ILPP5/4512-1-3/15-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku w przypadku świadczenia usług rachunkowo-księgowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku w przypadku świadczenia usług rachunkowo-księgowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności firmy Wnioskodawcy jest działalność sklasyfikowana pod numerem 69.20.Z działalność rachunkowo-księgowa, która jest prowadzona tylko dla osób prowadzących działalność gospodarczą oraz 82.11.Z usługi związane z administracyjną obsługą biura. W szczególności firma wykonuje następujące czynności:

* księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych wykonywanych na zlecenie,

* sporządzanie bilansów i sprawozdań finansowych,

* przygotowanie dokumentów o dochodach osób i firm w celach podatkowych,

* sporządzanie pit-11 pit-4R.

Wnioskodawca nie podpisuje w imieniu klientów sporządzanych przez niego deklaracji VAT i zeznań podatkowych. Firma nie świadczy usług doradztwa podatkowego w tym reprezentowania klientów przed organami podatkowymi, nie udziela porad i opinii podatkowych, które są przewidziane w innej grupie statystycznej PKWiU 69.20.3. Czynności wchodzące w zakres działalności firmy wykonywane są przez osoby uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i posiadają one świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów. Firma w 2014 r. nie przekroczyła progu 150 tys.

Od 2015 r. Wnioskodawca jest zobowiązany przesyłać deklaracje PIT-4 R, PIT-11 przez internet w wersji elektronicznej musi więc mieć udzielone pełnomocnictwo przez klientów i wtedy e-deklaracje będzie musiał podpisywać swoim podpisem elektronicznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na to, że Wnioskodawca będzie podpisywać e-deklaracje swoim podpisem elektronicznym może utracić prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt sporządzania e-deklaracji podatkowych oraz ich podpisywania e-podpisem nie spowoduje utraty prawa do korzystania ze zwolnienia VAT. Posiadanie przez biuro pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie świadczy o tym, że Wnioskodawca prowadzi usługi doradztwa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że część przepisów art. 113 (w tym te cytowane niżej) z dniem 1 stycznia 2014 r. uzyskało nowe brzmienie nadane ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.).

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa prawnego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć "tego, kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r. - czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ww. ustawy o doradztwie podatkowym zmianie uległa treść art. 2 ust. 1 pkt 2, poprzez wymienienie w nim również ksiąg rachunkowych. Do dnia 9 sierpnia 2014 r. doradcy podatkowi mogli prowadzić księgi rachunkowe w oparciu o art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości. Przepis ten został jednak uchylony z dniem 10 sierpnia 2014 r., w związku z czym zasadnym było rozszerzenie katalogu czynności wymienionego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym.

Ponadto zmianie uległa treść art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym. W konsekwencji czynności, o których mowa w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba. Nowe przepisy nie wprowadzają żadnych wymogów co do tych osób, odnośnie np. konieczności posiadania odpowiedniego wykształcenia.

Natomiast podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym pozostają:

* osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

* adwokaci i radcowie prawni;

* biegli rewidenci.

Do zawodowego wykonywania czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym pozostaną nadal jedynie:

* osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

* adwokaci i radcowie prawni.

W świetle powyższego, w celu dokonania oceny, czy świadczone przez dany podmiot usługi związane z obsługą rachunkowo-księgową zalicza się do usług w zakresie doradztwa (doradztwa podatkowego) należy posiłkować się regulacjami cyt. wyżej ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym przy uwzględnieniu jednak również językowej wykładni tego pojęcia. Należy mieć bowiem na uwadze, że nie obowiązuje już generalny przepis o obowiązkowym identyfikowaniu dla celów VAT towarów i usług za pomocą Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Zgodnie bowiem z art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. W przypadku opodatkowania usług doradczych przepisy ustawy nie powołują symboli statystycznych, zatem pozostają one w tym przypadku bez znaczenia.

Przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy obejmuje zatem wszystkie czynności doradztwa podatkowego, niezależnie od tego przez jaki podmiot są świadczone (w szczególności czy przez doradców podatkowych, czy też inne podmioty niewymienione w art. 3 i art. 4 ustawy o doradztwie podatkowym).

Czynności uznane za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym co do zasady odpowiadają również usługom w zakresie doradztwa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Trudno bowiem uznać, że prowadzenie ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych czy sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych nie obejmuje również wskazania postępowania w danej sprawie (udzielenia porady). Wypełnieniu tych obowiązków musi bowiem towarzyszyć co do zasady dokonywanie interpretacji przepisów podatkowych (doradzanie) w konkretnych przypadkach w celu prawidłowego "wypełnienia" księgi czy deklaracji podatkowej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi firmę, której głównym przedmiotem działalności jest sklasyfikowana pod numerem:

* 69.20.Z działalność rachunkowo-księgowa prowadzona tylko dla osób prowadzących działalność gospodarczą, oraz

* 82.11.Z usługi związane z administracyjną obsługą biura.

W szczególności firma wykonuje następujące czynności:

* księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych wykonywanych na zlecenie,

* sporządzanie bilansów i sprawozdań finansowych,

* przygotowanie dokumentów o dochodach osób i firm w celach podatkowych,

* sporządzanie PIT-11 PIT-4R.

Wnioskodawca nie podpisuje w imieniu klientów sporządzanych przez niego deklaracji VAT i zeznań podatkowych. Firma nie świadczy usług doradztwa podatkowego w tym reprezentowania klientów przed organami podatkowymi, nie udziela porad i opinii podatkowych które są przewidziane w innej grupie statystycznej PKWiU 69.20.3. Czynności wchodzące w zakres działalności firmy wykonywane są przez osoby uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i posiadają one świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów. Firma w 2014 r. nie przekroczyła progu 150 tys. Od 2015 r. Wnioskodawca jest zobowiązany przesyłać deklaracje PIT-4R, PIT-11 przez internet w wersji elektronicznej musi więc mieć udzielone pełnomocnictwo przez klientów i wtedy e-deklaracje będzie musiał podpisywać swoim podpisem elektronicznym.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy z uwagi na fakt, że będzie On podpisywać e-deklaracje swoim podpisem elektronicznym może utracić prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy stanowi świadczenie usług w zakresie doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie jak również sporządzanie deklaracji podatkowych i udzielanie podatnikom pomocy w tym zakresie stanowi czynności doradztwa podatkowego. Jednocześnie z ustawy tej nie wynika, że do wykonywania tych czynności uprawnieni są wyłącznie doradcy podatkowi.

Tym samym zarówno prowadzenie ksiąg podatkowych, rachunkowych i innych ewidencji jak i sporządzanie deklaracji podatkowych dla stałych klientów jest doradztwem podatkowym.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku fakt podpisywania przez Wnioskodawcę e-deklaracji swoim podpisem elektronicznym nie wpływa na uprawnienie Wnioskodawcy do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe nie wynika jednak z samej formy/sposobu podpisywania przez Wnioskodawcę dokumentów ale z uwagi na to, że Zainteresowany - w związku ze świadczeniem opisanych we wniosku usług księgowo-rachunkowych - nie spełnia przesłanek do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Jak wykazano bowiem wyżej świadczone przez Wnioskodawcę usługi rachunkowo-księgowe obejmują czynności doradztwa w rozumieniu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, który wyklucza możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy przy sprzedaży takich usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.