ILPP5/4512-1-32/15-4/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia - brak daty wypełnienia wniosku (data wpływu 26 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania wartości czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę do limitu wynikającego z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług oraz zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 4.

W dniu 26 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania wartości czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę do limitu wynikającego z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług oraz zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.) o własne stanowisko odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, przesłanie uwierzytelnionych kopii dokumentów potwierdzających prawo osoby podpisanej pod wnioskiem do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej oraz dodatkową opłatę od złożonego wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą jest Wspólnota Mieszkaniowa utworzona zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Usytuowana jest w budynku mieszkalno-usługowym, w którym znajdują się jeszcze dwie Wspólnoty Mieszkaniowe:

1. Wspólnota Mieszkaniowa A,

2. Wspólnota Mieszkaniowa B.

Zakres działania Wspólnoty obejmuje zarząd nieruchomością wspólną przez który, zgodnie z ustawą o własności lokali, rozumie się grunt pod budynkiem oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. fundamenty, mury zewnętrzne wraz z tynkami i elementami architektonicznymi, mury konstrukcyjne wewnętrzne, kominy, klatki schodowe, windy, dachy, pomieszczenia na kondygnacji podziemnej oraz kondygnacjach nadziemnych, instalacje energetyczne, cieplne, wodne i kanalizacyjne).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali właściciel lokalu zobowiązany jest m.in. ponosić wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu i uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Właściciele lokali mieszkalnych i użytkowych płacą comiesięczne zaliczki (opłaty) na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej, funduszu remontowego i utrzymania indywidualnych lokali, z góry za każdy miesiąc, w terminie do 10-go dnia każdego miesiąca, ustalone na podstawie uchwał Wspólnoty, zatwierdzających plan gospodarczy na dany rok kalendarzowy.

Ustalone opłaty w zakresie mediów, rozliczane są z właścicielami lokali według przyjętego uchwałą sposobu, do poziomu poniesionych przez Wspólnotę kosztów w okresie rozliczeniowym, bez doliczania jakiejkolwiek marży.

W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania nieruchomości, Wspólnota zawarła umowy, w ramach których do indywidualnych lokali dostarczane są media w postaci wody oraz odprowadzania ścieków. Formalnie więc, to Wspólnota jest nabywcą mediów, dostarczonych przez dostawców mediów. Dostawa odbywa się poprzez instalacje stanowiące część wspólną Wspólnoty. Końcowym odbiorcą mediów zużywanych w lokalach są właściciele lokali.

W skład Wspólnoty wchodzą wyłącznie stanowiące odrębną własność lokale mieszkalne, 2 lokale użytkowe, wyodrębniony lokal - kotłownia gazowa, prawem związanym z prawem własności poszczególnych lokali jest udział w nieruchomości wspólnej. Kotłownia gazowa należy do dewelopera - Przedsiębiorstwa Budowlanego. Ciepło z tej kotłowni służy do podgrzewania wody użytkowej i ogrzania lokali Wnioskodawcy oraz lokali pozostałych Wspólnot mieszczących się w tym budynku. Deweloper jako właściciel kotłowni obciąża Wspólnotę, kosztami eksploatacji i refakturuje opłaty za gaz.

Działając w oparciu o Ustawę o własności lokali (art. 6) Wspólnota postanowiła nabyć od dewelopera kotłownię wraz z urządzeniami w niej się znajdującymi. Kotłownia będzie współwłasnością trzech Wspólnot. W związku z powyższym ogół właścicieli udzielił pełnomocnictwa Zarządcy Nieruchomości do dokonania czynności nabycia od dewelopera na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej udziału wynoszącego 448/10000, w prawie własności lokalu niemieszkalnego - kotłowni, wraz ze związanym z nim udziałem w prawie własności nieruchomości wspólnej wynoszącej 40/10000, w piwnicy budynku, dla którego wydane jest Zaświadczenie o samodzielności lokalu, wraz z wyposażeniem.

Koszty eksploatacji kotłowni będą dzielone wg udziałów w prawie własności kotłowni oraz koszty udziału w nieruchomości wspólnej będą dzielone wg udziałów w nieruchomości wspólnej pomiędzy trzy Wspólnoty:

1. Wspólnota - Wnioskodawca,

2. Wspólnota Mieszkaniowa A,

3. Wspólnota Mieszkaniowa B.

Uzyskane ciepło będzie służyło do podgrzewania wody użytkowej i ogrzewania nieruchomości Wnioskodawcy i pozostałych dwóch Wspólnot (współwłaścicieli). Końcowymi odbiorcami będą właściciele lokali mieszkalnych i użytkowych.

Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym koszty będą refakturowane na poszczególne Wspólnoty z faktury wystawianej na Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości (Wnioskodawcy). Faktury za paliwo gazowe do kotłowni będą wystawiane przez "A" na Wnioskodawcę, który będzie rozliczał gaz między Wspólnotami (współwłaścicielami kotłowni).

Udziały w prawie własności w częściach ułamkowych lokalu niemieszkalnego - kotłowni wynoszą:

1. Wspólnota - Wnioskodawca - 448/10000;

2. Wspólnota Mieszkaniowa A - 4769/10000;

3. Wspólnota Mieszkaniowa B - 4783/10000.

Udziały w nieruchomości wspólnej wynoszą:

1. Wspólnota - Wnioskodawca - 40/10000;

2. Wspólnota Mieszkaniowa A - 429/10000;

3. Wspólnota Mieszkaniowa B - 431/10000.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. zmienionego przepisu art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca przy wyliczaniu limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia powinien uwzględnić czynności związane z dostarczeniem ciepła z nabytej kotłowni będącej współwłasnością trzech Wspólnot (m.in. Wnioskodawcy) do indywidualnych lokali mieszkalnych i użytkowych Wspólnoty (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

2. Czy Wspólnota przy wyliczaniu limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia powinna uwzględnić czynności związane z dostarczeniem ciepła z nabytej kotłowni będącej współwłasnością trzech Wspólnot (m.in. Wnioskodawcy) do nieruchomości wspólnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

3. Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo uwzględniając przy wyliczaniu limitu sprzedaży czynności związane z dostawą ciepła do pozostałych współwłaścicieli kotłowni - Wspólnot zajmujących ten sam budynek i stosując zwolnienie przedmiotowe z § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie zwolnień, gdy właściciel wykorzystuje lokal mieszkalny wyłącznie na własne cele mieszkaniowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wspólnota mieszkaniowa jest podmiotem stosunków cywilnoprawnych co oznacza, że może posiadać majątek odrębny od majątków właścicieli lokali (majątek własny). W skład tego majątku mogą jednak wejść jedynie prawa i obowiązki związane z gospodarowaniem nieruchomością wspólną, gdyż z przepisów ustawy o własności lokali wynika ograniczenie zakresu zdolności prawnej wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie z przepisami Ustawy o własności lokali do majątku wspólnoty - oprócz uiszczanych przez właścicieli lokali zaliczek w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną (art. 13 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 i art. 14 u.w.l.) - mogą wejść prawa wynikające z umów zawieranych przez nią w ramach gospodarowania nieruchomością wspólną, a także własność nieruchomości nabytej za zgodą właścicieli (art. 22 ust. 3 pkt 6a u.w.l.), niezbędnej jednak do zarządzania nieruchomością wspólną, w tym przypadku kotłownia gazowa, która służy nie tylko do użytku wyłącznego właściciela lokalu.

W świetle powyższego ogół właścicieli lokali tworzących Wspólnotę (a także właściciele lokali dwóch pozostałych Wspólnot) zakupiło wyodrębniony lokal w swoim budynku niezbędny do prawidłowego funkcjonowania nieruchomości. Będą z niego korzystali wszyscy właściciele lokali w postaci dostarczonego ciepła, którego końcowym odbiorcą będą właściciele lokali wyodrębnionych. Wspólnota tutaj występuje w imieniu właścicieli lokali.

Zdaniem Wspólnoty czynności związane z utrzymaniem lokali są odpłatną dostawą towarów lub odpłatnym świadczeniem usług, na podstawie ustawy o VAT.

Gdy Wspólnota Mieszkaniowa nabywa towary i usługi na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali dla których ustanowiono odrębną własność lokalu, to wówczas Wspólnota nabywa towary i usługi w swoim imieniu, lecz na rzecz właścicieli lokali, a właściciele dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. W konsekwencji, dochodzi do odsprzedaży przez wspólnotę ciepła na rzecz właścicieli lokali, a środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią zapłatę za odsprzedawane im przez wspólnotę towary i usługi.

W związku z powyższym czynności związane z dostarczeniem ciepła do indywidualnych lokali z nabytej kotłowni, będącej współwłasnością trzech Wspólnot, za które wspólnota pobiera opłaty w formie comiesięcznych zaliczek rozliczanych na koniec roku, są transakcjami związanymi z nieruchomościami i nie należy ich traktować jako transakcje pomocnicze do wykonywanego przez Wspólnotę zarządu częściami wspólnymi. Zatem przy wyliczaniu limitu sprzedaży od którego zależy obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny uprawniającej do korzystania ze zwolnienia Wnioskodawca powinien uwzględnić czynności związane z dostarczeniem ciepła z kotłowni będącej współwłasnością trzech Wspólnot (m.in. Wnioskodawcy) do indywidualnych lokali mieszkalnych i użytkowych.

Ad. 2. (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wspólnota nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, działa ona w imieniu własnym na własny rachunek. Mimo, że właściciele wyodrębnionych lokali finansują działalność wspólnoty w drodze zaliczek, są to zaliczki wyłącznie na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, w której właściciele posiadają udziały. Tu ostatecznym konsumentem pozostaje wspólnota mieszkaniowa.

W tym przypadku, w ramach zarządu nieruchomością wspólną - uiszczanie przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT). Zatem Wspólnota przy wyliczaniu limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia nie powinna uwzględniać czynności związanych z dostarczaniem ciepła z nabytej kotłowni będącej współwłasnością trzech Wspólnot (m.in. Wnioskodawcy) do nieruchomości wspólnych.

Stanowisko Wspólnoty wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2011 r. nr. PT8/033/101/AEW/PT-571 (Dz. U. MF z dnia 2 sierpnia 2011 r., Nr 6, poz. 27).

Ad. 3. (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 4).

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zdaniem Wspólnoty postąpi ona prawidłowo uwzględniając czynności związane z dostawą ciepła do pozostałych współwłaścicieli kotłowni i stosując zwolnienie przedmiotowe, w myśl § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722), zgodnie z którym, zwalnia się od podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 4.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi - art. 8 ust. 2a ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powyższych przepisów na podstawę opodatkowania składają się kwoty należne z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, które są wykonywane przez podatnika.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Przy czym zwolnienia te mogą mieć charakter podmiotowy - dotyczyć wymienionych w przepisach podatników lub grup podatników - albo też przedmiotowy (określony m.in. w art. 43 ustawy).

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 82 ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. poz. 1722, z późn. zm.), dalej rozporządzenie, zwalnia się od podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Natomiast, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia, zwalnia się od podatku czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 oraz z 2011 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 185, poz. 1092), jeśli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku w oparciu o ww. przepisy możliwe jest wyłącznie w odniesieniu do opłat pobieranych przez Wspólnotę od członków tej wspólnoty lub innych użytkowników zamieszkujących w lokalach będących własnością członków tej wspólnoty. Ponadto zastosowanie zwolnienia od podatku w oparciu o cyt. wyżej przepisy uzależnione jest od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru danego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia tego lokalu (cel mieszkaniowy). Zatem zwolnieniem określonym w ww. przepisach rozporządzenia objęto tylko towary i usługi związane z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę w ww. przepisie zwrot "wyłącznie" wskazuje, że warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe. W związku z tym zwolnieniu nie podlega dostawa towarów i usług związanych z lokalami innymi niż mieszkalne oraz lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi na cel inny niż mieszkaniowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Wspólnota Mieszkaniowa) utworzony został zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali i usytuowany jest w budynku mieszkalno-usługowym, w którym znajdują się jeszcze dwie Wspólnoty Mieszkaniowe:

