników przedsiębiorców;

8. Obliczanie i rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz wysyłanie drogą elektroniczną do ZUS-u stosownych raportów/deklaracji.

Wyżej wymienione czynności świadczone są na podstawie zawartych umów z klientami na obsługę księgową. Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć żadnych usług księgowych (w tym sporządzać i podpisywać zeznań rocznych) dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (indywidualnych) oraz dla prowadzących działalność gospodarczą bez umowy na kompleksową obsługę rachunkowo - księgową. Zainteresowany nie udziela porad, nie interpretuje prawa podatkowego i nie reprezentuje podatników/klientów przed organami podatkowymi. Według ustawy o doradztwie podatkowym podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności są osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcy prawni oraz biegli rewidenci. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie jest wpisany na listę doradców podatkowych, w związku z czym nie mam prawa do wykonywania czynności doradztwa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie doradztwa nie jest zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług, w związku z tym powstało tyle wątpliwości podatników. Słownikowe znaczenie doradztwa obejmujące "udzielanie fachowych zaleceń, porad" nie jest z pewnością przedmiotem wykonywanych przez Zainteresowanego usług. Wnioskodawca uważa, że świadczone przez niego usługi nie stanowią usług w zakresie doradztwa, a sporządzanie i wysyłanie w formie elektronicznej deklaracji podatkowych jest jedynie nieodzownym elementem kompleksowej usługi rachunkowo - księgowej jaką wykonuje. Trudno byłoby sobie wyobrazić, że klient biura rachunkowego miałby dodatkowo korzystać z usług doradcy podatkowego sporządzającego deklaracje podatkowe, gdy ustawa o rachunkowości potwierdza, że sporządzaniem deklaracji podatkowych mogą zajmować się biura rachunkowe. Trudno też wyobrazić sobie świadczenie usług księgowo - rachunkowych polegających na prawidłowym ujmowaniu poszczególnych dokumentów księgowych w ewidencjach i deklaracjach bez wykorzystania posiadanej przez prowadzącego biuro fachowej wiedzy w tym zakresie, co nie może być jednoznaczne z wykonywaniem czynności doradczych, albowiem posiadana wiedza i umiejętności nie zostają przekazywane klientom ale służą wyłącznie do prawidłowego wykonywania kompleksowych usług. W związku z czym Wnioskodawca uważa, że w dalszym ciągu może korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Tym bardziej, że w umowie na świadczenie usług rachunkowo - księgowych dla własnego bezpieczeństwa zawiera klauzulę: "Zleceniobiorca nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielał porad, zaleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych jak i pisemnych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.

odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a.

transakcji związanych z nieruchomościami,

b.

usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c.

usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.

dokonujących dostaw:

a.

towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b.

towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

* energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),

* wyrobów tytoniowych,

* samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c.

budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d.

terenów budowlanych,

e.

nowych środków transportu;

2.

świadczących usługi:

a.

prawnicze,

b.

w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c.

jubilerskie;

3.

nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Jak stanowi zatem art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, że ustawa oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych opinii, porad np. ekonomicznych czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Zaznaczyć należy, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności, jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy obejmują:

1.

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

2.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

4.

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, może posłużyć się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenia ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe obejmuje czynności polegające na udzieleniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatnikami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28I pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że od 12 grudnia 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie kompleksowych usług księgowych. Grupa ta obejmuje działalność rachunkowo - księgową i doradztwo podatkowe. Nie ma jednak możliwości rejestracji działalności gospodarczej tylko i wyłącznie w zakresie usług księgowych, ponieważ nie istnieją samoistnie w obowiązującej klasyfikacji. Nigdy wcześniej Zainteresowany nie prowadził działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Jako podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności Wnioskodawca zwolniony jest od podatku VAT, jeśli wartość sprzedaży w roku bieżącym nie przekroczy kwoty 150 000 zł.

Zakres świadczonych przez Zainteresowanego kompleksowych usług księgowych obejmuje:

1. Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ewidencji przychodów;

2. Prowadzenie rejestrów sprzedaży, zakupów towarów handlowych i kosztów VAT oraz przygotowanie na ich podstawie deklaracji VAT miesięcznych lub kwartalnych;

3. Prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia;

4. Rozliczanie na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców;

5. Posiadanie pełnomocnictwa do wysyłania w formie elektronicznej deklaracji podatkowych/informacji do Urzędów Skarbowych;

6. Sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych;

7. Sporządzanie list płac, kart przychodów pracowników oraz sporządzanie PIT-11, PIT-4R, prowadzenia akt osobowych dla pracowników przedsiębiorców;

8. Obliczanie i rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz wysyłanie drogą elektroniczną do ZUS-u stosownych raportów/deklaracji.

Wyżej wymienione czynności świadczone są na podstawie zawartych umów z klientami na obsługę księgową. Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć żadnych usług księgowych (w tym sporządzać i podpisywać zeznań rocznych) dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (indywidualnych) oraz dla prowadzących działalność gospodarczą bez umowy na kompleksową obsługę rachunkowo - księgową. Zainteresowany nie udziela porad, nie interpretuje prawa podatkowego i nie reprezentuje podatników/klientów przed organami podatkowymi. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie jest wpisany na listę doradców podatkowych, w związku z czym nie mam prawa do wykonywania czynności doradztwa podatkowego.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności zgodnie z zakresem wykonywanych czynności, Zainteresowany świadczy jedynie kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe i nie wykonuje jakichkolwiek usług doradczych, czy prawniczych, a posiadane pełnomocnictwo ogranicza się jedynie do wysyłania w formie elektronicznej deklaracji podatkowych/informacji do Urzędów Skarbowych, to w opisanej we wniosku sytuacji może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy kwotę, o której mowa w tych przepisach.

Dodatkowo zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności na informacji, że Wnioskodawca nie udziela porad i nie reprezentuje podatników/klientów przed organami podatkowymi. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przepisów lub któregokolwiek elementu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl