ILPP5/4512-1-198/15-2/WB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 października 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP5/4512-1-198/15-2/WB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat dokonywanych na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat dokonywanych na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - Spółka komandytowa (dalej: Spółka) jest firmą deweloperską prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie realizacji inwestycji budownictwa mieszkaniowego.

W chwili obecnej Spółka realizuje zadania inwestycyjne, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. Nr 232, poz. 1377). Ponieważ inwestycje te były finansowane z kredytu bankowego, zgodnie z umową kredytową, zaliczki i zadatki wpłacane są na rachunek wyodrębnionych wpływów specjalnie utworzony dla konkretnej kredytowanej inwestycji. Środki z tego rachunku przeznaczane są na spłatę zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług związanych z kredytowaną inwestycją mieszkaniową oraz spłatę kredytu wraz z odsetkami. Po spłacie całości kredytu rachunek jest likwidowany i zaliczki klientów przekazywane są na bieżący rachunek bankowy Spółki.

W 2015 r. Spółka rozpoczęła nową inwestycję, do której mają zastosowanie przepisy ww. ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Spółka zawarła umowę z bankiem o prowadzenie otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego. Wpłaty nabywców lokali będą dokonywane na ten rachunek. Bank będzie ewidencjonował wpłaty (i wypłaty) odrębnie dla każdego nabywcy. Spółka będzie mogła dysponować środkami zgromadzonymi na rachunku powierniczym po spełnieniu wymogów określonych w umowie rachunku, w tym m.in. po zakończeniu określonego etapu prac. Bank kontroluje zakończenie każdego z etapów przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w harmonogramie tego przedsięwzięcia. Kontrola będzie przeprowadzana przed dokonaniem wypłaty z otwartego rachunku powierniczego na rzecz Spółki.

Zgodnie z zawartą odrębnie umową kredytową, po spełnieniu warunków uprawniających do wypłaty z otwartego rachunku powierniczego, bank przekaże środki (część środków) z rachunku powierniczego na rachunek wyodrębnionych wpływów prowadzony do obsługi kredytu i rozliczeń związanych z kredytowanym przedsięwzięciem. Z rachunku wyodrębnionych wpływów spłacane będą zobowiązania wobec banku z tytułu kredytu oraz zobowiązania wobec dostawców materiałów, robót i usług dotyczących kredytowanej inwestycji mieszkaniowej.

Dodatkowo Spółka informuje, że wydanie lokalu nastąpi dopiero po wpłaceniu przez nabywcę całej kwoty stanowiącej wartość lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wpłata przez nabywcę środków pieniężnych na otwarty rachunek powierniczy (określonych w umowie ze Spółką jako zaliczki) powoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

2. Czy obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie z chwilą dokonania wypłaty środków pieniężnych przez bank z otwartego rachunku powierniczego na rachunek wyodrębnionych wpływów (w sytuacji kredytowania inwestycji przez bank) bądź inny rachunek bankowy Spółki (w przypadku jeśli Spółka nie korzystałaby z kredytu, albo kredyt został w całości spłacony i rachunek wyodrębnionych wpływów zamknięty).

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłata przez nabywcę środków pieniężnych (określonych w umowie jako zaliczki) na otwarty rachunek powierniczy Spółki nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, późn. zm.) jeżeli przed dostawą towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W przypadku otwartego rachunku powierniczego bank wypłaci Spółce środki pieniężne (przeleje na rachunek wyodrębnionych wpływów) dopiero po stwierdzeniu zakończenia danego etapu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego. Do tego momentu środki pozostają zablokowane na rachunku powierniczym. Zatem wpłaty dokonane przez nabywców na otwarty rachunek powierniczy nie stanowią kwot, którymi Spółka może swobodnie dysponować. Dopiero po przekazaniu na rachunek wyodrębnionych wpływów bądź inny rachunek bankowy Spółki - może ona nimi swobodnie dysponować.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, obowiązek w podatku VAT powstanie dopiero w momencie wpływu środków na rachunek wyodrębnionych wpływów lub inny rachunek, na którym zgromadzonymi środkami Spółka może dysponować i będzie dotyczył kwoty faktycznie przekazanej z rachunku powierniczego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez pojęcie "dostawy towarów", należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy zauważyć, że zastrzeżenie zawarte w art. 19a ust. 8 ustawy nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż nie dotyczy dostawy lokali. Jak stanowi bowiem art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu:

a.

dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,

b.

