ILPP5/4512-1-39/15-2/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 maja 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP5/4512-1-39/15-2/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług księgowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług księgowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą rachunkowo-księgową "A" i od 2012 r. korzysta ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 113. Zainteresowany obsługuje kompleksowo kilka firm, świadczy usługi rachunkowo-księgowe dla firm prowadzących działalność gospodarczą nie udzielając porad prawnych, a jedynie podpisuje na podstawie zgłoszenia UPL wysyłkę elektronicznie deklaracji podatkowych. Biuro rachunkowe świadczy usługi księgowe polegające na: prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kwalifikowaniu dowodów do ujęcia ich w księgach, prowadzeniu ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, prowadzeniu rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług i przygotowaniu na ich podstawie deklaracji VAT, rozliczaniu zaliczek i sporządzaniu zestawień do obliczania podatku dochodowego, sporządzaniu list płacy oraz ewidencji kadrowo-płacowej, rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy i sporządzaniu deklaracji ZUS wraz z wysyłką drogą elektroniczną od zatrudnionych pracowników przez zleceniodawcę, prowadzeniu ewidencji i wykazu środków trwałych, prowadzaniu innych ewidencji, jeśli obowiązek taki wynika z przepisów prawa podatkowego. Biuro rachunkowe nie udziela porad prawnych i nie wykonuję usług o charakterze doradczym. Wnioskodawca nie wypełnia zeznań i deklaracji podatkowych osobom fizycznym. Zainteresowany posiada certyfikat księgowego wydany przez Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej. Wartość przychodu ze sprzedaży w latach 2008-2014 wyniosła około 20 tysięcy rocznie i nie przekroczyła kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych usług doradczych ani innych usług, które ze zwolnienia korzystać nie mogą.

Przewidywana wartość sprzedaży w 2015 r. również nie przekroczy kwoty 150 000 zł w roku podatkowym.

Wnioskodawca nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego prawidłowym jest korzystanie przez Biuro Rachunkowe ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług. Jeżeli nie może korzystać ze zwolnienia, to od kiedy powinno być czynnym podatnikiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, o wyłączeniu ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. W sytuacji świadczenia jedynie kompleksowych usług księgowych - w ocenie Wnioskodawcy - przysługuje mu prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, ponieważ nie wykonuje żadnych usług doradczych ani innych usług, które ze zwolnienia korzystać nie mogą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.

odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a.

transakcji związanych z nieruchomościami,

b.

usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c.

usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.

dokonujących dostaw:

a.

towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b.

towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

o energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),

o wyrobów tytoniowych,

o samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c.

budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d.

terenów budowlanych,

e.

nowych środków transportu;

2.

świadczących usługi:

a.

prawnicze,

b.

w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c.

jubilerskie;

3.

nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa prawnego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zauważyć należy, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest regulowany ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r. - czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1.

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

2.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

4.

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

W myśl art. 2 ust. 1a cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Jak już zostało wyżej wskazane ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym. Zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie na więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że są sporządzane na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28I pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią one doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą rachunkowo-księgową "A" i od 2012 r. korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113. Zainteresowany obsługuje kompleksowo kilka firm, świadczy usługi rachunkowo-księgowe dla firm prowadzących działalność gospodarczą nie udzielając porad prawnych, a jedynie podpisuje na podstawie zgłoszenia UPL wysyłkę elektronicznie deklaracji podatkowych. Biuro rachunkowe świadczy usługi księgowe polegające na: prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kwalifikowaniu dowodów do ujęcia ich w księgach, prowadzeniu ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, prowadzeniu rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług i przygotowaniu na ich podstawie deklaracji VAT, rozliczaniu zaliczek i sporządzaniu zestawień do obliczania podatku dochodowego, sporządzaniu list płacy oraz ewidencji kadrowo-płacowej, rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy i sporządzaniu deklaracji ZUS wraz z wysyłką drogą elektroniczną od zatrudnionych pracowników przez zleceniodawcę, prowadzeniu ewidencji i wykazu środków trwałych, prowadzaniu innych ewidencji, jeśli obowiązek taki wynika z przepisów prawa podatkowego. Biuro rachunkowe nie udziela porad prawnych i nie wykonuję usług o charakterze doradczym. Wnioskodawca nie wypełnia zeznań i deklaracji podatkowych osobom fizycznym. Zainteresowany posiada certyfikat księgowego wydany przez Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej. Wartość przychodu ze sprzedaży w latach 2008-2014 wyniosła około 20 tysięcy rocznie i nie przekroczyła kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych usług doradczych ani innych usług, które ze zwolnienia korzystać nie mogą. Przewidywana wartość sprzedaży w 2015 r. również nie przekroczy kwoty 150 000 zł w roku podatkowym. Wnioskodawca nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów usług.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy świadcząc opisane usługi może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z przywołanego wyżej art. 113 ust. 1 ustawy, podatnicy, u których wartość sprzedaży netto nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Ustawodawca postanowił jednocześnie, że ww. zwolnienie nie może mieć zastosowania m.in. w przypadku, gdy podatnik świadczy usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego (art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy).

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też będzie sporządzał (wypełniał) zeznania i deklaracje podatkowe i nie będzie świadczył usług doradczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z powyższych rozważań wynika, że o wyłączeniu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Zatem w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi rachunkowo-księgowe (biuro rachunkowe) polegające na: prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kwalifikowaniu dowodów do ujęcia ich w księgach, prowadzeniu ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, prowadzeniu rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług i przygotowaniu na ich podstawie deklaracji VAT, rozliczaniu zaliczek i sporządzaniu zestawień do obliczania podatku dochodowego, sporządzaniu list płacy oraz ewidencji kadrowo-płacowej, rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy i sporządzaniu deklaracji ZUS wraz z wysyłką drogą elektroniczną od zatrudnionych pracowników przez zleceniodawcę, prowadzeniu ewidencji i wykazu środków trwałych, prowadzaniu innych ewidencji, jeśli obowiązek taki wynika z przepisów prawa podatkowego. Zainteresowany wskazał, że nie udziela porad prawnych i nie wykonuję usług o charakterze doradczym, nie wypełnia także zeznań i deklaracji podatkowych osobom fizycznym. Wnioskodawca podpisuje - na podstawie pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej (UPL-1) - deklaracje podatkowe przesyłane elektronicznie.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (Biuro Rachunkowe) Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła u Zainteresowanego kwoty 150 000 zł, a świadczone przez niego, scharakteryzowane w opisie sprawy, usługi rachunkowo-księgowe nie wpisują się w usługi doradztwa podatkowego, których świadczenie - zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy - wyłącza podatnika z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

Reasumując, świadczone przez Zainteresowanego usługi księgowe mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy do czasu przekroczenia limitu określonego w tym przepisie.

Z uwagi na przyjęte wyżej rozstrzygnięcie, odpowiedź na pytanie Wnioskodawcy dotyczące momentu uznania go za czynnego podatnika podatku od towarów i usług, stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl