ILPP5/4512-1-214/15-2/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. Spółka komandytowa przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży dań i posiłków - jest prawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży dań i posiłków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (dalej: Wnioskodawca lub Spółka). Działalność gospodarcza Spółki polega m.in. na prowadzeniu określonych punktów sprzedaży - w stanie sprawy, jak opisano poniżej:

a) punkty gastronomiczne na terenie szpitali.

W ramach swojej działalności Spółka prowadzi m.in. punkty gastronomiczne oferujące gotowe potrawy do spożycia na miejscu (lub na wynos), które są zlokalizowane na terenie szpitali. W tym celu Spółka najmuje od administratora nieruchomości szpitalnej określoną powierzchnię na potrzeby prowadzenia ww. lokalu. Lokale te nastawione są na sprzedaż gotowych posiłków (głównie obiadowych i lunchowych), z których korzystają głównie osoby zatrudnione w szpitalu lub osoby odwiedzające szpital (w celu wizyty u chorych).

W części centralnej przestrzeni punktu gastronomicznego znajdują się stoliki i krzesełka, przy których klienci mogą spożyć zakupiony posiłek. Dostęp do centralnej części punktu gastronomicznego nie jest ograniczony i stoliki mogą być również wykorzystywane przez osoby niespożywające posiłku. Udogodnienia typu toaleta są wspólne dla budynku szpitalnego, więc Spółka nie zapewnia ich swoim klientom. Wystrój punktu gastronomicznego jest minimalistyczny, tzn. pozbawiony przepychu, zbędnych dekoracji.

W odniesieniu do posiłków oferowanych w ww. punktach gastronomicznych należy wskazać, że klient ma możliwość skomponowania samodzielnie posiłku z produktów oferowanych przez Wnioskodawcę lub skorzystania z oferty dnia - posiłku skomponowanego z produktów oferowanych przez Spółkę także oddzielnie. Poszczególne produkty, z których składają się posiłki wyeksponowane są w ladach, w których posiłki są podgrzewane. Proces nabycia posiłku przez klienta wygląda następująco:

W punktach gastronomicznych nie ma możliwości zamówienia innego posiłku niż znajdujący się w danej chwili w ladzie gastronomicznej ani też zamówienia posiłku do stolika, w szczególności należy podkreślić, że klient nie ma zagwarantowanego miejsca przy stoliku, tj. sprzedaż jest realizowana niezależnie, czy klient znajdzie miejsce przy stoliku czy też nie znajdzie miejsca przy stoliku. Klienci nabywają wyłącznie gotowe posiłki, czemu nie towarzyszą dodatkowe usługi, jakich klient mógłby oczekiwać np. w restauracjach.

Punkty gastronomiczne nie zapewniają klientom innych usług ani udogodnień, których celem miałoby być stworzenie klientom warunków w sposób szczególny zachęcających do wyboru konsumpcji na miejscu.

Punkty gastronomiczne Spółki nie posiadają obsługi kelnerskiej, tj. obsługi odpowiedzialnej za nakrywanie stołów, sprzątanie stołów, oferowanie i podawanie klientom dań. Przeważającą rolą obsługi punktu jest nałożenie produktów na talerz (ew. do opakowania pojemnika na wynos), wydanie posiłku i pobieranie ceny za zakupiony posiłek oraz zapewnienie właściwego stanu zaopatrzenia (uzupełnianie dań, zapewnienie dostępności sztućców, talerzy itp.). Sprzedaży posiłków towarzyszą jedynie podstawowe, niezindywidualizowane czynności mające na celu przygotowanie tych posiłków do sprzedaży (tekst jedn.: poddanie ich obróbce cieplnej, nałożenie na naczynie itp.) oraz umożliwienia spożycia posiłku przez klienta.

W ocenie Zainteresowanego, opisane dania i posiłki będące przedmiotem sprzedaży w opisanych punktach gastronomicznych, mogą być klasyfikowane do grupowania PKWiU 10.85.1 ustalonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., tj. jako "gotowe posiłki i dania".

Ponadto Spółka posiada pozytywną interpretację MF, gdzie MF potwierdził prawo do klasyfikacji sprzedaży opisanych gotowych i dań w punktach gastronomicznych na terenie biurowców i fabryk, prowadzonych w sposób podobny do opisanego powyżej - interpretacja nr ILPP2/4512-1-123/15-2/AD.

b) sprzedaż kanapek na terytorium fabryk.

W ramach wykonywanej działalności Spółka dokonuje również sprzedaży określonych posiłków na terenie fabryk - są to zasadniczo kanapki wg oferty Spółki (w oparciu o różne rodzaje pieczywa, z różnym nadzieniem - z szynką, pastą jajeczną, serem itp.).

Kanapki są przygotowywane w określonej ilości (wynikającej z szacowanego popytu) w kuchni centralnej Spółki, dowożone są o ustalonych porach oraz w ustalone miejsce - zasadniczo jest to określony punkt w fabryce; fabryka jest zainteresowana realizacją sprzedaży przez Spółkę w opisanym systemie, jako że powyższy sposób współpracy jest dogodny dla osób zatrudnionych w fabryce, jak również korzystny dla pracodawcy, bo może wpływać na efektywność i płynność organizacji pracy.

Spółka dostarczając kanapki w określone miejsce na terenie fabryki, dokonuje wyłącznie dystrybucji przygotowanych wyrobów; nabywana przez pracownika fabryki kanapka nie wynika ze złożonego wcześniej przez niego zamówienia, kanapka nie jest "odpowiedzią" bezpośrednio na złożone wcześniej zamówienie. Pracownik ma do wyboru kanapkę z oferty z góry określonej przez Spółkę (jak towary w sklepie).

Transakcja pozbawiona jest jakichkolwiek dalszych elementów usługowych, tj. Spółka nie zapewnia jakiejkolwiek infrastruktury, która służyłaby konsumpcji ww. kanapek w dogodnych warunkach (nie ma mowy o zapewnieniu na potrzeby konsumpcji stolików, talerzy, krzesełek itp.).

W ocenie Spółki, przedmiot sprzedaży może być uznany za towar, w rozumieniu grupowania 10.85.1 PKWiU ustalonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., tj. jako "gotowe posiłki i dania".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż dań i posiłków w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego powinna być uznana za dostawę towarów (gotowych dań i posiłków) i jako taka korzystać z obniżonej stawki VAT w wysokości 5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywana przez Spółkę sprzedaż dań i posiłków w punktach sprzedaży opisanych w pkt a) oraz b) w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego powinna być uznana za dostawę towarów (gotowych dań i posiłków) i jako taka może korzystać z obniżonej stawki VAT w wysokości 5%.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

W kontekście udzielenia odpowiedzi, co do ujęcia z punktu widzenia VAT sprzedaży posiłków w opisanych punktach sprzedaży, kluczowe jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy sprzedaż posiłków dokonywana w opisany sposób, powinna być traktowana jako dostawa towarów, czy też jako świadczenie usługi (np. usługi gastronomicznej) dla potrzeb VAT.

Dostawa towarów w świetle ustawy o VAT oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został określony odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca zdefiniował co należy rozumieć przez "dostawę towarów", a mianowicie jest to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ustawie o VAT zdefiniowano również pojęcie "towarów", przez które to pojęcie należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Legalna definicja pojęcia "rzeczy" została zawarta w przepisach ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, gdzie w art. 45 wskazano, że rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy prawa, daną transakcję można uznać za dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT jedynie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki:

i. przedmiotem danej transakcji musi być towar w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc rzecz materialna w rozumieniu Kodeksu cywilnego, oraz

ii. musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem (rzeczą) jak właściciel.

Powyżej powołane przepisy ustawy o VAT nie odbiegają od regulacji przewidzianych w Dyrektywie. Zgodnie z art. 2 ust. 1 Dyrektywy, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Z kolei art. 14 ust. 1 Dyrektywy wskazuje, że jako dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Z kolei jeśli chodzi o świadczenie usług, to zgodnie z mocą art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Tym samym, poprzez użycie definicji negatywnej, ustawodawca zdecydował, że jako świadczenie usług powinno się rozumieć każdą transakcję, która nie może zostać uznana za dostawę towarów (pomijając oczywiście pozostałe czynności opodatkowane VAT wymienione w art. 5 ustawy o VAT).

Mając na względzie przytoczoną powyżej definicję świadczenia usług, proces analizy - czy w danej sytuacji mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług - powinien wyglądać następująco:

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe przepisy krajowe, jak i unijne, zdaniem Spółki, sprzedaż posiłków w punktach gastronomicznych stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W przedmiotowej transakcji są bowiem spełnione łącznie obydwie przesłanki, o których mowa w ww. przepisie oraz w art. 14 ust. 1 Dyrektywy, tj.:

przedmiotem transakcji są towary oraz

i. dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Czynności o charakterze usługowym, jakie pojawiają się przy dostawie posiłków (np. obróbka cieplna, wydanie posiłków, umożliwienie ich spożycia przy stolikach) są tylko elementami wspomagającymi całą transakcję polegającą na dostawie towarów. Takie rozumienie przepisów ustawy o VAT oraz Dyrektywy VAT wsparte jest przepisami Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Rozporządzenie) oraz orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), co Wnioskodawca wykazuje poniżej.

Usługa gastronomiczna a dostawa towarów.

W celu dokonania klasyfikacji danego świadczenia jako świadczenia usługi, bądź dostawy towarów konieczne jest ustalenie, co należy rozumieć pod pojęciem usług. Zgodnie z art. 24 ust. 1 Dyrektywy, świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Z treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wynika, że usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Rozporządzenia, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej i niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających. Przepis art. 6 Rozporządzenia stanowi dostosowanie przepisów materialnego prawa wspólnotowego m.in. do orzecznictwa TSUE. Z tego też względu należy podkreślić, że użycie sformułowania "przeważające" w treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia ma tutaj kluczowe znaczenie, oznacza ono bowiem, że z usługami restauracyjnymi lub cateringowymi będziemy mieli do czynienia w sytuacji, w której obok dostawy towarów w postaci gotowych dań/posiłków będą również występować elementy natury usługowej i te elementy będą przeważać w całości świadczenia.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że dokonując wykładni art. 6 ust. 2 Rozporządzenia, w zgodzie z ust. 1 tego artykułu (co jest konieczne z punktu widzenia postulatu racjonalności prawodawcy wspólnotowego oraz logicznej koherencji art. 6 jako całości), sformułowanie "bez żadnych innych usług wspomagających" należy odnieść do innych usług, aniżeli te, które z definicji są elementem świadczenia w postaci dostawy towarów. Sformułowanie to, z punktu widzenia logiki przepisu art. 6 Rozporządzenia, nie może być interpretowane w taki sposób, że z dostawą towarów mamy do czynienia jedynie w sytuacji, w której dostawie tej nie towarzyszą żadne elementy usługowe.

Innymi słowy, już w ust. 1 art. 6 Rozporządzenia prawodawca wspólnotowy dopuszcza możliwość występowania przy dostawie towarów pewnych elementów usługowych (samo przygotowanie gotowych posiłków lub dań jest przecież elementem usługowym, a jednak nadal możemy mówić o dostawie gotowych posiłków lub dań). Z tego też względu, mało prawdopodobne wydaje się, aby następnie w art. 6 ust. 2 Rozporządzenia intencją prawodawcy było wskazanie, że dostawa towarów (żywności i napojów) ma miejsce jedynie wtedy, kiedy nie towarzyszą jej żadne elementy usługowe. Prowadziłoby to bowiem w konsekwencji do wyraźnej sprzeczności pomiędzy postanowieniami ust. 1 i ust. 2 art. 6 Rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe, art. 6 ust. 2 Rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że z usługami restauracyjnymi i cateringowymi nie będziemy mieć do czynienia w sytuacji, gdy:

i. mamy do czynienia z dostawą towarów (gotowej żywności i napojów), która to dostawa sama w sobie zakłada pewne elementy usługowe zmierzające do przygotowania żywności i napojów, ale ze względu na brak dominacji tych elementów w całości świadczenia, świadczenie to nadal traktować należy jako dostawę towarów;

ii. mamy do czynienia z dostawą towarów (gotowej żywności i napojów), wraz z transportem lub bez niego (chodzi tutaj głównie o catering), ale bez żadnych innych usług wspomagających (tekst jedn.: innych niż transport, oraz innych niż usługi, które w normalnych okolicznościach stanowią elementy świadczenia w postaci dostawy towarów, czyli czynności zmierzające do przygotowania żywności i napojów.

Z dostawą towarów w postaci gotowych posiłków/dań mamy natomiast do czynienia:

i. w sytuacji, w której dostawa wystąpi bez żadnych usług wspomagających oraz

ii. w sytuacji, w której dostawie towarów będą towarzyszyły elementy o charakterze usługowym, lecz te nie będą przeważać w całości świadczenia.

Zdaniem Spółki, takie zdefiniowanie usług restauracyjnych i cateringowych przez prawodawcę unijnego potwierdza stanowisko Wnioskodawcy. Skoro bowiem sposób sprzedaży posiłków przez Wnioskodawcę posiada co prawda elementy usługowe, lecz nie przeważają one w całości świadczenia, to w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotową sprzedaż należy uznać za dostawę towarów.

Usługa gastronomiczna a dostawa gotowych posiłków w orzecznictwie TSUE.

Za uznaniem omawianej transakcji sprzedaży za dostawę towarów dla potrzeb VAT przemawia również (obok wykładni przepisów ustawy o VAT, Dyrektywy oraz Rozporządzenia, o których mowa była powyżej) orzecznictwo TSUE.

Spółka wskazuje, że TSUE kilkakrotnie wypowiadał się w przedmiocie kryteriów, które powinny zostać wzięte pod uwagę przy kwalifikowaniu danego świadczenia dla potrzeb VAT jako dostawy towarów, bądź świadczenia usług. Stanowisko TSUE dotyczyło każdorazowo przepisów wspólnotowych regulujących zakres pojęć "dostawy towarów" i "świadczenia usług".

Ze względu na tożsamość tych przepisów wspólnotowych z art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (definiującymi odpowiednio dostawę towarów i świadczenie usług), stanowisko TSUE pozostaje aktualne w procesie pro-wspólnotowej wykładni przepisów ustawy o VAT, do czego zobowiązane są organy podatkowe w każdym państwie członkowskim, w tym w Polsce.

Przykładowo w wyroku z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S TSUE stwierdził, że aby uznać daną transakcję za dostawę towarów lub świadczenie usług, należy uwzględnić wszystkie okoliczności zawarcia transakcji. W uzasadnieniu TSUE wskazał, że: "W tym względzie należy stwierdzić, że dostawa gotowych dań i napojów do bezpośredniej konsumpcji jest wynikiem serii usług począwszy od gotowania potraw, na obsłudze u odbiorcy skończywszy, podczas gdy infrastruktura, włącznie z salą restauracyjną wraz z dodatkowymi pomieszczeniami (szatnie, itd.), meblami i naczyniami stołowymi, jest pozostawiona do dyspozycji klienta. W danym przypadku osoby fizyczne, których działalność zawodowa polega na wykonywaniu tych transakcji restauracyjnych będą musiały wykonać takie czynności jak nakrycie stołów, polecanie klientowi dań oraz objaśnianie dań i napojów w menu, usługiwanie przy stole i sprzątanie ze stołu po posiłku".

Powyższe konkluzje TSUE podsumował w sposób następujący: "Tym samym, transakcje takie (jak usługi gastronomiczne - przyp. Wnioskodawcy) charakteryzuje zespół cech i działań, z których dostarczanie żywności jest tylko jednym składnikiem, i w których usługi stanowią zdecydowaną większość. Należy je więc traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 Szóstej dyrektywy".

Doniosłe znaczenie w niniejszej sprawie ma również wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09), gdzie TSUE dostarczył kompleksowej informacji odnośnie tego, kiedy dane świadczenie powinno być traktowane jako świadczenie usługi gastronomicznej, a kiedy jako dostawa gotowych posiłków.

TSUE stwierdził m.in., że: "Ustalenie, czy świadczenie złożone, jak w sprawach przed sądem krajowym, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących".

W dalszej części uzasadnienia TSUE dodał, że elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta. Badać się również powinno, według kryteriów jakościowych, a nie tylko ilościowych elementy świadczenia usługi w stosunku do elementów dostawy towarów.

Na tej podstawie TSUE dokonał oceny transakcji, będącej przedmiotem jego analizy, tj. sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot dogów, świadczenia usług cateringowych (wraz z obsługą kelnerską i bez niej), sprzedaży produktów w kinach itd., jako dostawy towarów.

Ponadto TSUE podniósł, że: "Przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie występuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi (...). w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 (m.in. przygotowanie i sprzedaż gotowych posiłków i dań w postaci kiełbasek, frytek, hot dogów - przyp. Wnioskodawcy) nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych".

Spółka podkreśla, że TSUE wskazuje tym samym na elementy, które łącznie mogłyby ewentualnie wskazywać, że w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem usługi gastronomicznej, a nie ze sprzedażą (dostawą) gotowego dania.

Reasumując, w ww. wyrokach TSUE zawarł cenne wskazówki pozwalające na rozróżnienie dostawy towarów (gotowych posiłków) od świadczenia usług gastronomicznych (restauracyjnych lub cateringowych).

Sprzedaż posiłków w punktach sprzedaży Wnioskodawcy w świetle orzecznictwa TSUE i przepisów wspólnotowych.

Zdaniem Spółki, odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku stwierdzić należy, że sprzedaż posiłków w opisanych punktach sprzedaży, w szczególności w punkcie gastronomicznym prowadzonym na terenie szpitala, stanowi dostawę towarów.

W odniesieniu do sprzedaży opisanej w pkt a), należy podkreślić, że wyżej wskazanej sprzedaży posiłków towarzyszą jedynie podstawowe, niezindywidualizowane czynności, mające na celu przygotowanie tych posiłków do sprzedaży (tekst jedn.: poddanie ich obróbce cieplnej, nałożenie na naczynie itp.) oraz umożliwienie spożycia posiłku przez klienta.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na istotne różnice w oczekiwaniach klientów restauracji oraz punktów gastronomicznych, takich jak prowadzone przez Wnioskodawcę, na które zwracał także uwagę TSUE w cytowanych wyżej wyrokach. Klienci restauracji oczekują wyświadczenia przez dany podmiot kompleksowej usługi zawierającej w sobie:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że klienci w restauracji przywiązują uwagę nie tylko do oferowanych dań, ale również do otoczenia w jakim będą te dania spożywać. Z kolei w ramach sprzedaży posiłków w punkcie gastronomicznym (funkcjonującym jak w opisie stanu sprawy), klienci nie oczekują zapewnienia im odpowiedniej infrastruktury restauracyjnej (i związanych z tym rozbudowanych elementów składających się na usługę gastronomiczną).

W związku z faktem, że nie ma ograniczeń w dostępie do punktu gastronomicznego, a zapewnione przez Wnioskodawcę udogodnienia mają charakter podstawowy, oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku, który mogą spożyć od razu po otrzymaniu. Patrząc z perspektywy klientów (na co wskazuje się w orzecznictwie TSUE), w przypadku sprzedaży posiłków w punktach gastronomicznych takich jak prowadzone przez Spółkę, na plan dalszy schodzi element usługowy świadczenia (stoliki, krzesła, sztućce), bowiem na pierwszym planie pojawia się chęć kupienia i skonsumowania towaru (posiłku). Stąd też również te elementy usługowe są zdecydowanie bardziej ograniczone niż w typowej restauracji (tutaj w szczególności brak obsługi kelnerskiej, podawanie gotowych posiłków i dań w postaci, w której mogą i, na życzenie klienta są podawane na wynos itd.).

Mając na uwadze kryteria rozróżnienia wypracowane przez TSUE, w analizowanym stanie sprawy:

Sprzedaż posiłków wewnątrz punktów gastronomicznych powinna stanowić dostawę towarów dla potrzeb VAT, jako że w całości świadczenia dominujący jest element dostawy, podczas gdy element usługowy ma charakter poboczny i służy jedynie przygotowaniu towaru (posiłku) do sprzedaży w formie oczekiwanej przez klienta oraz umożliwieniu mu spożycia posiłku przy stoliku (ocena okoliczności z punktu widzenia klienta, o której mówi TSUE). Czynności te, w ocenie Spółki, mając na uwadze stanowisko TSUE, nie stanowią dominującego elementu całości świadczenia (transakcji sprzedaży). Tym samym nie powodują one, że świadczenie w postaci sprzedaży posiłków powinno kwalifikować się jako świadczenie usług.

W odniesieniu do sprzedaży opisanej w pkt b), powyższe elementy usługowe w ogóle nie są obecne. Element usługowy, jakim jest dowóz produktów (tutaj kanapek) w uzgodnione miejsce na terenie fabryki, nie przesądza o charakterze dostawy, że dominującym elementem świadczenia staje się element usługowy; Spółka dowozi kanapki w uzgodnione miejsce na terenie fabryki, bo wykorzystuje określone kanały dystrybucji (w porozumieniu z fabryką), w żadnym razie nie dostarcza określonej kanapki wg indywidualnego zapotrzebowania klienta (a tym bardziej nie zapewnia żadnej infrastruktury, która wspierałaby konsumpcję posiłków).

Konsekwentnie, mając na uwadze elementy działalności restauracyjnej, które sformułował TSUE w sprzedaży posiłków w punktach gastronomicznych, sposób sprzedaży posiłków przez Spółkę - zarówno w przypadku a), jak i b) - przesądza o jej charakterze na gruncie VAT, tj. o tym, że nie stanowi ona usługi restauracyjnej, ale dostawę towarów.

Spółka jednocześnie wskazuje, że jej stanowisko prezentowane w niniejszym wniosku dotyczące rozgraniczenia pomiędzy dostawą gotowych posiłków a usługami restauracyjnymi lub cateringowymi dla celów VAT w stanach faktycznych zbliżonych do zaprezentowanego zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów, np.:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 stycznia 2015 r., nr IBPP2/443-978/14/ICz;

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2014 r., nr IPPP1/443-856/14-2/AW,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 lutego 2014 r., nr IPTPP4/443-271/14-5/OS,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 października 2013 r., nr IBPP2/443-666/13/AMP,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2012 r., nr IPPP3/443-682/12-2/RD.

Podsumowanie.

Mając na uwadze brzmienie przepisów ustawy o VAT, przepisów wspólnotowych oraz orzecznictwo TSUE, sprzedaż posiłków w sposób opisany w pkt a) oraz w pkt b) powinna być traktowana jako dostawa towarów dla potrzeb VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa posiłków powinna być - na podstawie art. 4 ust. 2a ustawy o VAT - opodatkowana 5% stawką VAT w związku z pozycją 28 Załącznika nr 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, (a wcześniej wynikającymi z VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania; Dz.Urz.UE.L Nr 145 z 17.05.1977, str. 1, z późn. zm.) - opodatkowaniu VAT podlegają (...) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z treści natomiast art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112, wynika, że "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Pojęcie "dostawy towarów" w Szóstej Dyrektywie definiował art. 5 ust. 1, który stanowił, że "dostawa towaru" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania dobrami materialnymi jako właściciel.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 Dyrektywy 112 - "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Natomiast w świetle art. 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy - termin "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję niestanowiącą dostawy towarów w rozumieniu art. 5.

Z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 77 z 15.03.2015, str. 1) wynika, że usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 - za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 ww. Rozporządzenia wykonawczego weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarcza Spółki polega m.in. na prowadzeniu określonych punktów sprzedaży, tj.:

a) punkty gastronomiczne na terenie szpitali.

W ramach swojej działalności Spółka prowadzi m.in. punkty gastronomiczne oferujące gotowe potrawy do spożycia na miejscu (lub na wynos), które są zlokalizowane na terenie szpitali. W tym celu Spółka najmuje od administratora nieruchomości szpitalnej określoną powierzchnię na potrzeby prowadzenia ww. lokalu. Lokale te nastawione są na sprzedaż gotowych posiłków (głównie obiadowych i lunchowych), z których korzystają głównie osoby zatrudnione w szpitalu lub osoby odwiedzające szpital (w celu wizyty u chorych). W części centralnej przestrzeni punktu gastronomicznego znajdują się stoliki i krzesełka, przy których klienci mogą spożyć zakupiony posiłek. Dostęp do centralnej części punktu gastronomicznego nie jest ograniczony i stoliki mogą być również wykorzystywane przez osoby niespożywające posiłku. Udogodnienia typu toaleta są wspólne dla budynku szpitalnego, więc Spółka nie zapewnia ich swoim klientom. Wystrój punktu gastronomicznego jest minimalistyczny, tzn. pozbawiony przepychu, zbędnych dekoracji. W odniesieniu do posiłków oferowanych w ww. punktach gastronomicznych należy wskazać, że klient ma możliwość skomponowania samodzielnie posiłku z produktów oferowanych przez Wnioskodawcę lub skorzystania z oferty dnia - posiłku skomponowanego z produktów oferowanych przez Spółkę także oddzielnie. Poszczególne produkty, z których składają się posiłki wyeksponowane są w ladach, w których posiłki są podgrzewane. Proces nabycia posiłku przez klienta wygląda następująco:

* klient składa zamówienie obsłudze,

* obsługa nakłada wybrane przez klienta produkty na talerz (bądź do opakowania na wynos), wydaje je klientowi i inkasuje należność za posiłek,

* klient ma możliwość pobrania sobie sztućców, serwetek, przypraw,

* klient, wedle swego wyboru, konsumuje posiłek na miejscu lub w innym dowolnym miejscu,

* w przypadku, gdy posiłek spożywany jest w punkcie gastronomicznym Wnioskodawcy, klient ma obowiązek odniesienia tacy, na której został mu wydany posiłek.

W punktach gastronomicznych nie ma możliwości zamówienia innego posiłku niż znajdujący się w danej chwili w ladzie gastronomicznej ani też zamówienia posiłku do stolika. Klient nie ma zagwarantowanego miejsca przy stoliku, tj. sprzedaż jest realizowana niezależnie, czy klient znajdzie miejsce przy stoliku czy też nie znajdzie miejsca przy stoliku. Klienci nabywają wyłącznie gotowe posiłki, czemu nie towarzyszą dodatkowe usługi, jakich klient mógłby oczekiwać np. w restauracjach. Punkty gastronomiczne nie zapewniają klientom innych usług ani udogodnień, których celem miałoby być stworzenie klientom warunków w sposób szczególny zachęcających do wyboru konsumpcji na miejscu. Punkty gastronomiczne Spółki nie posiadają obsługi kelnerskiej, tj. obsługi odpowiedzialnej za nakrywanie stołów, sprzątanie stołów, oferowanie i podawanie klientom dań. Przeważającą rolą obsługi punktu jest nałożenie produktów na talerz (ew. do opakowania pojemnika na wynos), wydanie posiłku i pobieranie ceny za zakupiony posiłek oraz zapewnienie właściwego stanu zaopatrzenia (uzupełnianie dań, zapewnienie dostępności sztućców, talerzy itp.). Sprzedaży posiłków towarzyszą jedynie podstawowe, niezindywidualizowane czynności mające na celu przygotowanie tych posiłków do sprzedaży (tekst jedn.: poddanie ich obróbce cieplnej, nałożenie na naczynie itp.) oraz umożliwienia spożycia posiłku przez klienta. Opisane dania i posiłki będące przedmiotem sprzedaży w opisanych punktach gastronomicznych mogą być klasyfikowane do grupowania PKWiU 10.85.1 ustalonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., tj. jako "gotowe posiłki i dania".

b) sprzedaż kanapek na terytorium fabryk.

W ramach wykonywanej działalności Spółka dokonuje również sprzedaży określonych posiłków na terenie fabryk - są to zasadniczo kanapki wg oferty Spółki (w oparciu o różne rodzaje pieczywa, z różnym nadzieniem - z szynką, pastą jajeczną, serem itp.). Kanapki są przygotowywane w określonej ilości (wynikającej z szacowanego popytu) w kuchni centralnej Spółki, dowożone są o ustalonych porach oraz w ustalone miejsce - zasadniczo jest to określony punkt w fabryce; fabryka jest zainteresowana realizacją sprzedaży przez Spółkę w opisanym systemie, jako że powyższy sposób współpracy jest dogodny dla osób zatrudnionych w fabryce, jak również korzystny dla pracodawcy, bo może wpływać na efektywność i płynność organizacji pracy. Spółka dostarczając kanapki w określone miejsce na terenie fabryki, dokonuje wyłącznie dystrybucji przygotowanych wyrobów; nabywana przez pracownika fabryki kanapka nie wynika ze złożonego wcześniej przez niego zamówienia, kanapka nie jest "odpowiedzią" bezpośrednio na złożone wcześniej zamówienie. Pracownik ma do wyboru kanapkę z oferty z góry określonej przez Spółkę (jak towary w sklepie). Transakcja pozbawiona jest jakichkolwiek dalszych elementów usługowych, tj. Spółka nie zapewnia jakiejkolwiek infrastruktury, która służyłaby konsumpcji ww. kanapek w dogodnych warunkach (nie ma mowy o zapewnienie na potrzeby konsumpcji stolików, talerzy, krzesełek itp.). Przedmiot sprzedaży może być uznany za towar w rozumieniu grupowania 10.85.1 PKWiU ustalonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., tj. jako "gotowe posiłki i dania".

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż dań i posiłków w sposób wskazany w opisie sprawy - w punktach sprzedaży opisanych w pkt a) oraz b) - powinna być uznana za dostawę towarów (gotowych dań i posiłków) i jako taka korzystać z obniżonej stawki VAT w wysokości 5%.