świadczenia usług:

* telekomunikacyjnych,

* wymienionych w poz. 140-153,174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,

* najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,

* ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,

* stałej obsługi prawnej i biurowej,

* dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego

- z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w przytoczonych przepisach art. 19a ust. 1 i ust. 8 ustawy, konieczne jest ustalenie, czy miała miejsce dostawa towaru, ustalenie terminu wydania przedmiotu umowy, ustalenie terminów otrzymania części zapłaty bądź jej całości.

Wydanie towaru stanowi efekt zawarcia umowy sprzedaży. Przepisy regulujące kwestię obowiązku podatkowego nie określają odrębnie powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub lokale.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest firmą deweloperską prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie realizacji inwestycji budownictwa mieszkaniowego. W chwili obecnej Spółka realizuje zadania inwestycyjne, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Ponieważ inwestycje te były finansowane z kredytu bankowego, zgodnie z umową kredytową, zaliczki i zadatki wpłacane są na rachunek wyodrębnionych wpływów specjalnie utworzony dla konkretnej kredytowanej inwestycji. Środki z tego rachunku przeznaczane są na spłatę zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług związanych z kredytowaną inwestycją mieszkaniową oraz spłatę kredytu wraz z odsetkami. Po spłacie całości kredytu rachunek jest likwidowany i zaliczki klientów przekazywane są na bieżący rachunek bankowy Spółki. W 2015 r. Spółka rozpoczęła nową inwestycję, do której mają zastosowanie przepisy ww. ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Spółka zawarła umowę z bankiem o prowadzenie otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego. Wpłaty nabywców lokali będą dokonywane na ten rachunek. Bank będzie ewidencjonował wpłaty (i wypłaty) odrębnie dla każdego nabywcy. Spółka będzie mogła dysponować środkami zgromadzonymi na rachunku powierniczym po spełnieniu wymogów określonych w umowie rachunku, w tym m.in. po zakończeniu określonego etapu prac. Bank kontroluje zakończenie każdego z etapów przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w harmonogramie tego przedsięwzięcia. Kontrola będzie przeprowadzana przed dokonaniem wypłaty z otwartego rachunku powierniczego na rzecz Spółki. Zgodnie z zawartą odrębnie umową kredytową, po spełnieniu warunków uprawniających do wypłaty z otwartego rachunku powierniczego, bank przekaże środki (część środków) z rachunku powierniczego na rachunek wyodrębnionych wpływów prowadzony do obsługi kredytu i rozliczeń związanych z kredytowanym przedsięwzięciem. Z rachunku wyodrębnionych wpływów spłacane będą zobowiązania wobec banku z tytułu kredytu oraz zobowiązania wobec dostawców materiałów, robót i usług dotyczących kredytowanej inwestycji mieszkaniowej. Wydanie lokalu nastąpi dopiero po wpłaceniu przez nabywcę całej kwoty stanowiącej wartość lokalu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wpłata przez nabywcę środków pieniężnych na otwarty rachunek powierniczy (określonych w umowie ze Spółką jako zaliczki) będzie powodować powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a jeżeli nie, to czy obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie z chwilą dokonania wypłaty środków pieniężnych przez bank z otwartego rachunku powierniczego na rachunek wyodrębnionych wpływów (w sytuacji kredytowania inwestycji przez bank) bądź inny rachunek bankowy Spółki (w przypadku jeśli Spółka nie korzystałaby z kredytu, albo kredyt został w całości spłacony i rachunek wyodrębnionych wpływów zamknięty).

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim zauważyć, że zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.), banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

1.

rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze;

2.

rachunki lokat terminowych;

3.

rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych;

4.

rachunki powiernicze.

Natomiast stosownie do treści art. 50 ust. 1 ww. ustawy, posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku - na podstawie odrębnej umowy - przez osobę trzecią.

Natomiast stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik) - art. 59 ust. 2 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 59 ust. 3 ustawy - Prawo bankowe, umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane.