1. Wspólnota Mieszkaniowa A,

2. Wspólnota Mieszkaniowa B.

Zakres działania Wspólnoty obejmuje zarząd nieruchomością wspólną przez który, zgodnie z ustawą o własności lokali, rozumie się grunt pod budynkiem oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. fundamenty, mury zewnętrzne wraz z tynkami i elementami architektonicznymi, mury konstrukcyjne wewnętrzne, kominy, klatki schodowe, windy, dachy, pomieszczenia na kondygnacji podziemnej oraz kondygnacjach nadziemnych, instalacje energetyczne, cieplne, wodne i kanalizacyjne). Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali właściciel lokalu zobowiązany jest m.in. ponosić wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu i uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Właściciele lokali mieszkalnych i użytkowych płacą comiesięczne zaliczki (opłaty) na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej, funduszu remontowego i utrzymania indywidualnych lokali, z góry za każdy miesiąc, w terminie do 10-go dnia każdego miesiąca, ustalone na podstawie uchwał Wspólnoty, zatwierdzających plan gospodarczy na dany rok kalendarzowy. Ustalone opłaty w zakresie mediów, rozliczane są z właścicielami lokali według przyjętego uchwałą sposobu, do poziomu poniesionych przez Wspólnotę kosztów w okresie rozliczeniowym, bez doliczania jakiejkolwiek marży. W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania nieruchomości, Wspólnota zawarła umowy, w ramach których do indywidualnych lokali dostarczane są media w postaci wody oraz odprowadzania ścieków. Formalnie więc, to Wspólnota jest nabywcą mediów, dostarczonych przez dostawców mediów. Dostawa odbywa się poprzez instalacje stanowiące część wspólną Wspólnoty. Końcowym odbiorcą mediów zużywanych w lokalach są właściciele lokali.

W skład Wspólnoty wchodzą wyłącznie stanowiące odrębną własność lokale mieszkalne, 2 lokale użytkowe, wyodrębniony lokal - kotłownia gazowa, prawem związanym z prawem własności poszczególnych lokali jest udział w nieruchomości wspólnej. Kotłownia gazowa należy do dewelopera. Ciepło z tej kotłowni służy do podgrzewania wody użytkowej i ogrzania lokali Wnioskodawcy oraz lokali pozostałych Wspólnot mieszczących się w tym budynku. Deweloper jako właściciel kotłowni obciąża Wspólnotę, kosztami eksploatacji i refakturuje opłaty za gaz.

Działając w oparciu o Ustawę o własności lokali (art. 6) Wspólnota postanowiła nabyć od dewelopera kotłownię wraz z urządzeniami w niej się znajdującymi. Kotłownia będzie współwłasnością trzech Wspólnot. W związku z powyższym ogół właścicieli udzielił pełnomocnictwa Zarządcy Nieruchomości do dokonania czynności nabycia od dewelopera na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej udziału wynoszącego 448/10000, w prawie własności lokalu niemieszkalnego - kotłowni, wraz ze związanym z nim udziałem w prawie własności nieruchomości wspólnej wynoszącej 40/10000, w piwnicy budynku, dla którego wydane jest Zaświadczenie o samodzielności lokalu, wraz z wyposażeniem.

Koszty eksploatacji kotłowni będą dzielone wg udziałów w prawie własności kotłowni oraz wg udziałów w nieruchomości wspólnej pomiędzy trzy Wspólnoty:

1. Wspólnota - Wnioskodawca,

2. Wspólnota Mieszkaniowa A,

3. Wspólnota Mieszkaniowa B.

Uzyskane ciepło będzie służyło do podgrzewania wody użytkowej i ogrzewania nieruchomości Wnioskodawcy i pozostałych dwóch Wspólnot (współwłaścicieli). Końcowymi odbiorcami będą właściciele lokali mieszkalnych i użytkowych.

Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym koszty będą refakturowane na poszczególne Wspólnoty z faktury wystawianej na Wspólnotę Mieszkaniową (Wnioskodawcę). Faktury za paliwo gazowe do kotłowni będą wystawiane na Wnioskodawcę, który będzie rozliczał gaz między Wspólnotami (współwłaścicielami kotłowni).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości dotyczące tego, czy przy wyliczaniu limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 ustawy powinien uwzględnić czynności związane z dostarczeniem ciepła z nabytej kotłowni będącej współwłasnością trzech wspólnot (m.in. Wnioskodawcy) do indywidualnych lokali mieszkalnych i użytkowych Wspólnoty oraz do nieruchomości wspólnych. Ponadto Wnioskodawca ma również wątpliwości czy postąpi on prawidłowo uwzględniając przy wyliczaniu limitu sprzedaży czynności związane z dostawą ciepła do pozostałych współwłaścicieli kotłowni - Wspólnot zajmujących ten sam budynek i stosując do tych czynności zwolnienie przedmiotowe z § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim zauważyć, że z konstrukcji podatku od towarów i usług, wynika, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję, czyli dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą, ponieważ nie ma wówczas żadnej konsumpcji. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

Przy czym, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi - art. 8 ust. 2a ustawy i art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 str. 1, z późn. zm.). Przepisy te są źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem "odsprzedaży" lub "refakturowania" usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy i art. 15 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Zatem ostatecznym nabywcą towarów i konsumentem usług w ramach udostępniania mediów w nieruchomości wchodzącej w skład wspólnoty mieszkaniowej jest: właściciel lokalu w odniesieniu do lokalu i Wspólnota w zakresie części wspólnych nieruchomości.

Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

W myśl art. 6 ww. ustawy, wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała w oparciu o przepis art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej:

* związane z nieruchomością wspólną,

* związane z odrębną własnością lokalu.

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali właściciele zobowiązani są do uczestnictwa w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną - na ich pokrycie uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, ciepło, gaz, energię elektryczną, odprowadzanie ścieków).

W przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, Wspólnota będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim wypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej - m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.

W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest - jako odrębny od jej członków podmiot prawa - wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.

Tak więc uiszczanie należności przez członków wspólnoty (Wnioskodawcy) tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu. W konsekwencji brak jest podstaw do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami, w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną.

Natomiast w przypadku gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, Wspólnota występuje w odmiennej roli. W takiej sytuacji nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy na poczet tych zakupów dokonują stosownych wpłat. Wspólnota zakupując towary i usługi, które przyporządkowuje następnie do poszczególnych lokali, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali.

W sytuacji takiej środki, które są uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali (będących członkami tej wspólnoty) na ich utrzymanie, stanowią zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W związku z tym w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali (ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali) zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wspólnota dokonując odsprzedaży (zakupionych uprzednio w tym celu) towarów i usług, związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali, właścicielom tych lokali (będącym członkami tej wspólnoty), działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Również dokonując rozliczenia kosztów związanych z dostawą ciepła do pozostałych współwłaścicieli kotłowni - wspólnot, Wnioskodawca działa jako podatnik podatku od towarów i usług. W takim przypadku bowiem Zainteresowany nabywając towary i usługi (m.in. paliwo gazowe) działa we własnym imieniu, ale na rzecz innego podmiotu, tj. dwóch wspólnot znajdujących się w tym samym budynku. Przy czym dotyczy to całości należności jaką Wnioskodawca otrzymuje z tego tytułu od tych wspólnot.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy rozporządzenia stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku VAT korzystają czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, które są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które są pobierane opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę. Ponadto ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzystają czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależnie od właściciela, jeśli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla czynności wykonywanych przez wspólnotę mieszkaniową tylko w tych dwóch ww. przypadkach. Każde inne działanie wspólnoty - objęte zakresem opodatkowania - powoduje, że nie może ona korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Czyli - wracając do niniejszej sprawy - mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując odsprzedaży ciepła na rzecz pozostałych dwóch wspólnot (mieszczących się w tym samym budynku), nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wcześniej § 3 ust. 1 pkt 10 i pkt 11 rozporządzenia, ponieważ nie są spełnione przesłanki z nich wynikające.

Należy zauważyć, że wspólnota mieszkaniowa działając w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, może - na podstawie art. 113 ustawy - korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że - co do zasady - o ile Wnioskodawca nie przekroczył kwoty obrotu określonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, Zainteresowany zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Kwestie związane z rejestracją podatników zostały uregulowane w art. 96 ustawy.

W analizowanej sprawie przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest sposób w jaki powinien on ustalić wartość obrotu, który determinuje uprawnienie do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku. Kwestia ta w sposób szczegółowy uregulowana jest w art. 113 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że dokonane przez ustawodawcę od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w art. 113 ustawy miały na celu w sposób bardziej precyzyjny i odpowiadający prawu unijnemu regulować stosowanie zwolnienia od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców, których obrót w skali roku nie przekracza 150.000 zł.

Zgodnie z art. 288 ww. Dyrektywy z dnia 28 listopada 2006 r., kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

Zbycie materialnych lub niematerialnych dóbr inwestycyjnych przedsiębiorstwa nie jest jednak uwzględniana przy obliczaniu obrotu.

Z obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. brzmienia art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 (czyli uprawniającej do zwolnienia podmiotowego) nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy) jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Dokonane zatem od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w ustawie o VAT w sposób ściślejszy odwzorowują przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, która w art. 288 pkt 4 również stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.

Analizując zatem treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., wskazać należy, że "Słownik języka polskiego PWN" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo "transakcja" jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Podkreślić też należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "charakter pomocniczy". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa - http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa "pomocniczy" są pojęcia: "pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający".

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem "incidental transactions" w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako "transakcje incydentalne/uboczne". Termin "incydentalny" wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym "mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko", natomiast termin "uboczny" oznacza "dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy". Transakcje o charakterze "incydentalnym" oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie "incydentalności" odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia "accessoire", a w wersji niemieckiej "Hilfsumsaetze", co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112/WE, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania "transakcje sporadyczne" i określa omawiane czynności jako "transakcje pomocnicze".

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Aby więc ocenić czy świadczona usługa ma charakter "pomocniczy", należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie czynności Wspólnoty związane z dostawą mediów do lokali (w tym mieszkalnych, które są zwolnione od podatku) są przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W świetle powyższego, odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że obrót z tytułu dostawy mediów do lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe - nawet gdy korzysta on ze zwolnienia od podatku VAT - jako dotyczący transakcji związanych z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych, od dnia 1 stycznia 2014 r. wliczany jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wliczane są także przychody Wnioskodawcy uzyskiwane z tytułu dostawy ciepła do pozostałych współwłaścicieli kotłowni (wspólnot mieszkaniowych). Przy czym dotyczy to całego obrotu uzyskanego przez Zainteresowanego z tego tytułu.

Podkreślić przy tym należy, że przepisy dotyczące wyliczenia limitu sprzedaży, zawarte w art. 113 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy (nie wlicza się ich do tego limitu). Z powyższego wynika, że do limitu sprzedaży, o której mowa wyżej nie wlicza się opłat wnoszonych przez członków wspólnoty (Wnioskodawcy) w zakresie w jakim dotyczą one części wspólnej nieruchomości.

Reasumując, odpowiadając na zadane we wniosku pytania, należy stwierdzić, że:

1. W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. zmienionego przepisu art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy, Wnioskodawca przy wyliczaniu limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia powinien uwzględnić czynności związane z dostarczeniem ciepła z nabytej kotłowni będącej współwłasnością trzech wspólnot (m.in. Wnioskodawcy) do indywidualnych lokali mieszkalnych i użytkowych Wspólnoty.

2. Zainteresowany przy wyliczaniu limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia nie powinien uwzględniać czynności związanych z dostarczeniem ciepła z nabytej kotłowni będącej współwłasnością trzech wspólnot (m.in. Wnioskodawcy) do nieruchomości wspólnych, ale tylko w części dotyczącej wpłat dokonywanych przez członków Wnioskodawcy. Natomiast w odniesieniu do wpłat dokonywanych przez pozostałe wspólnoty to stwierdzić należy, że wlicza się je do limitu sprzedaży określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

3. Przy wyliczaniu limitu sprzedaży Wnioskodawca powinien uwzględnić czynności związane z dostawą ciepła do pozostałych współwłaścicieli kotłowni - dwóch wspólnot mieszkaniowych - zajmujących ten sam budynek, przy czym w tym przypadku czynność ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia.

Zatem, uwzględniając powyższe rozstrzygnięcia stwierdzić należy, że stanowisko Zainteresowanego należało uznać w całości za prawidłowe w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, natomiast oceniając całościowo jego stanowisko odnośnie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 4 należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania wartości czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę do limitu wynikającego z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług oraz zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT do czynności związanych z utrzymaniem wyodrębnionych lokali niemieszkalnych, została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 2 czerwca 2015 r. o nr ILPP5/4512-1-32/15-5/PG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.