Z analizy opisu sprawy oraz powołanych wyżej przepisów wynika zatem, że rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym, bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że dostawa dań i posiłków w punktach gastronomicznych na terenie szpitali, jak również dostawa kanapek na terytorium fabryk, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. W ramach sprzedaży ww. dań (posiłków, kanapek) najważniejszą kwestią jest przygotowanie i dostarczenie posiłków. Wskazanym sprzedażom towarzyszą jedynie podstawowe czynności mające na celu przygotowanie tych dań (posiłków, kanapek) do sprzedaży. Klienci Wnioskodawcy w okolicznościach wskazanych we wniosku nie mają zapewnionej obsługi kelnerskiej, tj. obsługi odpowiedzialnej za nakrywanie stołów, sprzątanie stołów, oferowanie i podawanie klientom dań. W przypadku punktów gastronomicznych znajdujących się terenie szpitali posiłki poddane są tylko obróbce cieplnej i nałożone na naczynie. Punkty gastronomiczne nie zapewniają klientom innych usług ani udogodnień, których celem miałoby być stworzenie klientom warunków w sposób szczególny zachęcających do wyboru konsumpcji na miejscu. Element usługowy ma charakter poboczny i służy jedynie przygotowaniu towaru (posiłku) do sprzedaży oraz dostawie towaru do klienta. Czynności te, nie stanowią dominującego elementu całości świadczenia. Również w przypadku sprzedaży kanapek w określone miejsce na terenie fabryki, Spółka dokonuje wyłącznie dystrybucji przygotowanych wyrobów. Nabywana przez pracownika fabryki kanapka nie wynika ze złożonego wcześniej przez niego zamówienia, kanapka nie jest "odpowiedzią" bezpośrednio na złożone wcześniej zamówienie. Pracownik ma do wyboru kanapkę z oferty z góry określonej przez Spółkę (jak towary w sklepie). Transakcja pozbawiona jest jakichkolwiek dalszych elementów usługowych - Spółka nie zapewnia jakiejkolwiek infrastruktury, która służyłaby konsumpcji ww. kanapek w dogodnych warunkach (nie ma mowy o zapewnienie na potrzeby konsumpcji stolików, talerzy, krzesełek itp.).

Klienci Wnioskodawcy w okolicznościach wskazanych we wniosku nie mają zapewnionej obsługi kelnerskiej, a serwis pracowników ograniczony jest do przygotowania, zapakowania i wydania gotowego posiłku. Oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku. Klient wybiera jedynie posiłek z dostępnego menu i może spożyć go w dowolnie wybranym przez siebie miejscu.

Powyższym czynnościom, w całym świadczeniu, nie można przypisać charakteru dominującego, przeważającego, pozwalającego na uznanie całości wykonywanych czynności za świadczenie usług. W związku z powyższym należy uznać, że w stanie wskazanym przez Wnioskodawcę mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów.

Stanowisko powyższe pozostaje w zgodzie m.in. z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, w którym Trybunał wprowadził rozróżnienie na transakcje dotyczące działalności restauracyjnej i transakcje dotyczące żywności na wynos. Zgodnie z tym orzecznictwem, transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług)"charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania", wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych "transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu".

W pkt 14 ww. wyroku Trybunał orzekł, że: "działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. (...) Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach".

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia charakteru sprzedaży w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, że w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych. W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

Ponadto Trybunał zauważył, że: "przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru".

Wobec powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w rozpatrywanej sprawie w związku ze sprzedażą gotowych dań (posiłków, kanapek) w punktach gastronomicznych znajdujących się w szpitalach oraz sprzedażą kanapek na terytorium fabryk mamy do czynienia/będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, a nie świadczeniem usług.

Podsumowując, sprzedaż dań/posiłków oraz kanapek, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów w postaci posiłków i dań gotowych, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca częstokroć odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Artykuł 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Zatem z powyższego wynika, że opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 8% podlegają towary i usługi wymienione m.in. w załączniku nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych aktualnie stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono w poz. 42, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 - "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis "PKWiU ex" rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa wyrobu. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania - konkretnego towaru lub usługi wymienionych obok symbolu PKWiU.

Ponadto zauważa się, że w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.

Zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymieniono w poz. 28, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 - "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

Z objaśnień do załącznika nr 10 wynika, że:

Z opisu sprawy wynika, że wskazane dania i posiłki będące przedmiotem sprzedaży w ww. punktach gastronomicznych, jak również kanapki sprzedawane na terytorium fabryk sklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 10.85.1.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca, opisane we wniosku produkty mieszczą się w grupowaniu PKWiU z 2008 r. pod symbolem 10.85.1, a ponadto produkty te nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%, to ich dostawa podlega/będzie podlegała opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 5%.

Podsumowując, sprzedaż opisanych dań i posiłków w punktach gastronomicznych oraz kanapek na terytorium fabryk, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi/stanowić będzie dostawę towarów w postaci posiłków i dań gotowych, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i jest opodatkowana/będzie opodatkowana obniżoną 5% stawką podatku - zgodnie z art. 41 ust. 2a w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy, pod warunkiem, że sprzedawane produkty - jak wskazał Zainteresowany - mieszczą się w grupowaniu PKWiU 10.85.1, a ponadto nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji wykonywanych czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. Zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Zainteresowanego w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem wniosku.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W szczególności, przedmiotową interpretację indywidualną wydano przy założeniu, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów sklasyfikowanych pod symbolami 10.85.1 według PKWiU z 2008 r. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy - wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej InformacjiPodatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.