Jak wynika z art. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. Nr 232, poz. 1377), ustawa ta reguluje zasady ochrony praw nabywcy, wobec którego deweloper zobowiązuje się do ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę, albo do przeniesienia na nabywcę własności nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i własności domu jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie umowa deweloperska oznacza umowę, na podstawie której deweloper zobowiązuje się do ustanowienia lub przeniesienia na nabywcę po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego prawa, o którym mowa w art. 1, a nabywca zobowiązuje się do spełnienia świadczenia pieniężnego na rzecz dewelopera na poczet ceny nabycia tego prawa.

Na podstawie art. 4 cyt. ustawy, deweloper zapewnia nabywcom co najmniej jeden z następujących środków ochrony:

1.

zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy;

2.

otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy i gwarancję ubezpieczeniową;

3.

otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy i gwarancję bankową;

4.

otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, dla przedsięwzięcia deweloperskiego deweloper zawiera umowę o prowadzenie otwartego albo zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego, zwanego dalej "mieszkaniowym rachunkiem powierniczym".

Jak wynika z art. 3 pkt 7 ww. ustawy, otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy to należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę, na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w tej umowie.

Bank prowadzący mieszkaniowy rachunek powierniczy ewidencjonuje wpłaty i wypłaty odrębnie dla każdego nabywcy (art. 5 ust. 2 przywołanej ustawy).

Stosownie do art. 11 przywołanej ustawy, bank wypłaca deweloperowi środki zgromadzone na otwartym mieszkaniowym rachunku powierniczym po stwierdzeniu zakończenia danego etapu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, umowa deweloperska zawiera w szczególności wysokość i terminy lub warunki spełniania świadczeń pieniężnych przez nabywcę na rzecz dewelopera.

Natomiast zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy, przeniesienie na nabywcę prawa, o którym mowa w art. 1, poprzedzone jest odbiorem lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez nabywcę, który następuje po zawiadomieniu o zakończeniu budowy domu jednorodzinnego, przy jednoczesnym braku sprzeciwu ze strony właściwego organu, albo na podstawie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.

Zatem jak wynika z istoty rachunku powierniczego, określonej w art. 59 ust. 3 ustawy - Prawo bankowe, środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług lub dostawy towarów, wpłacane na ten rachunek posiadaczowi tego rachunku przez osoby trzecie nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty.

Środki wpłacane przez osoby trzecie na rachunek powierniczy nie będą więc należnościami dla posiadacza rachunku, gdyż z chwilą wpłacania ich na rachunek powierniczy posiadacz tego rachunku nie będzie miał możliwości rozporządzania nimi.

Należy wskazać, że istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to transakcja, której zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego podmiotu, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Rachunek powierniczy - jest to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Sprzedawca otrzymuje informacje o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy lub jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem.

W sytuacji kiedy płatności na rachunek powierniczy dokonywane są w taki sposób, że korzystanie z tych środków jest odsunięte w czasie aż do chwili spełnienia warunków przewidzianych w umowie, stanowi to de facto formę kaucji/zabezpieczenia wykonania zobowiązań.

Do momentu zatem uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji.

W świetle powyższego, z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego otwartego - środków wpływających na rachunek powierniczy nie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19a ust. 8 ustawy (z chwilą ich wpłacenia posiadacz rachunku nie ma możliwości rozporządzania nimi), bowiem decydującym kryterium dla uznania wpłacanych kwot na rachunek powierniczy jest fakt, czy środki te zostały postawione do dyspozycji posiadacza rachunku, w ten sposób, że może on nimi swobodnie dysponować. Dopiero możliwość swobodnego dysponowania środkami wpłaconymi na rachunek powierniczy powoduje, że wpłacone kwoty uznaje się za zaliczkę, przedpłatę.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że wpłata przez nabywców lokali środków pieniężnych na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy (określonych w umowie ze Spółką jako zaliczki) nie będzie powodować powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W opisanym zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług - zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy - będzie powstawał w momencie, w którym środki zgromadzone na otwartym mieszkaniowym rachunku powierniczym zostaną przez bank zwolnione i Spółka będzie mogła nimi swobodnie dysponować, czyli w analizowanym przypadku - jak wskazał Zainteresowany - w dniu wypłaty środków z otwartego rachunku powierniczego na rachunek wyodrębnionych wpływów bądź inny rachunek bankowy Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl